Dat kinderen geld kosten weten we allemaal. Maar hoeveel kost een kind eigenlijk? Heb je dat wel eens afgevraagd? Meestal gaat die vraag pas een rol spelen op het moment dat ouders niet meer onder hetzelfde dak wonen en dan blijkt dat de kinderen vaak veel meer kosten dan wat ouders in eerste instantie dachten. Familierecht-deskundige en mediator Yvette legt het je uit.
Verblijfskosten en verblijfsoverstijgende kosten
Als we het over de kosten van de kinderen hebben dan hebben de meeste ouders het over eten en drinken, kleding, als ze klein zijn zwemlessen en als ze groter worden rijlessen. Maar weinig mensen denken aan gas, water, licht of de huur/hypotheek, want ja, ook die gaan omhoog met de komst van kinderen. Stellen zonder kinderen bewonen nu eenmaal een kleiner huis en hebben ook lagere lasten door een lager verbruik. Als vijf mensen dagelijks douchen is er significant meer waterverbruik dan bij een stel zonder kinderen. Hoe meer kinderen, hoe groter het huis en daarmee des te hoger de woonlasten, of dat nu een huurhuis is of een koophuis.
Aan welke kosten moet je nu precies denken?
De kosten van de kinderen betreffen:
70% verblijfskosten
30% verblijfsoverstijgende kosten, ook wel overige kosten genoemd
De verblijfskosten hangen samen met het verblijf van de kinderen in een huishouden, denk hierbij dus niet alleen aan de kosten van eten of drinken maar ook aan het water en gasverbruik, woonlasten etc.
De verblijfsoverstijgende lasten staan los van het verblijf van het kind. Dat is dus de kleding of een fiets die ze nodig hebben, sport contributies, schoolgeld of die nieuwe laptop voor als ze naar de middelbare school gaan.
Uit onderzoek blijkt dat ouders hun uitgaven voor de kinderen laten afhangen van hun eigen netto besteedbare inkomsten. Dat is natuurlijk logisch ook. Mensen die rond moeten komen van een inkomen rond minimumloon kunnen natuurlijk ook minder uitgegeven. Ouders die meer te besteden hebben, kopen duurdere kleding, gaan vaker op vakantie en krijgen de kinderen ook duurdere cadeautjes. Boven een netto besteedbaar inkomen van € 6.000 maakt het echter geen significant verschil meer.
Afhankelijk van het netto besteedbaar gezinsinkomen (inclusief eventueel kindgebondenbudget) en het aantal kinderen, kan je dus een schatting maken van wat ouders gemiddeld aan hun kinderen besteden. Uiteraard is dit een gemiddelde, dat betekent dat de één meer en de ander minder besteedt. Zijn er specifieke zorgkosten of kosten voor opvang? Dan dienen die bij het tabelbedrag opgeteld te worden. Het tabelbedrag laat het bedrag van de kinderen gezamenlijk zien. Zijn er dus vier kinderen? Deel het bedrag dan door vier op het bedrag per kind per maand te berekenen.
Waarom zou je dit willen weten, vraag je je misschien af?
Als ouders nog samen onder één dak leven vormt dit vaak geen probleem. Meestal gaan de inkomsten dan op één hoop en de lasten worden samen betaald. Als ouders echter uit elkaar gaan met worden onderzocht hoeveel iedere ouder kan bijdragen in de kosten van de kinderen. Daarvoor moet eerst onderzocht worden wat de kinderen nodig hebben (hun behoefte), omdat ze op eenzelfde welvaartsniveau moeten kunnen doorleven na de scheiding, als voor de scheiding.
Draagkracht (stap 2)
Als eenmaal een maandbedrag bekend is, kan gekeken worden naar het inkomen van de ouders na de scheiding. Eventuele toeslagen zoals kindgebondenbudget wordt meegenomen in de draagkracht van de ouder die dat ontvangt. Overigens kan het soms heel voordelig zijn om de kinderen om fiscale redenen niet allemaal bij dezelfde ouder in te schrijven. De alleenstaande ouderkop die onderdeel uitmaakt van het kindgebondenbudget kan tot ruim € 3.050,- per jaar oplopen. Als beide ouders na een scheiding alleenstaand zijn (en dus beiden dat extra bedrag ontvangen), kan dat een fiscaal voordeel opleveren die de ouders ten goede kunnen laten komen aan hun kinderen.
De draagkracht van de ouders wordt berekend aan de hand van een formule waarbij rekening wordt gehouden met een forfait aan noodzakelijke lasten (€ 1.175) en een woonbudget (30% van het netto besteedbaar inkomen).
Als ieders draagkracht is berekend, kan er vervolgens een draagvergelijking gemaakt worden om te zien wie welke kosten draagt. Er komt dan een verdeelsleutel uit. Als beide ouders evenveel verdienen is dat 50%/50%. Maar daarmee ben je er nog niet.
