‘Ben je nou helemaal mal? Ga jij maar eens even heel diep nadenken over je gedrag!’ Het nadenkstoeltje, de gang of de hoek. Het maakt niet precies uit waar, maar het idee is dat je kind daar gaat zitten om na te denken over zijn gedrag dat niet oké was. Maar heeft zo'n 'nadenk-plek' nu echt effect? Opvoedcoach Annelies legt het uit.
Wat is de bedoeling van het nadenkstoeltje?
Het nadenkstoeltje, de hoek of de gang zijn plekken waar je je je kind naartoe stuurt in de hoop dat hij dan tot de conclusie komt dat het volgende keer echt anders moet. Eigenlijk is het de bedoeling dat je kind denkt:
Volgende keer mag ik echt niet zo schreeuwen, als ik geen tv mag kijken.
Het is echt niet goed als ik mijn zusje sla, zelfs niet als ze mijn speelgoed afpakt.
Ik moet wel redelijk blijven en niet zo zeuren, ik had al drie snoepjes op en het is logisch dat ik er niet nog meer mag.
Werkt het nadenkstoeltje?
Nou dat klinkt prachtig. Tot zover het ideaalplaatje. Nu even een realitycheck. Want geloof mij, je kind denkt NIETS van dit alles op het nadenkstoeltje, de hoek of de gang. Weet je wat je kind wel denkt (terwijl jij verwacht dat hij aan het nadenken is over zijn gedrag?):
Het is oneerlijk! Ik mag ook nooit wat!
Mijn zusje is een rotkind. Zij pakt mijn speelgoed af en nou moet ik naar de gang! De volgende keer krijgt ze een nog hardere beuk.
Hoelang moet ik hier nog blijven zitten?? Ik verveel me…
Dit is al veel meer een realistische versie van de gang van zaken. Want om het maar even direct neer te zetten: je kind gaat echt niet over zijn gedrag nadenken, als hij voor straf op dat nadenkstoeltje of de gang zit.
De vraag is dus; bereik je met dat nadenkstoeltje wat je wil bereiken? Spoiler alert… Niet dus.
Waarom werkt het niet?
Ik zal je uitleggen hoe dat komt.
Als eerste is het belangrijk om te weten dat een kind nog helemaal niet over zijn eigen gedrag kán nadenken. Dat vraagt namelijk iets van zijn brein, waartoe een jong kind nog helemaal niet in staat is. Wist je dat een kind pas vanaf 9 jaar echt tot reflectie in staat is? En dan dus pas echt kan nadenken over zijn eigen gedrag, zijn eigen rol in een situatie en daar dan ook daadwerkelijk iets mee te doen.
Als tweede, maar minstens zo belangrijk, je kind is waarschijnlijk over de rooie, hysterisch of ontzettend verdrietig. En op het moment dat je kind in zo’n heftige emotie zit, zal je merken dat hij helemaal niet in staat is om überhaupt ergens over na te denken.
Ze kunnen het woord ‘nadenkstoeltje’ dus wel skippen, want nadenken gaat daar echt niet gebeuren.
Hoe kun je wel met straf omgaan?
Wil je hier meer over weten? En weten hoe je met straf kan omgaan? Zodat je kind iets leert van zijn gedrag en zijn fouten? Dan nodig ik je van harte uit voor mijn cursus ‘Geduld bewaren’, geschikt voor ouders met kinderen vanaf 2,5 jaar.
In deze cursus leer je onder andere:
Hoe ga je om met drammende en zeurende kinderen?
Straffen of niet straffen? Hoe pak je dat aan?
Hoe voorkom je dat je ontploft om de kleinste dingen
Hoe ga je om met een brutale mond?
Hoe kun je je grenzen aangeven, zonder het tig keer te moeten herhalen.
Deze cursus kost nu € 29,95 (i.p.v. € 49,95) en je kunt je aanmelden via deze link.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Mijn naam is Annelies Bobeldijk van WOW! Opvoedcoaching en ik leer ouders van jonge kinderen hoe ze Realistisch kunnen Opvoeden.
Want je kunt liefdevol opvoeden, zónder te pamperen. En je kunt duidelijk zijn, zónder autoritair te zijn.
