Hoe je het ook went of keert: als vrouw zul jij degene zijn die het kind draagt en die het kind op de wereld zet. Maar zoals we allemaal weten: dat is nogal een klus en niet iets waar je een kwartiertje voor uittrekt. Daarom zou het leuk zijn als je man je steunt tijdens de bevalling. Maar de mannen van deze lezeressen waren te druk met euh… andere dingen. Lees en lach!
Janienke: ‘Op de parkeerplaats ‘kort parkeren’ voor het ziekenhuis mag je maximaal een kwartier parkeren. Echter op de verloskamer aangekomen bleek ik tien centimeter ontsluiting te hebben en flinke persweeën, het echte werk kon beginnen! Alles ging even te snel voor manlief en hij bleef in z'n hoofd hangen bij de auto die nog verzet moest worden. Tijdens het persen begon hij er een aantal keer over, onze zoon was koud geboren of weer begon hij over het verzetten van de auto. Toen hij eindelijk goedkeuring kreeg om z'n auto te verzetten, bleek hij in de snelheid van mij naar de verloskamer brengen z'n lichten aan te hebben gelaten en stond hij met een lege accu.’
Manuela: ‘Bij mijn eerste bevalling ging mijn man soep zitten eten (gebracht door zijn moeder) en bij mijn tweede bevalling geloofde zelfs de verloskundige niet dat ik al bijna ging bevallen dus die zaten samen gezellig te kletsen over haar laptop notabene, terwijl ik twintig minuten daarna al bevallen was. Om me niet gigantisch aan hun geklets te storen heb ik me maar volledig in mijzelf gekeerd.’
Lian: ‘In het ziekenhuis werden mijn vliezen gebroken terwijl mijn man op zijn telefoon een ‘oorlogsspelletje’ aan het spelen was. Eenmaal in de verloskamer aangekomen was mijn man aan het meepuffen met de pindakaasadem omdat hij een broodje pindakaas naar binnen aan het werken was en zei na een grote slok koffie: ‘Kom op schat, het valt best mee.’ Als klap op de vuurpijl vroeg de arts nadat onze zoon geboren was of iemand de moederkoek wilde zien. Waarop mijn man binnen kwam lopen omdat hij dacht dat ze koekjes aanboden en zei: ‘Lekker!’
Hanneke: ‘Hij had als laatste in de auto het liedje ‘Louise’ van Gers Pardoel gehoord en terwijl ik m’n weeën weg lag te puffen hoorde ik steeds 'ohohoh Louise, Louise'. Toen ik had gevraagd of hij daarmee op wilde houden ging-ie op z’n gemak op z’n telefoon alle Facebook-berichten lezen en dan ook nog tegen mij van: ‘Heey die en die heeft dat en dat geplaatst.’ Ja, zat ik echt op te wachten.’
Natascha: ‘Onze zoon had vier minuten zonder zuurstof gezeten omdat hij vastlag. Nadat hij geboren was werd hij meteen meegenomen voor zuurstof bij de gynaecoloog. M’n man dacht er echter aan om zowel de camera als het fototoestel mee te nemen om dat moment voor mij vast te leggen. Snap nog steeds niet hoe hij in zo'n situatie daaraan kon denken.’
Matine: ‘Tijdens de weeën nam hij rustig zijn geboortefotoalbum met de verloskundige door. Zij 'verloste' hem namelijk ook (1981). Heel gezellig hoor die verhalen, maar moest dat nou echt op dát moment? Ik maar puffen en kreunen. Later hebben we er hartelijk om gelachen.’
Kelly: ‘Op het moment dat het bleek dat de bevalling echt was begonnen en de verloskundige ieder moment kon komen, bedacht mijn man zich ineens dat het maandagmorgen was en zei: 'Ja, ik moet zo wel naar m’n werk hoor!' Met andere woorden: of ik het even kon uitstellen tot vanavond ofzo.’
Daniva: ‘Manlief stond van de zenuwen te strijken terwijl hij dat normaal gesproken nooit doet.’
