Zodra je moeder wordt komt er een soort beschermend oergevoel in je naar boven. Als een leeuwin bewaak je jouw kleine. En terecht! En dus komt het voor dat de leeuwin in je af en toe naar boven komt als iemand iets bij jouw kind doet waar je het niet mee eens bent. Deze lezeressen weten daar alles van…
Shariva: “Ik was met mijn dochter van toen drie weken oud naar de braderie gegaan vlakbij huis. Ik ben toen in de cafetaria wat gaan eten, waar een mevrouw tegenover mij kwam zitten. Zonder pardon stond ze op, en met haar handen al onder mijn dochter vroeg ze of ze haar vast mocht houden. Ik keek de mensen aan waarmee ik was en zei vriendelijk: ‘Nou liever niet.’ Ze zei: ‘Maar ik laat haar niet vallen’, en wilde haar uit mijn armen pakken. Ik stond op en zei: ‘Als je nou nog durft te wijzen naar haar breek ik je armen!’ Ik stond verbaasd van mezelf haha! De mevrouw liep gauw weg...”
Dorine: “Wat ik het vervelendste vond was toen iemand ging oppassen op mijn drie maanden oude baby. Diegene kon geen luiers vinden in de tas, dus liet ze mijn baby maar doorweekt en in de plas en poep, huilend in de Maxi-Cosi zitten... Het was echt heel erg zielig en ik ben zo geschrokken!”
E.: “Bij ons was er een vriendin die het nodig vond om tegen mijn kind te zeggen dat ze niet met haar vingers in de kruidnoten mocht zitten om er een snoepje uit te halen. Als ze dat nog een keer zou doen zou ze een tik op haar vingers krijgen van haar. Jullie begrijpen wel dat het einde Sinterklaasfeest was en einde vriendschap. Ik heb haar ook even verteld dat níemand het recht heeft om mijn kind te slaan. Sinds die tijd vieren wij geen Sinterklaas meer met vrienden, alleen met familie.”
Esther: “We waren in de MediaMarkt toen m’n dochter een jaar of twee was. Ze was moe en had geen zin meer, maar we moesten er even heen. Bij de kassa had ze een driftbui; gillen, huilen, etcetera. Zegt de jongen achter de kassa: ‘Zou je je kind niet even een tik geven?’ Nou, toen heb ik hem maar even gevraagd of ik hem daar achter de kassa weg moest trekken en hem een tik moest geven! Daarna gelijk een klacht ingediend.”
Maureen: “Mijn oudste dochter, nu acht jaar, was prematuur en dysmatuur. In diezelfde periode heerste de Mexicaanse griep waar iedereen destijds best bang voor was. En toch heb ik menig (vooral bejaarde) vreemde in de supermarkt moeten wegduwen omdat ze het nodig vonden haar in haar gezicht te aaien. Ik heb dat nooit begrepen. Als ik in de stad loop en ik zie een mooie man, dan ga ik die toch ook niet ongevraagd lopen aaien..? Waarom denken mensen dat dat bij baby’s wel kan?!”
Patricia: “Bij mijn oudste liet de jeugdarts wel even zien hoe hij zou stoppen met huilen (huilbaby) en vouwde hem dubbel tussen haar borst en opgetrokken benen. Mijn zoontje krijste het uit en zij maar zeggen: ‘Wacht maar, hij houdt vanzelf op.’ Dat gebeurde niet en ik heb hem letterlijk uit haar klauwen getrokken. Ik was woest. Later bleek hij het KISS-syndroom te hebben en verzuurde darmpjes door lactose-intolerantie. Ze deed hem dus hartstikke pijn. Mijn bloed gaat nog koken als ik denk aan haar laatste opmerking: ‘Ach, hij is gewoon temperamentvol en maakt het zichzelf moeilijk.’”
Jortia: “Laatst voor het eerst meegemaakt dat een vreemde vrouw in de Kruidvat met haar mantelpakje ‘zo, ho maar’ zei tegen mijn zoon (1,5) die één keer gilde omdat hij het zat was in de kinderwagen. Nou, ik ben erachter gekomen dat ik daar níet tegenkan! Bemoei je met jezelf en laat mij mijn eigen kinderen corrigeren!”
Nathalie: “Ik vind het vervelend als mensen bij mijn baby gaat voelen of er al tandjes aankomen. Of als ze net gerookt hebben mijn baby vasthouden of buiten naast mijn baby gaan roken. Of als mijn baby op haar eigen knuistjes aan het sabbelen was, en dan hun eigen pink in haar mond stoppen!”
Babs: “Kraamvisite die het nodig vond om mijn pasgeboren zoon recht op zijn mond te zoenen! Normaal ben ik best gemond, maar ik stond vol verbazing ernaar te kijken. Ik snap niet dat mensen dat zomaar doen!”
Caidy: “Het standaard zinnetje 'oh, laat dat kind toch'. Het is toch mijn kind?”
Tamara: “Mijn zoon die nu vier jaar is werd met zes weken opgenomen in het ziekenhuis met verstikkingsverschijnselen. Dit kwam achteraf door de verborgen reflux. Nu kregen we als allereerste de vraag ik of hem een kussen of iets op z’n gezicht had geduwd. Op dat moment schoot dat bij mij in het verkeerde keelgat. Ik ben dichtgeklapt op het moment dat m’n zoontje aan het stikken was. Mijn vriend heeft hem overgepakt en heeft hem geholpen. Nu bleek het een huilbaby te zijn. Ik ben een uur weggeweest om thuis spullen te halen nadat ik mijn zoon de fles had gegeven in het ziekenhuis. Een uur later kwam ik terug, zat een verpleegster hem de fles alweer te geven. Toen ik er wat van zei dat hij een uur geleden al een flesje op had, kreeg ik als commentaar: ‘Ja hij was ontroostbaar en bleef janken. Hier heb je ‘m, dan zoek je het maar uit.’ Resultaat: een kind met enorme krampjes. Ik heb mijn zoon in zijn bedje daar gelegd en gezegd dat als die verpleegster nog één keer de kamer zou betreden ik haar persoonlijk eruit zou trappen.”
Lees HIER de vorige 'Lezeressen vertellen'-artikelen.
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)