Misschien heb je mijn naam wel eens voorbij zien komen in de krant, want ik word regelmatig geïnterviewd door diverse landelijke media, zoals bijvoorbeeld NU.nl, het RTL Nieuws en dagblad Trouw. Inmiddels heb ik al meer dan 10.000 ouders geholpen met mijn methode Realistisch Opvoeden.
Naast opvoedcoach ben ik zelf moeder van 4 jongens (11, 9, 6 en 3) en ik weet dus als geen ander dat de theorie iets heel anders is dan de praktijk.
Volg mij op Instagram (@wow_opvoedcoaching), want daar deel ik iedere dag tips om het opvoeden leuker en makkelijker te maken of neem een kijkje op mijn website www.wowopvoedcoaching.nl
Volgens mij is de hoek niet bedoeld om na te denken. Het gaat over gedragsmodificatie en een time-out geven
. Deze opvoedcoach begrijpt zelf niet waarover ze het heeft.... Op de leeftijd dat kinderen nl wél zelf gaan nadenken over hun gedrag, is deze consequentie nl helemaal niet meer nodig....
Dus verspil je geld niet aan onlinecursussen van iemand die misschien wel 4 kinderen heeft, maar waarvan niemand van ons weet of deze kinderen ook daadwerkelijk goed opgevoed worden....
Ja ja, nou weet je. Ik heb van die kinderen die in staat zijn zonder extreme emoties zich wel behoorlijk bewust te misdragen. Als mama zegt dat broertje de step nu mag, en jij dat weet, en ook weet dat je er straks wel weer op mag, en je tóch de step afpakt, of gaat slaan, of heel hard huilen. Dan mag je naar de gang. Aju. Als je luisteren kan ben je weer welkom. Extreem hard huilen of gillen betekent ook naar de gang of je kamer, doet namelijk pijn aan mn oren en ik kan de anderen niet meer verstaan. Huilen mag, vedrietig of boos zijn mag. Maar we uiten het wel op een acceptabele manier. Kan je dat nog niet? Dan ga je dat dus leren.
Als ik het écht te bont maakte en écht strontvervelend was, kon ik nog een draai om de oren krijgen ook. Dat kwam alleen niet vaak voor, omdat ik wist waar de grens lag.
Na het 'nadenken', volgde een gesprekje en daarna een dikke knuffel.
Volgens mij zijn de meeste kinderen uit de 80's/90's zo groot geworden. En ik denk daarnaast, dat het ook echt per kind verschilt. Sommige kinderen zijn bijna altijd rustig, sommigen gaan tot het uiterste om de grenzen op te zoeken. In het laatste geval moet je soms even iets strenger optreden. En eerlijk is eerlijk, vroeger waren kinderen over het algemeen veel minder brutaal.
Nou weet je wat het is, het is gewoon wetenschappelijk bewezen dat hersenen op die leeftijd nog niet genoeg ontwikkeld zijn . De metacognitie is onvoldoende. Ook trekken kinderen ( en volwassenen) onvoldoende lering uit “ een gesprekje” daarom gebeurt het na 5x weer gewoon. We moeten ze trainen , net zoals met zwemmen , om in bepaalde situaties op bepaalde manieren te reageren, dat kost tijd. Maar de theorie dat je dus vervolgens met elk wangedrag gaat overleggen met je kind hoe hij zich er bij voelt.. dat gaat er hier ook niet in. Als een kind de ander slaat bv gaat het sowieso linea recta naar de gang. Idd zoals jij zegt, sorry en knuffel. Maar ik verwacht dus niet dat hier veel lering uit getrokken wordt. Vervolgens gaan we aan de slag met emotieregulatie in andere situaties om te oefenen met tegenslag en boosheid, maar de situatie wordt dan en daar afgestraft… Deze manier slaat gewoon te ver door vind ik. Ze zijn geen prinsen en prinsessen en zo behandeld de maatschappij ze ook niet straks. Dingen zullen tegenvallen, dingen zullen oneerlijk zijn.
Reageer op dit artikel
reacties (6) Stuur een bedankje