'Kan ik je ergens mee helpen?' Het afgelopen half jaar is bij mamablogger Geke deze zin meer dan geregeld langsgekomen.
Het laatste stukje van mijn zwangerschap was, zoals bij veel vrouwen, pittig. Maar goed, hoe moe ik ook was en hoeveel pijn ik ook had, mijn kleuter moest gewoon naar school, mijn peuter van toen bijna vier moest gevoed en gelaafd worden, en ook de was en ander huishoudelijk werk ging gewoon door. De hoeveelheid hulp die ik aangeboden kreeg was hartverwarmend! Ook met een baby en twee kleuterjongens zijn er situaties waarbij een paar extra handen geen overbodige luxe is.
Maar er zijn ook situaties waarbij ik naar mijn eigen idee prima ga en dat ik dan toch iemand hoor zeggen: 'Kan ik je ergens mee helpen?' Eh, huh? Zie ik er dan zo hulpeloos uit?
Oké, toegegeven, ik heb een gave om me in bepaalde situatie te wurmen waarbij het lijkt alsof ik aan het klungelen ben. Zoals dat ik bijvoorbeeld elke vrijdagmiddag weer met mijn zoontje van vier en mijn babydochter anderhalf uur in de kantine van het zwembad de tijd probeer door te komen. Het lukt wel, maar het een en ander aan hobbels is niet te vermijden.
Of die ochtend dat ik met mijn eigen kinderen en een vriendje van één van mijn zoontjes naar school ging. Twee kinderen in de fietskar, één achterop en eentje op zijn eigen fiets naast me. Aangekomen op het schoolplein klikte ik snel mijn dochtertje in de draagzak en hielp de kinderen uit de zitjes. Een bevriende vader kwam naast me staan: ‘Kan ik je ergens mee helpen?’. En net op het moment dat ik wilde zeggen dat ik me prima red, trok het vriendje me aan de mouw en wees naar zijn schoen. Zijn veter zat los. Ik probeer te bukken zonder de beentjes van mijn dochtertje te breken om de veters weer vast te maken. De vader die nog naast me stond keek medelevend mee, bukte en maakte de desbetreffende veters vast.
Fiets
Of die ene middag dat het zo regende en ik het geluk had dat ik de auto voor de deur had staan. Onderweg naar school bedacht ik me opeens dat ik vanochtend op de fiets was gegaan en dat daarom de fiets van mijn oudste zoon nog op school stond. Ik bedacht me direct dat ik gelukkig de sleutels nog in mijn broekzak had. Of eh… o nee, toch niet.
Op school aangekomen leek het me het meest handig om eerst de fiets alvast in de auto te doen voordat ik de jongens inclusief vriendje van het plein zou oppikken. Ik klik mijn dochter in de draagzak en ren door de regen het plein op. Tijdens dit korte sprintje merk ik ook dat ik mijn eigen jas vergeten ben om aan te doen, best koud, die regen op mijn blote armen. Ik zie de fiets staan en zonder me al te veel aan te trekken van de blikken van ouders op het plein probeer ik de fiets mee te zeulen. Al bukkend om het achterwiel omhoog te houden het stuur recht en met mijn dochter hangend en kreunend in de draagzak. Ik ben al bij de auto als ik er achter kom dat de kinderwagen ook nog in de auto ligt.
Tip
Trots dat ik ben op mezelf dat het me gelukt is om met een baby hangend op mijn buik, in de stromende regen, de fiets met uiterste precisie en maatwerk in de kofferbak van de auto te krijgen, loop ik weer richting het schoolplein. Van de zijkant hoor ik ineens: ‘Ik heb altijd de reservesleutel van de fiets van mijn zoon aan mijn eigen sleutelbos.’ Ik probeer lief te lachten: ‘A, bedankt voor de tip!’.
Aangekomen op het schoolplein komt dezelfde vader naast me staan. ‘Red je het allemaal?’ Ja, ik red me. De meest handige, snelle en efficiënte manier is ook zo 2017. Ik doe het op mijn eigen manier.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geke is getrouwd en een vrolijke moeder van twee zoons (2012 en 2014) en een dochter (2018). Door haar beroep als medisch analist bekijkt ze haar rol als moeder ook door een analytische bril. In haar vrije tijd schrijft ze graag over de alledaagse (on)geregeldheden die ze als moeder tegenkomt. Neem ook eens een kijkje op haar eigen site Nietvolgensboekje.nl.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje