Zolang je geen kinderen hebt, heb je werkelijk géén idee hoe dat is. En dat is oké. Je kúnt je er ook geen voorstelling van maken hoe het is als je kinderen straks je hele leven overnemen. En dit betekent ook dat je als moeder weleens bizarre dingen naar je hoofd geslingerd krijgt van mensen die – inderdaad – géén idee hebben…
Wian: “Als het eens lastig is (een huilbaby): ‘Je hebt er toch zelf voor gekozen...?’" *zucht*”
Wieteke: “Er zit tien dagen tussen de verjaardagen van mijn oudste (nu 3 jaar) en mijn jongste (7 maanden). ‘Nou, dat hebben jullie niet echt lekker gepland. Dat is zielig hoor.’ Uuhmm… pardon?! Wij waren ontzettend blij dat het na bijna twee jaar proberen, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en twee miskramen eindelijk gelukt was!”
Karin: “Mijn schoonmoeder ging ooit eens wandelen met mijn dochtertje van toen 6,5 maand (nu bijna 3) in het park. Daar kwam ze een groep dames van middelbare leeftijd tegen met allemaal kleine hondjes, waarop een van die dames verrukt riep: ‘Dames, kijk, een mensenpuppy!!’”
Eveline: “Wij kregen een zoon na onze dochter en de meeste opmerkingen waren: ‘Nou dan ben je gelijk klaar.’ Euh… misschien wilde ik wel drie of meer kinderen, ongeacht jongen of meisje? Of misschien is twee sowieso wel goed voor ons, ook als het twee meisjes of twee jongens waren geweest? Maar dat is schijnbaar een rare gedachte van mij.”
Martine: “Een vriendinnetje die op bezoek was tijdens mijn kraamperiode zei bij de derde luier in drie uur: ‘Goh, daar ben je ook maar continu mee bezig he..?’ Ja, wat denk je zelf? Dat wij kersverse moeders alleen maar netflixen terwijl de baby de hele dag slaapt?”
Jolanda: “Mijn oudste dochter kan niet zo goed tegen prikkels. Wordt mij gevraagd of ze niet mee kan naar een feestje, op een voor haar onbekende locatie, bij onbekende personen, én het zou druk zijn, heel druk. Dus ik leg uit dat dat niet gaat. ‘Nou ze moet er toch maar aan leren wennen, niet?’ Ja hoor, en ik met een kind zitten dat niet meer weet wat ze doet en waar ze is, en alleen maar kan gillen omdat ze te veel prikkels heeft gehad. Maar dat wordt niet begrepen. Want hé, als het háár kind toch was geweest...”
Patricia: “Heeft 'ie nog geen tanden dan?" (6 weken oud)
Mieke: “'Hoe gaat het met jouw dracht?' (zwangerschap) Euh… Ik ben geen koe?”
Saskia: “Of ik mee ging stappen... Waarop ik reageerde: 'Sorry, ik heb geen geld.' Daarop werd vervolgens gereageerd met: ‘Je krijgt nu toch kinderbijslag?’”
Iris: “Er is mij gevraagd vlak na de bevalling door iemand of er een slokje uit mijn borst gedronken mocht worden om de borstvoeding eens te proeven! Dan sta je ook even raar te kijken...”
Laura: “Als je baby één week oud is, en mensen aan je vragen of hij al de hele nacht doorslaapt.”
Mandy: “Dat mensen met kinderen beter niet uit eten kunnen gaan omdat ze anderen tot last zijn. Of: ‘Ja, ze kunnen er ook niks aan doen, maar het is erg vervelend dat zo'n kind gaat gillen in de hotelkamer naast mij en ik snap dan niet waarom ze met een kind wat elke ochtend huilt op vakantie gaan.’ Het enige wat ik kon zeggen: ‘Tja, ouders mogen niet met vakantie of uit eten. Nee die moeten de hele dag binnen blijven...'”
Celestè: “Op mijn werk sprak ik over mijn firstborn tegen een invalster. En zij begon ook leuk verhaaltjes te vertellen over Lisa. Dat Lisa en mijn firstborn veel gemeen hadden. Bleek Lisa een poes te zijn.”
Samantha: “Ik was net weer aan het werk na m’n verlof, toen ik in het weekend onverwacht geen oppas had (partner moest door een noodgeval naar zijn werk en dat ging nou eenmaal voor). Dus ik bel netjes op. Krijg ik als antwoord of ik de baby niet kon meenemen naar werk? Dan konden collega's wel om de beurt oppassen (wie er maar pauze had). Nou, zie je het al voor je dat er tig andere mensen aan jóuw pasgeboren baby komen en je er zelf niet bij mag zijn?”
Annie Jo: “Een maand na mijn verlof na de geboorte van onze tweede dochter met 4/5 dagen in de week werken én alle nachtvoedingen alleen doen, horen: 'Maar je hebt toch net een paar maanden kunnen uitrusten?'”
Ehpzee: “Mijn oudste was twee en kreeg buiten op straat een driftbui. Na een aantal voorbijgangers die zeiden ‘volhouden hoor!’ en ‘gelukkig, ik ben niet de enige die hier last van heeft’, kwam er een mevrouw langs die zei: ‘Nou, je kan beter een hondje nemen dan heb je hier geen last van.’ Tja, daar sta je dan als moeder. Heb maar even heel tactisch verteld tegen die mevrouw dat ik het een ongelooflijk stomme opmerking vond en als ze er last van had, dat ze maar in een hutje op de heide moest gaan wonen.”
Lees HIER de vorige 'Lezeressen vertellen'-artikelen.
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (4) Stuur een bedankje