Dominique: ‘Mijn vriend zat op een stoel naast me, terwijl ik krap een halve minuut tussen elke wee had. Ik heb geen kik gegeven. Terwijl mijn vriend maar zat te klagen: ‘Ohhh ik heb zo'n rugpijn van die stoel! Auw, mijn rug!’ Ze hebben zelfs een vouwbedje voor hem gehaald om op te liggen.’
Bianca: ‘Mijn man zat in het ziekenhuis op z'n gemakje een Europa League-wedstrijd van Ajax te kijken. Hij had al gezegd dat wat er ook gebeurde, hij die wedstrijd wilde zien. En ja hoor, uitgerekend die avond van de wedstrijd lag ik dus te bevallen. Terwijl hij dus die wedstrijd zat te kijken.’
Nienke: ‘Bij de bevalling van de tweede zat meneer lekker uitgebreid een rijsttafel naar binnen te werken terwijl ik op dat moment van vijf naar tien centimeter ging binnen dertig minuten en hem dus nodig had! Kreeg ik als antwoord: ‘Ja even wachten, ik eet eerst even mijn eten op.’’
Emmely: ‘Mijn vriend had gelezen dat het belangrijk was om voor zichzelf te zorgen tijdens de bevalling omdat het best een tijd kan duren. Toen ik hem wakker maakte om te melden dat het begonnen was en hij met spoed het bevalbad op moest gaan zetten/vullen duurde het eerst een poos voordat hij zijn bed uit kwam. Daarna was ik hem kwijt: stond meneer boterhammen te smeren en koffie te zetten in de keuken hahaha! Hij had in ieder geval geen honger tijdens de bevalling.’
Sabrina: ‘Ik had van ons tweede zoontje vier centimeter ontsluiting thuis en we moesten haast maken van de verloskundige. Eenmaal in de auto moest ik de ene wee na de andere wee wegpuffen waarbij ik op m’n knieën moest gaan zitten, want ik wist niet hoe ik het houden moest (weeënstorm). Wat zegt-ie tegen me? Of ik misschien ook gewoon kon gaan zitten, want mensen in andere auto's keken zo raar.’
Mariecella: ‘Manlief vroeg de gynaecoloog of hij sigaretten kon gaan kopen bij de benzinepomp (zo’n tien minuten van het ziekenhuis). Het kon nog makkelijk zei de arts en mijn moeder hielp mij weeën weg te puffen. In de tijd dat mijn man weg was veranderde alles razendsnel en was hij net op tijd terug voor de spoedkeizersnede. Helemaal verward liep hij de verloskamerkamer binnen terwijl ik werd voorbereid voor de operatie die zo snel mogelijk plaats moest vinden. Iedereen om mij heen haasten, maar hij moest nog even op zijn gemak naar het toilet hahaha!’
Heidy: ‘Mijn ex-vriend was mijn vriendin aan het versieren onder bevalling. Ze zouden samen een drankje doen en proosten op gezondheid van de kleine als die er was. Toen ik het derde uur van de uiteindelijk twaalf uur lag te puffen zei-ie tegen haar: ‘Dat drankje kunnen we wel vergeten, die daar schiet niet op, dat wordt niks.’
Eveline: ‘Hij heeft bijna de gehele bevalling liggen slapen op het bankje in m'n ziekenhuiskamer. Hard snurkend. Ik deed er lang over en had regelmatig controles van ontsluiting omdat het niet wilde vorderen. Dat heeft hij allemaal niet meegekregen.’
Sietske: ‘Niet mijn vriend deed raar, maar mijn broer deed zoiets stom. Ik lag aan de opwekkers, was al ruim 24 uur bezig en had pas vier centimeter ontsluiting. Zet hij het nummer The Final Countdown aan... Als blikken konden doden…’
Nina: ‘We stonden op het punt om de auto in te stappen om naar het ziekenhuis te gaan... Ik had al persweeën en moeite om überhaupt me voort te bewegen, stond manlief zich rustig nog ‘even’ te scheren.’
Esmeralda: ‘Mijn partner was bij de tweede nogal druk om iedereen op de hoogte te brengen. Tijdens een heftige wee vond hij het zelfs nodig om een foto te maken. Als blikken konden doden…’
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)