Nu ik voor de tweede keer de kraamtijd meemaak, voelt alles zo veel relaxter. Ik ben veel rustiger, de baby slaapt en eet beter, mijn omgeving reageert minder bemoeizuchtig. Echt alles waar ik de eerste keer tegen aanliep lijkt nu niet te bestaan. Is het vanwege de ervaring die ik al heb opgebouwd? Of heb ik nu gewoon een makkelijker kind? Je hoort verschillende ervaringen met een tweede kind. Sommige vrouwen ervaren juist bij de tweede alles als zwaarder. Zoals bij mij zus, zij zegt altijd "1 + 1 = 500". Voor mij geldt het zeker niet. Nu had ik ook een tweeling de eerste keer, maar toch het verschil is zo immens groot!
Waar voor mijn gevoel het grootste verschil in zit, is dat ik de verandering van leefstijl al geaccepteerd heb. De eerste keer had ik vooral veel last dat ik ineens 'geen leven meer had'. Ik voelde zoveel verzet dat ik niet meer wekelijks op de dansvloer stond, mijn huis ineens zo'n rommel was en ik mijn werk structureel niet af kreeg. Het leven van toen is al lang en breed ingeleverd voor mijn nieuwe gezinsleven. Startend met de kindjes aan de ontbijttafel, boodschappen doen, een beetje werken en de kinderen van school afhalen, s avonds samen eten en hup naar bed. Ik lig zelf trouwens ook steeds vaker rond 21 uur in bed. Het grappige is, ik vind het prima. Sterker nog, ik vind het heerlijk. Ik ervaar totaal geen verzet en dat scheelt bakken vol met energie.
De strijdbijl is begraven
Bovendien is de strijd met mijn partner ook al gestreden. De rollen zijn verdeeld. We weten wat we aan elkaar hebben en ook dat we van elkaar verwachten. Als ik de baby aan het voeden ben, zorgt hij dat de jongens aangekleed en gewassen aan de ontbijttafel zitten. En ik weet ook wat hij niet doet, en waarschijnlijk ook nooit gaat doen… en dat mag ook (meestal).
Poetsen, wassen en poetsen
Bovendien ben ik al gewend aan het feit dat de wasmachine de hele dag aan staat en dat ik twee keer per dag het huis moet schoonmaken. Gedachten zoals 'dit is toch niet normaal', 'hoe kan ik ooit nog gaan werken', 'zo kan ik toch niet leven', komen niet meer in me op. Voor mij is dat vooral de winst en daardoor kan ik extra genieten van mijn kleine ventje. Want het is heerlijk die baby op je borst, maar als je aan alles moet wennen voelt het ook gewoon heel zwaar. Ofwel kort gezegd, alles went:)
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben Joke en ik ben newborn- en gezinsfotograaf bij Precious People Media. Ik vind het belangrijk dat een fotoshoot bij mij niet alleen hele mooi foto’s oplevert, maar ook een bijzonder fijne ervaring is. Het helpt daarbij enorm dat ik zelf moeder ben van drie kleine kinderen (4,2 en bijna 1).
Reageer op dit artikel
reacties (0)