Gehoord op een verjaardag: ‘Ik bid elke dag dat verloskundige … dienst heeft als ik moet bevallen, want met de anderen uit die praktijk heb ik geen klik.’ Goed. Een klik dus. Het lijkt me vrij prettig als je gaat bevallen dat je dan wordt begeleid door iemand waarbij je je prettig voelt.
Mijn beide zwangerschappen en bevallingen hadden een zogenoemde ‘medische indicatie’. Dat houdt dus simpelweg in dat alles wat je normaal bij een verloskundige doet, dan in een ziekenhuis plaatsvindt. Controles, de twintig-wekenecho en uiteraard ook de bevalling gebeuren onder begeleiding van een team vanuit het ziekenhuis. En dat team bestaat uit heel, heel, heel veel verschillende zorgverleners. Van verloskundigen tot gynaecologen en van co-assistenten tot verpleegkundigen. Ik heb menig hand geschud om mezelf opnieuw voor te stellen, terwijl ik ondertussen met mijn benen in van die beugels lag. Voor mijn gevoel heeft half verloskundig Brabant mijn ‘onderkantje’ gezien. Maar daar tegenover staat dan wel dat je heel veel echo’s krijgt in het ziekenhuis en dat is bij een controle in een reguliere verloskundigenpraktijk meestal niet zo.
Veel verschillende gezichten
Bij mijn eerste bevalling (keizersnede) heb ik de gynaecoloog niet eens gezien. Ik werd de operatiekamer opgereden en zag alleen een blauwe jurk, een mondkapje en twee armen in de lucht. Ik moest vijf dagen na de bevalling in het ziekenhuis blijven, maar elke dag stonden er buitengewoon lieve verloskundigen, co-assistenten en verpleegkundigen aan mijn bed die in opdracht van een gynaecoloog mij en mini-me even kwamen checken. Ook de nacontrole - zes weken later - vond plaats bij een ‘vreemdeling’.
Oliebollen
De tweede bevalling was een soort van idem dito. Helaas duurde het allemaal wat lang waardoor ik drie (!) ziekenhuisdiensten langs heb zien komen. Uiteindelijk werd onder begeleiding van een aardige verloskundige op 1 januari om 0.10 onze dochter geboren, maar wegens een complicatie moest er wel een gynaecoloog bij me aan het bed komen. En legendarisch was toch wel, de compleet vreemde gynaecoloog die op 1 januari om 0.15 de kamer in kwam lopen en riep: ‘Zo, dus jij houd me van mijn oliebollen af!’ De vreemde gynaecologe deed haar werkzaamheden om me weer op te lappen, ondertussen vrolijk kwebbelend over haar goede voornemens en ik dacht: “Hoe leuk zou het zijn als deze mevrouw mij de hele zwangerschap had begeleid!”
Ik mag zeker niet klagen, want hoewel ik heel veel lieve gezichten heb gezien en vele handen heb geschud deden al deze mensen hun uiterste best om de zwangerschap van begin tot eind goed te begeleiden. Onder enorme tijds- en werkdruk gaven ze elke moeder de nodige aandacht. Maar van een echte klik was geen sprake, terwijl dat misschien nét een mooier tintje of gevoel aan de bevalling geeft?
Geen idee, vertel het me!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Carolijn, 37 jaar. Getrouwd en moeder van Mats en Kaat.
Jarenlang gewerkt in de zorg voor kinderen met ernstige gedragsproblemen, en sinds een jaar werkzaam als freelance schrijver journalist zo u wilt.
Je kunt mijn teksten lezen op Babybytes, in Fabulous Mama, Telegraaf Vrouw, en bij een hoop zakelijke opdrachtgevers waar je niets aan hebt.
Twee keer per maand zal ik een bijdrage leveren aan het vernieuwde Babybytes. Een column, een artikel of een ander soort tekst.
Wil je graag dat ik over een bepaald onderwerp schrijf? Jij vraagt, ik schrijf. Onder het mom van 'vertel nog eens over...'
Reageer op dit artikel
reacties (5) Stuur een bedankje