Hoe is de verdeling van het huishouden tussen jou en je partner? Gaat dat gelijk op of is dat niet helemaal in balans? Als dat laatste het geval is: hoe los je dat op als je net bevallen bent en je nog midden in je herstelperiode zit? Hoe kun je er dan voor zorgen dat je partner meer doet? Postpartum deskundige Tilda heeft tips!
Je hebt partners die vanuit hun eigen natuur van alles doen in het huishouden. Stofzuigen, de was, ramen lappen, koken, etc. Als je dan een kindje krijgt, verloopt die transitie aan huishoudelijke taken vaak redelijk soepel, omdat het altijd al zo geweest is tussen jullie. Maar, er zijn ook partners die niet zoveel doen in het huishouden of de zorg voor jullie kindje(s). Deze partners hebben vaak van nature een iets minder initiatief nemend karakter en mogen soms wat meer actie ondernemen. Als je dan een baby krijgt en jij bent als mama nog aan het herstellen van de bevalling, is het na de kraamweek wel zo fijn als je partner dingen van je overneemt. Als in: uit zichzelf, zonder al te veel gedoe.
Veel ergernis
Ik hoor vaak in mijn praktijk dat dit soort dingen niet zo soepel verlopen. Dat leidt vaak tot ergernissen, frustraties en ook ruzies tussen stellen. Begrijpelijk, want als de een voor zijn of haar gevoel meer doet dan de ander voelt dit vaak oneerlijk. De verhoudingen komen dan scheef te liggen waardoor jullie relatie ook onder druk komt te staan. Dus is het belangrijk dat je hierover gaat praten met je partner. Op het moment dat jouw verwachtingen niet matchen met de realiteit (oftewel, wat je partner doet qua zorg voor de kids en huishouden), is het belangrijk dat je hier goed over communiceert.
Hoe ga je het gesprek aan?
Zo’n gesprek begin je dus niet met verwijten of opmerkingen als: “Je doet geen snars en ik ben het zat.” Wat je wilt, is op een constructieve manier bouwen aan je relatie. Dus zeg bijvoorbeeld: “Ik merk dat ik het moeilijk vind dat ik voor mijn gevoel meer doe. Hoe zie jij dit?” Of benoem je teleurstelling en wat dit met je doet. Bijvoorbeeld: “Ik had verwacht dat we een meer gelijke taakverdeling zouden hebben. Nu ligt voor mijn gevoel de zorg voornamelijk bij mij en ik vind dit jammer.” Op het moment dat je het bij jezelf houdt en benoemt wat het met jou doet, wijs je ten eerste niet met de beschuldigende vinger naar je partner. Ten tweede benoem je wat het met jou doet en voelt de ander zich minder snel aangevallen. Gebeurt dit toch tijdens het gesprek, probeer het dan te de-escaleren en te benadrukken dat je wilt zoeken naar een oplossing samen.
Maak het concreet
Op het moment dat je in een constructief gesprek zit met je partner, maak meteen concreet wat je graag wilt dat die ander gaat doen. Heb jij een hekel aan de was? Vraag het aan hem of haar. Is je partner een chef in de keuken of vindt hij of zij die taken leuk? Vraag of je partner het koken voor zijn of haar rekening wil nemen. Trek de taken naar je toen waar je zelf minder moeite mee hebt. Maak een lijstje wie wat, wanneer doet en bemoei je er daarna ook niet steeds tegengaan. Laat je partner vrij in hoe hij of zij die taak invult of uitvoert. Als je er als een helikopter boven blijft hangen, voelt diegene zich bekeken en dit leidt vaak weer tot ergernis.
Oude patronen
Probeer dingen niet van je partner over te nemen als de taakverdeling eenmaal is gedaan. Dus: is je partner vergeten het vuilnis buiten te zetten? Ga dit dan niet stampvoetend zelf doen. Spreek hem of haar hierop aan en zeg: “Hey, we hadden toch afgesproken dat jij de kliko’s buiten zou zetten?” Houd je partner eraan en ga het vooral niet zelf doen. Want, dan verval je weer in oude patronen. Sommige partners zouden kunnen denken: “Oh, zie je? Ze lost het toch wel voor me op.” Niet doen dus. Geef je partner ook een eerlijke kans om de oude patronen te doorbreken. Verwacht dus niet binnen een week al baanbrekende verschillen. Be fair. Dat zou je zelf ook fijn vinden.
Wil je hulp?
Zit je relatie na de komst van je kindje(s) in zwaar weer en merk je dat je hier moeizaam uitkomt? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Ik kan je hiermee helpen om deze oude patronen te doorbreken.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Tilda is moeder van Livia en Emmi. Ze maakte na de geboorte van haar dochtertje een postnatale depressie door.
Nadat deze was opgeklaard, wilde ze graag moeders helpen, zoals ze zelf ook geholpen is tijdens haar postpartum depressie. Daarom besloot ze haar eigen begeleidingspraktijk voor mama's zonder roze wolk op te richten. Vanuit haar expertise als therapeut en ervaringsdeskundige op het gebied van postnatale depressies, begeleidt ze moeders weer het positieve pad op.
Ook heeft ze de podcast The Real Deal bedacht en interviewt ze in de BabyBytes-podcaststudio deskundigen die advies geven aan kersverse ouders.
Voor meer informatie, kijk op froufroubegeleiding.nl. De begeleiding wordt vergoed door de zorgverzekering.
Reageer op dit artikel
reacties (0)