De meningen zijn hier sterk over verdeeld, het wel of niet in slaap laten huilen van een baby. Nou spelen er natuurlijk veel factoren mee en je hebt ook een groot verschil tussen ‘gillen’ en ‘jammeren’. Deze lezeressen laten hun baby wel eens in slaap huilen.
Kim: “Ik had een huilbaby. Zelf sliepen we amper. Na twee maanden aangedrongen op een kinderarts. Verborgen reflux. Was snel verholpen. Laten huilen prima, hebben we bij de tweede gedaan. Maar er zijn echt grenzen. Je hoort (en voelt) of het verveeld huilen is of dat er echt iets anders is. De tweede sliep trouwens met zeven weken klokje rond. De eerste heeft daar een jaar over gedaan”.
Crystal: “Ja, uiteindelijk wel gedaan... Heeft ons drie avonden gekost maar daarna een kindje wat goed zelf in slaap viel en door sliep... Geen enkele methode is de beste, het moet voor jezelf goed voelen. Wat voor de één goed werkt, hoeft voor de ander niet goed te werken. Waar het om gaat is dat je als ouder zijn het beste wil voor je kindje! Leef en laat leven…”
Anita: “Toen onze oudste geboren was, leerde de kraamzuster me dat het helemaal niet verkeerd is om ze een poosje te laten huilen, het moet alleen niet langer dan tien minuten duren. Dus dit hebben we ook bij de jongste toegepast en werkt prima. Op den duur leer je de huiltjes van je kindje kennen en weet je het gewoon als er echt iets aan de hand is”.
Jonneke: “Bij de eerste wel gedaan, kookwekker en laten huilen... Voelde als uren. Achteraf spijt van. Bij de andere twee niet gedaan, voelde veel beter. En ze zijn niet verwend hoor... Las laatst elders een onderzoek dat beweerde dat uithuilen juist wél veel stress geeft. Klinkt in mijn oren ook logischer”.
Corina: “Ons dochtertje moest haar eigen altijd in slaap huilen, om prikkels te verwerken. Nu is ze 8 maanden en ze gaat al een aantal maanden rustig slapen zonder te huilen dus ze heeft er echt niks aan overgehouden hoor”.
Ayla: “Ja, met achteraf enorme spijt. Zoon was 15 maanden toen dochter werd geboren en ik was alleenstaand, ik wist het op een gegeven moment niet meer met dag en nacht gehuil. Kan het helaas niet meer terugdraaien”.
Sandra: “Ook al zou ik het nooit hebben gewild. Bij mijn dochter voelde het alsof ik geen andere keuze had. Wekenlang was ik tot twaalf uur ‘s nachts bezig om haar in slaap en stil te krijgen. Ik trok het toen niet meer en heb haar toen wel veel laten huilen, met pijn in mijn hart. Ik wil er wel even bij vermelden dat het niks uitmaakte wat ik deed. Zelfs al lag ze bij mij op de borst of in de armen, ze bleef maar huilen. En overdag leek er totaal niks meer aan de hand en konden we vrij snel een redelijk ritme vinden. Maar vanaf 19.00 uur was het drama…”
Bonnie: “Ligt eraan hoe de baby huilt. Veel baby's huilen ook een beetje om in slaap te vallen. Dat is hun manier. Als ze pijn hebben, dan zie je dat aan de houding, het gezichtje en de handjes bijvoorbeeld. Als ik één van onze kindjes als baby in bed legde, wist ik dat ze een volle buik hadden, een schone luier, een fijne temperatuur en een prettig bedje in een duistere, rustige kamer. Wanneer ze geen pijn hadden, liet ik ze rustig wat jammeren om in slaap te vallen. Vaak slapen ze dan al snel. Als je de baby dan steeds gelijk zou pakken, verstoor je zijn of haar manier om in slaap te vallen en raken ze juist oververmoeid en overstuur. Een huilbaby is een ander verhaal... Daar speelt echt wel iets van continu pijn of ongemak”.
Nina: “In begin niet, naarmate ze ouder waren wel... Je hebt huilen en huilen en als mama weet je echt wel wanneer er iets aan de hand is… En zo weten hun ook hoe ze onder dat slaapje uit komen”.
Lowiese: “Mijn dochtertje liet ik nooit langer dan 10 minuten huilen, dat is ook echt niet nodig, ik had gelukkig een makkelijke baby”.
Cindy: “Bij mijn eerste dochter gedaan omdat de kraamhulp zij dat het goed was. Nog steeds spijt van, ging door merg en been”.
Hanna: “Per baby en situatie verschillend. De eerste heb ik uiteindelijk laten huilen omdat ze haar zin wilde hebben. De tweede was een huilbaby en het bleek dat hij verborgen reflux had. Na andere voeding was het ergste binnen twee weken verholpen. Je hoort aan je kind wanneer het menens is. Nu is hij bijna twee jaar en dan laat ik hem soms wel even zeuren hoor”.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ja - en het was echt een openbaring! Altijd liep ik te slepen met m’n overprikkelde zoontje. Toen kreeg ik op CB zonder verder aandringen boekje “regelmaat brengt rust” toegeschoven. ‘Kijk er eens naar’. Op mijn manier gaan proberen (niet zo streng als erin staat). Bleek dat mijn zoon gewoon tien minuten moest ontprikkelen voor hij als een blok in slaap viel. Het leven werd zoveel makkelijker.
Hij slaapt overigens nog steeds (bijna) nooit met iemand ernaast.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje