Toen ik nog maar net zwanger was vroegen we aan onze zoon; ‘Wil je een broertje of zusje?’ Hij antwoordde steevast dat hij geen broertje of zusje wilde. De keuze voor een tweede kindje hebben we niet gemaakt voor hem, maar toch hadden we het leuk gevonden als hij een beetje enthousiast zou zijn.
Toen de zwangerschap vorderde kwam er gelukkig wel een leuker antwoord op de vraag. De ene keer was het antwoord; ‘een broertje’ de andere keer ‘een zusje’. En nu hij weet dat hij een zusje krijgt zegt hij ineens tegen mensen die het vragen, dat hij een broertje krijgt. Het blijkt nog te verwarrend dat hij grote broer wordt van een klein zusje. Maar dat geeft niet, want hij is nu hartstikke enthousiast.
Hij weet heel goed dat er in mama’s buik een baby zit. Maar de manier om naar de baby te kijken is nog een zoektocht. Hij probeert het regelmatig via mijn decolleté. Hij aait er ook wel eens over als ik zeg dat ik een dikke buik heb. Wel begrijpelijk, want die twee andere bollingen aan de voorkant zijn inderdaad ook dikker geworden.
Voorbereiding
Ik probeer hem zoveel mogelijk mee te nemen in de voorbereidingen op de baby. Samen zijn oude kleertjes uitzoeken om te kijken welke ook voor zijn zusje kunnen en wat er naar iemand kan die een jongetje krijgt, was heel leuk. Hij heeft er ook echt oog voor. En in die tassen kwamen ook allerlei knuffeltjes tevoorschijn, die hij in het ledikantje gooide omdat die voor zijn zusje waren. Gelukkig geen hebberigheid. Nee, hij is zelfs enthousiast als ik iets voor zijn zusje heb gekocht. Maar meestal heb ik dan ook wel iets voor hem…
Baby
Zelf is hij ineens ook vaak een baby. Dan kruipt hij over de grond of gaat een babyhuiltje nadoen en mama moet hem aanspreken met ‘baby’. Ook andere baby’s vindt hij ineens reuze interessant en als hij een baby hoort huilen wil hij het liefste meteen gaan troosten of de bijbehorende mama zoeken. Hij is er helemaal mee bezig. Alleen de boekjes die ik in huis heb over baby’s, broer worden en mama’s zwangerschap kiest hij nooit uit om te lezen. Maar toen ik laatst toch een boekje voorlas over een beertje die een zusje kreeg, zei hij meteen dat hij ook graag een flesje wil geven. Want dat probeer ik er al wel in te krijgen; dat hij straks gaat helpen met flesjes geven, luiers verschonen en de baby troosten.
Ziekenhuis
Het filmpje dat ik tijdens een controle maakte van een kloppend hartje en de trap die mama’s buik kreeg tijdens het luisteren, is erg populair bij hem. Daarna wilde hij ook graag mee naar het ziekenhuis als mama en papa weer naar de baby ging kijken en luisteren. Zo trots als een pauw zette hij de doptone aan. Maar hij vond het wel een beetje gek dat we naar het ziekenhuis gingen en dat de baby nog niet kwam. Papa had toch gezegd dat mama naar het ziekenhuis moest als de baby zou komen. Waarom is ze er dan nog niet? Tja, het wordt ingewikkeld voor zo’n kleintje als de verloskundig praktijk ook in het ziekenhuis zit…
Waar blijft 'ie nou?
Het duurt ook allemaal wel erg lang als je nog maar drie bent. Dat snap ik heel goed. De vraag ‘Waar is/blijft de baby nou?’ wordt dan ook vaak gesteld. En dan zeg ik maar weer dat ze komt als ze er helemaal klaar voor is. Hopelijk zijn wij drieën dat dan ook.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)