Je houdt zielsveel van je kind, maar als je heel eerlijk bent en opnieuw zou mogen kiezen, dan had je liever geen moeder willen zijn. In de documentaire 'Spijtmoeders' spreekt filmmaker Milou Gevers met drie moeders die hier eerlijk over praten.
Het moederschap kan soms heel zwaar zijn, zwaarder dan je van tevoren had kunnen bedenken. De moeders die Milou sprak waren bereid om eerlijk over hun worstelingen als moeder te praten. Ze vertellen over hun schaamte en schuldgevoel, maar ook over de hoge verwachtingen die de maatschappij aan moeders kan stellen.
Bewust van uitdagingen moeders
Milou: “Ik heb een dochter van twee jaar oud. Hoewel ik zelf wél opnieuw de keuze zou maken om moeder te worden, kan ik moeders die dat niet nog eens zouden doen wel beter begrijpen sinds ik zelf moeder ben. Door de verhalen van de vrouwen die ik sprak, werd ik me des te meer bewust van de uitdagingen waarvoor vrouwen (ja, ook nu nog) staan. Bovendien heb ik beseft dat spijtmoeders geen daders zijn, maar vrouwen die lijden onder een systeem waarin we veel minder ver zijn op het gebied van man-vrouwverhoudingen dan ik dacht.”
Poppen
De moeders die Milou sprak komen niet herkenbaar in beeld. Hun verhalen worden verteld door hyperrealistische poppen, maar wel met de echte stemmen van de geïnterviewde vrouwen.
Spijtmoeders is donderdag 16 mei 2024 te zien om 22:15 uur op NPO2, en via 2Doc.nl en NPO Start.
Als jij heel eerlijk zou zijn: zou je er dan weer voor kiezen om moeder te worden?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
om antwoord tegen op de vraag; jazeker 100% Ik heb er dan ook 6 . Slechte slapers en twee ASS kindjes dus echt niet allemaal pais en vree, maar zeker genieten. Ik heb alles opgegeven voor ze, ik zie het niet eens als opgeven eigenlijk. Maar goed ik had ook prima gefunctioneerd 200 jaar terug. Ik vind dat feminisme echt overrated en doorgeslagen. Maar eigenlijk vooral de verkeerde kant doorslagen. Feminisme zou ook moeten betekenen dat vrouwen vrij zijn om te kiezen om gewoon huisje boompje beestje te willen en geen werkje erbij, maar dat is er voor velen niet bij, of vanwege druk vanuit de maatschappij (meningen) of simpelweg door financiën.
Wow wat een oordelen meteen. Ik heb het niet gezien dus kan er weinig over zeggen, maar het ouderschap ís toch heel wat? Ik kan me best voorstellen dat dat bij sommigen erg tegenvalt. En die zullen allemaal best van hun kinderen houden, maar het leven wat erbij hoort kan best erg tegenvallen om wat voor reden dan ook. En dat is niet meteen “jezelf in de slachtofferrol plaatsen” of “alleen maar aan jezelf denken”.
Als het enige doel in dit leven 'ik' is, dan denk ik inderdaad dat de druk om te presteren en jezelf tijdelijk aan de kant te schuiven om de volgende generatie op te voeden echt een heel groot offer is voor je. Vrouwen zijn het slachtoffer geworden van zichzelf.
Reageer op dit artikel
reacties (6) Stuur een bedankje