Columniste Anna is een jonge moeder van twee kinderen. Ze balanceert het ouderschap met haar drukke baan en het ochtendritueel is daarom dan ook altijd enorm hectisch. Vandaag vertelt ze daar meer over.
De laatste minuten in bed, voordat de wekker gaat, voordat één van de kinderen roept. Ik droom van verre reizen naar warme landen, veel vrije tijd, een fijne baan en gelukkige kinderen.
“Mama, ik heb poep” roept onze oudste dochter van net drie. Zo dat is even ontnuchterend, ik sleep mezelf uit bed de trap op om het potje van mijn dochter te legen. En ja hoor, de jongste is ook wakker. We moeten toch echt nog eens iets aan die krakende trap doen. Maar een schreeuwende peuter helpt ook niet bepaald. Ik heb eigenlijk niks te klagen, onze jongste dochter is bijna een jaar en slaapt meestal van half 8 tot half 8 en wordt dan alleen één keer wakker voor borstvoeding of tegenwoordig liever een fles gewone melk.
Krijsend wakker
Dat was met Emma, onze oudste dochter, wel anders. Dat was zwaar, mentaal en fysiek. Regelmatig werd Emma ‘s nachts krijsend wakker, soms meerdere keren per nacht. Niemand wist waar het aan lag. Gelukkig is dat allemaal achter ons en hopelijk gaat ook Robin ooit volledig doorslapen.
Mijn man verzorgt het ontbijt voor hemzelf en de kinderen terwijl ik me klaarmaak om naar mijn werk te gaan. Hij begint pas om 10 uur dus hij kan de kinderen rustig verzorgen en naar de crèche brengen. Robin probeert zich nog een aantal keer angstvallig aan mijn been vast te klampen als ik op een neer door de kamer loop om alles bij elkaar te pakken. Ik knuffel haar, neem haar op de arm en probeer zo mijn make-up te doen. Nee, dan toch maar wat mascara opknallen als ik op het werk ben, dit gaat gewoon niet. Emma ziet dat ik mijn haren probeer te kammen en komt alle elastiekjes uit te kast halen. Dus die haren moeten nog even in een staart. Wat glimt daar op mijn zwarte blouse? Is dat snot? Zou het duidelijk te zien zijn als het opdroogt? Toch maar een blazer aan vandaag.
Mijn treinmensen
Nee, weer die sleutels! Waar zijn nou weer die sleutels, altijd kom ik er te laat achter dat ze niet in mijn jaszak zitten. Waar ze uiteindelijk gewoon al die tijd in hebben gezeten, maar ik heb weer eens met mijn neus gekeken. Het is tijd, op naar de trein. Mijn man pakt de kinderen erbij en zwaait mij uit. Zo kan de jongste er hopelijk aan wennen dat mama werkt en soms weg moet. De trein staat altijd al iets eerder op het perron dus als ik er snel ben is het niet erg, het is warm in de trein en er is plek. Snel ga ik zitten en scan ik de gezichten in de trein op herkenning. Ja, dit is die trein met die mensen die ik vier dagen per week naar mijn werk neem. Ik herken m’n trainpeople. Snel, de reisbeker met verse koffie en mijn telefoon. ME TIME! Ik heb 17 minuten voor ik de trein uit moet om naar mijn werk te fietsen.
Mijn werk, stress, presteren, verwachtingen, druk! Knallen van negen tot vijf. Ik verheug me al op de treinreis naar huis. Maar daarna, oei daarna. Daar schrijf ik de volgende keer over.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Anna is sinds oktober 2012 getrouwd met Davy. Haar dochter Emma maakte haar in oktober 2013 moeder. Dochter Robin volgde in december 2015. Hoewel de meiden niet lang na elkaar geboren zijn, is het krijgen van kinderen niet zonder slag of stoot gegaan.
Naast mama-zijn, werkt Anna tien jaar op een notariskantoor in Amsterdam Zuid, aanvankelijk als secretarieel medewerker en inmiddels al een paar jaar als notarisklerk. Een spannende en uitdagende baan. Haar werk is een ontlading van thuis en thuis is de ontlading van haar werk, zo houdt dit elkaar in balans.
Naast haar liefde voor de kinderen en haar passie voor het werk, is Anna super geinteresseerd in natuurlijke voeding, tuinieren, sport ze zoveel mogelijk en is ze verzot op het kijken van films en series.
Reageer op dit artikel
reacties (0)