Vlogger Louise Pentland maakte zich zorgen: had ze nog wel genoeg liefde over voor haar ongeboren tweede kindje? Haar eerste voelde zo speciaal dat ze bang was dat ze dat niet zou voelen voor haar tweede. BabyBytes vroeg haar lezeressen of zij dat herkenden.
Samantha: “Ik heb drie kinderen en echt: ik houd van alle drie even veel, maar mijn jongste is met 28 weken geboren, we zijn beiden heel erg ziek geweest. Eerlijk is eerlijk, met hem is de band gewoon net iets extra ofzo. Waarschijnlijk omdat we zoveel hebben moet doorstaan dat ik hem net wat meer moet beschermen. Maar dat doet niks af aan het houden van de twee oudsten. Met alle drie voelde ik me direct verbonden en heb me nooit zorgen gemaakt dat ik niet van alle drie evenveel kon houden. Dat ging echt vanzelf.”
E: "Wat er bij mij is, is dat sinds mijn tweede dochter er is, ik het gevoel heb dat de band met mijn eerste moeilijker is geworden en ik heb ook meer moeite om de liefde te verdelen juist naar de oudste toe. Ik vind dit heel moeilijk, en ik kan er ook niks over vinden op internet of iets en weet ik ook niet wat ik kan doen en het voelt behoorlijk kut, want met wie kan ik er over praten? En dan ook zonder de veroordeling van een ander?"
Kimberley: “Wat een onzin zeg. Ik heb twee zoontjes (3 jaar en een zoontje van 4 maanden) allebei te vroeg geboren en ik heb met allebei een band en houd van allebei even veel. De een is niet meer dan de ander. Dan had je t gewoon bij een kind moeten laten, hoef je er ook niet druk om te maken.”
Ahilya: “Dit zijn precies mijn gedachten.. Amir die met 26 weken kwam is voor mij echt speciaal… Ik kan me niet voorstellen dat ik het ander kindje straks ‘net zo’ speciaal vind, maar zoals ik alles en iedereen moet geloven zal dat zeker zo zijn.”
Moniek: “Dat dacht ik inderdaad tussen de 1e en de 2e… Sterker nog: ik was er heilig van overtuigd! Gelukkig is het niet zo en inmiddels is nummer drie gearriveerd en quess what? Daar is ook nog genoeg liefde voor over gebleven!”
Sandra: “Ik heb drie kids en ik houd van alle drie enorm veel. Maar met de jongste ben ik een jaar thuis geweest, waar ik bij de andere twee al vrij snel ging werken. Daardoor heb ik wel een andere band met hem. En misschien ook mede door een week ziekenhuis met RS-virus toen hij 4/5 weekjes oud was, dat ik toch wat voorzichtiger of sneller bezorgd over hem ben dan de andere twee. Maar dat haalt geen liefde weg van de andere twee. Ze zijn me alle drie heilig. Niks of niemand kan dat ooit veranderen.”
Bauk: “Nee. Vreemde gedachte ook vind ik. Volgens mij is moederliefde oneindig.”
Elisa: "Ik dacht eigenlijk dat ik van de baby nooit zoveel kon houden als van mijn zoontje. Toen ze was geboren bleef dit nog wel even. Ik hield direct van haar en ze was super mooi en schattig maar mijn zoontje was nog steeds mn oogappeltje. Ik voelde me wel schuldig naar mijn kleine meisje, maar nu is de liefde precies hetzelfde. Ik houd zoveel van allebei en zou geen van de twee willen missen."
Sanne: “Het is heel gek maar je kunt echt net zoveel houden van je eerste als tweede kind!”
Laura: “Ik was heel bang dat ik van de tweede nooit zoveel zou kunnen houden als van de eerste! Hoe kon ik deze liefde nou voor twee kinderen voelen, maar weet je? Het is gelukt! Ik hou van allebei mijn jongens even veel. De oudste wil nu geen broertje of zusje meer, want daar kan hij nooit zoveel van houden, zegt hij.”
Yolanda: “Ik denk dat de eerste altijd wat specialer is, want ja, dat is je eerste kindje, waar je misschien wel heel lang op hebt moeten wachten en dan eindelijk daar is. Waar je alles voor het eerst mee meemaakt, voor het eerst zorgen maakt als ze ziek zijn enz.. Maar ik houd ook net zoveel van mijn tweee prinsesje hoor! Ik zeg altijd: ‘Mijn hart zit vol met liefde voor jullie allebei’.”
Latin_Lady: “In 2015 werd onze tweeling geboren. Tijdens de zwangerschap was ik bang dat ik meer van de ene zou houden dan van de andere. Gelukkig bleek mijn angst ongegrond. Ik houd zielsveel van allebei! Ze zijn heel verschillend van karakter, de ene is een echte knuffelbeer, de ander uit zichzelf wat afstandelijker, dus de ene komt uit zichzelf knuffelen, de ander niet. Maar dan ga ik zelf even knuffelen en knuffelt hij dubbel en dik terug! In 2017 werd nummer drie geboren, ook een jongetje. Het voelde raar, het ‘speciale’ van de tweeling was er niet, en ik was echt heel bang dat hij veel minder zou krijgen van mij, maar ik was aan de andere kant ook bang dat ik niet genoeg tijd en liefde meer zou kunnen steken in de andere twee. Niets is minder waar, blijkt nu. In het begin eiste de jongste al mijn aandacht op ook vanwege de borstvoeding, maar nu dat voorbij is, heb ik echt genoeg ruimte voor allemaal! De twins gaan naar school, waardoor ik echt een op een tijd heb met de jongste, en ‘s avonds na het eten speel ik spelletjes met de oudste twee, ofwel samen, ofwel afwisselend."
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (0)