Maar liefst 28,4 procent van de ouders of toekomstige ouders heeft bij een of meerdere kinderen een voorkeur gehad voor het geslacht van het kind. Een derde kreeg helaas niet het geslacht van hun voorkeur. Wij vroegen onze lezeressen of liever een zoon of een dochter kregen toen ze hoorden dat ze zwanger waren.
Uit onderzoek van Made for Moments blijkt dat van degenen die een geslachtsvoorkeur hebben, maar liefst 43,1 procent teleurgesteld is dat hun baby niet van het gewenste geslacht was.
Wij vroegen of jullie een voorkeur hadden voor een dochter of een zoon. Dit waren jullie reacties:
Geen voorkeur
Sandra:“Voor ons was het allereerst al een wonder dat ik twee keer zwanger mocht zijn in een voldragen zwangerschap, voor mij maakte het niets uit. De eerste was een jongen en de tweede was een meisje. Het is heerlijk en ze zijn zo verschillend. We genieten van allebei net zo veel.”
Marieke:“Geen voorkeur, maar aangezien ik zelf uit een gezin met twee meiden kwam, had ik wel het idee gehad dat er in ieder geval (en wellicht twee) dochter zou komen. Toen ik voor de derde keer zwanger was (eerste zwangerschap eindigde in een miskraam, tweede werd onze dochter geboren) was ik heel verbaasd dat ik zwanger was van een jongen.
Maar nu al ruim 13,5 jaar blij met onze dochter en bijna 11 jaar met onze zoon!”
Dochter
Kim:“Tuurlijk wilde we graag dat onze derde en laatste kindje een meisje zou zijn. Ik gilde keihard van blijdschap toen er roze rook van het vuurwerk kwam. Maar uiteraard: was er blauwe rook uit gekomen dan waren we ook dolblij met een derde zoon. Gezondheid is het aller-aller belangrijkste!”
Samantha:“Een voorkeur kan je het niet altijd noemen. Maar soms heb je een 'droombeeld' in je hoofd hoe het leven zou zijn met kinderen of een specifieke naam in gedachte die je zou gebruiken bij zoon of dochter. We hadden graag een meisje gehad, hebben nu twee zoontjes en zou het niet anders meer willen, want ik ben stapelverliefd op onze zoontjes. Heb je dan een voorkeur nee, heb je in gedachte hoe het zou kunnen zijn: ja dat heeft toch iedereen?”
Zoon
Lilian: “Na twee meiden, had ik bij mijn derde zwangerschap toch wel een voorkeur voor een jongen. En warempel: we kregen een zoon. Zijn zussen vertroetelen hem alsof ze zelf al moeder zijn, dus ben benieuwd of dat zo blijft als ie wat groter is.”
Merel:“Ik wilde heel graag een koningskoppel. Ik ben zelf enig kind en wilde vroeger altijd een oudere broer hebben. Dus bij mijn eerste zwangerschap hoopte ik op een jongentje en die kregen we ook! Mijn man had bij mijn tweede zwangerschap een hele sterke wens voor een meisje, want hij zou het zo leuk vinden als hij een miniversie van mij als dochter zou krijgen. Hij was dolblij toen het een meisje bleek te zijn!”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Super goed gesproken, Sakina & Charliecharlie! Ik ben het er zó mee eens!
Het is al een wonder om een kindje te kunnen krijgen, en om het geboren te zien worden op een gezonde wijze, het op te kunnen voeden in een veilig land. Ook vind ik geslachtswensen heel erg uit gaan van vooroordelen. Wie zegt dat het zoontje een miniversie wordt van papa (misschien wel van mama, of misschien lijkt hij gewoon alleen op zichzelf?!), wie zegt dat een meisje zo leuk met je gaat shoppen, en later altijd op de stoep staat alsof het je vriendin is ipv je kind?
Ik zou het allebei geweldig vinden, een jongen, een meisje, een meisje dat zich geen meisje voelt, een jongen dat zich geen jongen voelt, een kindje dat op z’n eigen geslacht valt, een interseks kindje… Wat er tussen de benen zit of hangt, maakt me weinig uit, en op wie het verliefd wordt, ook. Als het maar gezond en gelukkig mag zijn ☺️
Hier ben ik het wel met je eens, Sakina. Ik heb zelf makkelijk praten - ik ben uiterst tevreden met mijn leven. Maar ik zie zoveel mensen in mijn positie, die werkelijk alles hebben wat ze willen, die zichzelf toch - heel oprecht en pessimistisch - durven te classificeren in de categorie “ik heb toch altijd pech”. Omdat ze voor de tweede keer iets gebroken hebben. Omdat het regent op vakantie. Omdat de trein niet rijdt. Het is deels geluk maar deels ook wel mindset.
Geldt hier ook. Jammer, dat je geen meisje krijgt. En als je er even van moet schakelen, tuurlijk. Maar je moet jezelf echt dwingen om je daar overheen te zetten, want ik vind persoonlijk dat dat soort teleurstelling écht in de categorie ‘verwend kind’ is.
Dit inderdaad. Die regen op vakantie, die hoor je ook vaak. Er zijn mensen die helemaal niet op vakantie kunnen. Allemaal luxe probleempjes. En dat is eigenlijk vrij logisch, want er is altijd wel iemand bij wie het gras groener lijkt. Is het niet bij een bekende, dan wel op social media. Alles lijkt zo maakbaar. We leven in een klaag cultuur en met de gedachte dat we perfect geluk moeten nastreven. Maar perfect geluk bestaat niet op de wereld. En mocht je het even hebben, dan is dat tijdelijk, want vreugde en verdriet blijven elkaar altijd opvolgen. Dus kun je maar beter een positieve mindset hebben, wat je zegt. Mensen zijn overgevoelig geworden en gewoon te verwend.
Je moet een gezond kind willen, dat opgroeit tot een lief mens. Meer is niet belangrijk. Wees dankbaar dat je überhaupt een kind mag krijgen, genoeg mensen die ze niet krijgen of die kinderen hebben die ernstig ziek zijn of zelfs overleden. Zo zag ik laatst op de begraafplaats nog een moeder huilen om haar 4 jarige zoon, ik had haar even getroost en gesproken. Wees dankbaar.
Zo denk ik erover. Nooit een voorkeur gehad. Het gevoel kan bestaan natuurlijk, iedereen is anders, maar dan zou je bij jezelf stil moeten staan, waarom je dat hebt.
Bij mij niks gelukkig, maar ik ken mensen met alle drie de situaties. Overleden, ziek of helemaal geen kind.
Ik heb teveel gezien in het leven om zoiets als een voorkeur te hebben. Ik ken ook iemand die een dochter wilde en nu die dochter groot is, maakt ze haar moeder het leven zuur, terwijl haar zoon haar op handen draagt.
Als mens hebben we nergens recht op in feite. Zeker niet op een kind. Dat is een gunst die je wel of niet krijgt. Wil je gelukkig zijn (voor zover dat mogelijk is in deze wereld), probeer dan tevredenheid onder de knie te krijgen.
Je kunt dromen hebben voor de toekomst, maar de fout die velen maken is verwachten dat het ook gebeurt. Voor veel dingen kun je werken in het leven, maar sommige dingen krijg je, of krijg je niet. Met die gedachte is elke gunst extra mooi.
Naar mate je dingen meemaakt verschuift je gevoel. Mijn zusje heeft een kind met een ernstige deletie, dan gaat het van als het kind maar gezond is, naar als het kind maar gelukkig is, naar als het kind maar leeft.
Reageer op dit artikel
reacties (8) Stuur een bedankje