Ingrid heeft er bewust voor gekozen om thuisblijfmoeder te zijn nu haar eerste op komst is, maar in haar omgeving is er weinig begrip voor. ‘Ik heb een goede baan opgezegd om thuisblijfmoeder te zijn, maar niemand snapt waarom ik dat heb gedaan.’
“Ik had een goede, verantwoordelijke functie in de mediawereld en daar hoorde een prettig salaris bij. Daar stond tegenover dat ik altijd aan stond, soms lange dagen maakte en vaak in de weekenden en feestdagen moest werken. Maar ik hield van mijn baan met heel mijn hart. Het voelde niet aan als werken, maar als iets wat ik écht leuk vond om te doen.”
Carrière gaf voldoening
“Ik moet eerlijk bekennen dat mijn functie me ook belangrijk liet voelen. Ik was iemand. Mijn baan was mijn identiteit. Ik werd erom bewonderd en ik stak het niet onder stoelen en banken als ik een belangrijk project met succes had afgerond. Het gaf voldoening, totdat ik zwanger raakte en mijn vader werd getroffen door een ernstige hartaanval. Toen werd alles anders.”
Noodlot
“Ik ben een nakomelingetje en een echt vaderskindje. Hij was mijn grote voorbeeld. Hij bekleedde een belangrijke functie bij een Amerikaans bedrijf en was zeer succesvol. Zijn ambitie en doorzettingsvermogen herken ik en ik denk dat we daarom elkaar altijd goed aanvoelden. Toen mijn moeder een paar jaar geleden aan kanker overleed, trok ik nog meer naar mijn vader. Hij was allang met pensioen, maar nog zeer actief. Elke week gingen we met elkaar lunchen in zijn favoriete restaurant aan het water. Toen ik tijdens een van deze lunches vertelde dat ik zwanger was, was hij zó blij voor me! Hij kon niet wachten om zijn kleinkind te zien. Maar helaas had het noodlot wat anders voor hem in petto.”
Hartaanval
“Hij kreeg een zware hartaanval met allerlei complicaties. Tot mijn grote verdriet konden de artsen niet veel meer voor hem doen. Ik heb uren bij hem doorgebracht, ook al was dat zwaar met mijn zwangerschap. Ik was zó moe en vaak kotsmisselijk. Maar ik was blij dat hij af en toe nog bij was en dat we op die momenten nog even met elkaar konden praten.”
'Te veel gewerkt'
“Wat het meest indruk op me maakte, was het antwoord dat hij gaf toen ik hem vroeg of hij nog dingen anders had willen doen. ‘Ik heb veel te veel gewerkt’, zei hij. Het verbaasde me dat hij dat zei, omdat hij altijd vol trots over zijn werkzaamheden vertelde. Hij kon niet echt antwoord geven op wat hij dan wel wilde doen in plaats van werken, maar hij herhaalde dat hij dat veel te veel had gedaan. Een paar dagen erna overleed hij.”
Meer leven
“Misschien was het een combinatie van de opspelende hormonen, het enorme verdriet en gemis en mijn vaders woorden. Maar ik besloot op dat moment dat ik het anders wilde doen. Mijn werk voelde ineens als iets dat totaal onbelangrijk was. Ik wil er voor mijn kind zijn, ik wil genieten. En misschien wordt mijn wereldje een beetje klein en zal ik het niet altijd leuk vinden. Ik voel dat ik dit moet doen. Ik moet meer leven en ik denk dat dat niet gebeurt als ik alleen maar zo hard aan het werk ben. Misschien dat ik op een bepaald moment een soort van tussenweg vind, maar voor nu wil ik dat niet.”
Geen begrip van omgeving
“Mijn omgeving verklaart me voor gek. Snappen er niets van dat ik zo'n succesvolle carrière opgeef voor het leven als thuisblijfmoeder. Ook als ik uitleg waarom ik dit doe, is er weinig tot geen begrip. Je kunt toch beiden doen? Maar ik denk dat ik dan alles maar half doe, en dat zie ik niet zitten. Ik wil me vol op het moederschap richten. De enige die dat begrijpt is mijn partner. Die staat gelukkig volledig achter mijn keuze. Toch zou het fijn zijn als mijn vriendinnen en vrienden ook wat meer begrip zouden hebben...”
Wat was jouw reden om thuisblijfmoeder te zijn?
Wil je ook jouw verhaal kwijt?
De redactie van BabyBytes is altijd op zoek naar persoonlijke verhalen. Wil je jouw verhaal delen met andere BabyBytes-lezeressen? Stuur jouw verhaal in via dit formulier. Je kunt ook anoniem je verhaal insturen met dit formulier. Wij zijn benieuwd!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Iedereen moet eens stoppen met op elkaar zeiken, er is geen goed of fout, volg je hart en luister naar jezelf, jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en leven simpel!
Hier de keuze om te werken..en wat een ander daar van mogelijk kan vinden zal mij een rotzorg zijn.
Bij elk bedrijf ben je gewoon vervangbaar , een passant. Moeder zijn is de belangrijkste taak in je leven. Bovendien is er altijd een zijde die lijdt, ofwel je gezin, jijzelf of je baan. ( even uitgaand van een gezin met kinderen onder de 16)Maar goed ik kruip wel weer terug onder m’n jaren 50 steen en ga mij schamen.
Precies. Zolang je het belang van de kinderen goed in het oog houdt, en beseft dat hun welzijn belangrijker is dan geld of een blije baas, kun je de beste keuzes maken en bepalen of en hoeveel uur per week je wilt werken. Als kinderen de sluitpost zijn, die zich altijd bij jouw wensen en keuzes moeten aanpassen, wordt er wel geleden..
Reageer op dit artikel
reacties (5) Stuur een bedankje