Je fantaseert tijdens je zwangerschap misschien over het moment waarop je samen met je kind een enorm Duplo-bouwwerk kan maken. Maar ook naar het moment waarop je kleintje vervolgens zélf met dat bouwwerk gaat spelen, terwijl jij vanaf de bank met een kopje koffie en een tijdschrift toekijkt.
Tenminste, zo was dat bij mij. Ik vind het oprecht ontzettend leuk om met mijn kinderen en hun speelgoed te spelen, samen te knutselen, koekjes te bakken, door de kamer te dansen en boekjes voor te lezen. Maar ik vind het ook belangrijk dat ze leren zichzelf te vermaken. Niet alleen is dit goed voor hun concentratievermogen en het ontwikkelen van hun eigen fantasie, ook is het gewoonweg wel eens fijn als ik op de bank met dat kopje koffie een tijdschrift kan lezen. Mijn zoon is inmiddels drie jaar en ik heb nog 0 tijdschriften gelezen, dus dat geeft jullie vast een indicatie van hoe goed mijn kinderen zelf kunnen spelen.
Maar is mijn verwachting wel realistisch? Wat mág je op het gebied van zelf spelen van jonge kinderen verwachten en hoe leer je een kind dit? Ik besloot, uiteraard ook voor mezelf, op zoek te gaan.
Laat ik voorop stellen dat elk kind anders is. Er zijn kinderen die zich heel goed zelf kunnen vermaken en er zijn kinderen die hier grote moeite mee hebben en het liefst alles samen met papa of mama doen.
Baby's houden van aandacht. Sommige baby's genieten er ook van als ze even in de box of op een speelkleedje hun eigen gang kunnen gaan, sommige kinderen willen het liefst alleen maar vastgehouden worden. Vanaf dat kinderen leren te kruipen, zullen ze meer op onderzoek uit gaan en ook wel eens geneigd zijn zelf met speelgoed te rommelen.
Kinderen tussen de 1-2 jaar hebben geleerd dat samenspel met papa of mama fijn is. Onbewust behoeden wij ze bijvoorbeeld voor bepaalde frustraties (we houden blokken tegen die bijna omvallen of we pakken speelgoed die uit de directe omgeving rolt). Als wij niet helpen, merkt een kind dat en is het spelen minder prettig. Een dreumes kan zich soms wel even zelf vermaken, maar verwacht er niet teveel van. Als je uit gaat van 5-10 minuten, heb je de max meestal al wel bereikt.
Peuters tussen de 2 en 4 jaar leren al iets meer zelf spelen. Tot ongeveer 20 minuten, een half uurtje kan je wel verwachten.
Heeft je kind er grote moeite mee om even alleen te moeten spelen? Dan zal je er actief iets aan moeten doen om je kind hieraan te laten wennen. Onderstaande tips kunnen misschien helpen:
Zorg allereerst voor een overzichtelijke speelomgeving. Bergen en bakken speelgoed nodigen - ondanks dat je misschien anders zou denken - niet uit tot lekker spelen. Zorg voor een aantal speeltjes die netjes opgeruimd kunnen worden. Ander speelgoed kun je opruimen en afwisselen. Zo blijft elk speelgoed 'nieuw' en dus interessant.
Help je kind even op weg (bijvoorbeeld door samen een treinbaan te maken) en vertel dan dat het even tijd is om alleen te spelen. Zeg dat mama even op de bank een krant gaat lezen en dat je, als je klaar bent, weer komt samenspelen.
Maak je boodschap desnoods visueel door een timer aan te zetten. Als de timer voorbij is, krijgt je kind weer aandacht.
Komt je kind tussendoor (vást wel!) reageer dan kort en help hem of haar herinneren dat het tijd is om alleen te spelen.
Dit zal écht niet meteen helemaal werken en echt niet voor ieder kind toepasbaar zijn, maar het is in ieder geval een handvat. Houd de tijd eerst kort en bouw dit eventueel langzaam uit. Stoor je kind niet tijdens het spelen (ook niet om een complimentje uit te delen). Dit doe je natuurlijk wel als de speeltijd afgelopen is.
Kunnen jouw kinderen een beetje zelf spelen?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)