Zorgkorting (stap 3)
De ouder waar het kind staat ingeschreven ontvangt de kinderbijslag en het kindgebondenbudget. Deze ouder wordt geacht de verblijfsoverstijgende kosten te voldoen. Als ouders ervoor kiezen die kosten gezamenlijk te voldoen dan kunnen zij kiezen voor een zogenaamde kinderrekening waar alle kind gerelateerde kosten vanaf gaan.
Het gaat dan niet om de verblijfskosten want dat is voer voor discussie. Hoe bepaal je tenslotte welk deel van je boodschappen voor jezelf is en welk deel voor de kinderen? Nee, de verblijfskosten kunnen het beste apart gehouden worden van de overige kosten.
De ouder waar de kinderen niet staan ingeschreven maakt als hij/zij de zorg voor zijn/haar kinderen heeft natuurlijk wel kosten. Hoeveel die kosten zijn, is afhankelijk van de hoeveelheid zorg. Is er geen omgang dan heeft die ouder ook geen recht op zorgkorting, maar is er wel omgang dan krijgt hij recht op zorgkorting, omdat hij nu eenmaal zelf ook al kosten maakt voor de kinderen. Dit ziet puur en alleen op de verblijfskosten. Als er sprake is van co-ouderschap, een verdeling van de zorg die (nagenoeg) gelijk is betreft de maximale zorgkorting geen 50% maar 35% zijnde de helft van de 70% verblijfskosten.
Geen omgang? 0 % zorgkorting
Gemiddeld 1 dag per week omgang: 15% zorgkorting
Gemiddeld 2 dagen per week omgang: 25% zorgkorting
Gemiddeld 3 dagen per week omgang: 35% zorgkorting
Een regeling waarbij de kinderen per 14 dagen, 6 dagen bij de één en 8 dagen bij de andere ouder verblijven is dus een nagenoeg gelijke zorgverdeling (co-ouderschapsregeling) waarbij het recht bestaat op 35% zorgkorting.
Voorbeeld
Stel een moeder en een vader verdienen samen € 5.000 netto per maand als ze gaan scheiden. Ze hebben twee kinderen.
Stap 1: de behoefte van de kinderen wordt dan berekend aan de hand van een netto besteedbaar gezinsinkomen van € 5.000,- (ervan uitgaande dat ze voor de scheiding geen kindgebondenbudget ontvingen). Op basis van de tabellen is de behoefte van de kinderen € 1.200 per maand (€ 600 per kind per maand)
Stap 2: de draagkracht van ouders bepalen. Stel ouders spreken een co-ouderschapsregeling af en moeder ontvangt na de scheiding kindgebondenbudget. Beiden hebben ze recht op inkomensafhankelijke combinatiekorting. Hun nettoinkomen stijgt daarmee. Stel moeder heeft vervolgens een draagkracht van € 400 per maand en vader van € 800 dan moet moeder 1/3 van de kosten voldoen en vader 2/3.
Stap 3: omdat vader de helft van de tijd zelf kosten maakt voor de kinderen, heeft hij recht op 35% zorgkorting van € 1.200 = € 420 per maand. Dat gaat af van zijn aandeel in de kosten: 800 – 420 = waardoor hij moeder nog een bijdrage van € 380 dient te betalen om in de kosten van de kinderen te voorzien.
Wijziging van omstandigheden
Let erop dat als de omstandigheden wijzigen ook de verdeling in kosten wijzigt. Gaat een ouder meer of juist minder verdienen, zijn er nieuwe kinderen geboren of zijn er kinderen inmiddels volwassen en kunnen ze voor zichzelf zorgen dan heeft dit invloed op de verdeling van de kosten.
Wil je zelf een berekening laten maken of je berekening laten controleren? Neem dan contact met mij.
Zijn jullie goed uit de verdeling van de kosten van jullie kinderen gekomen, nadat jullie uit elkaar zijn gegaan?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben Yvette Seen, advocate en scheidingsexpert bij Gezinsvriendelijk Scheiden. Opgegroeid in Luxemburg, gestudeerd in Leiden en inmiddels al weer jaren met mijn man en twee dochters woonachtig in West Friesland. Ik ben van nature vrolijk, open en een echte verbinder.
Als advocaat regel ik de scheiding van ouders bij de rechtbank en als mediator begeleid ik hen bij het maken van duurzame afspraken voor een gelijkwaardig en harmonieus ouderschap in de toekomst. Dat brengt niet alleen ouders rust en duidelijkheid, maar ook de kinderen zodat zij ondanks de scheiding toch gewoon kind kunnen zijn en zich optimaal kunnen blijven ontwikkelen.
Dat is niet altijd makkelijk. De transitie van liefdespartners naar co-ouders is complex maar waar een wil is, is een weg. En die weg, leer ik jullie te vinden!
Ik ben zo blij dat wij het onderling gewoon normaal kunnen regelen. Ik wil niet "rijk" worden van de alimentatie. Dus de basis betaal ik omdat het gewoon onder de kosten gezin vallen. Komt er een rekening niet helemaal lekker uit dan kan ik die altijd zonder problemen doorsturen en dan betaald mijn ex die. Zelfde als schoenen en kleding. De ene keer ga ik winkelen en de andere keer hij. Zo blij dat het zo kan...
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje