Maar liefst 35 procent van de werkende moeders voelt zich schuldig omdat ze minder tijd vrij kunnen maken voor hun kinderen. Hoe zit dat bij onze BabyBytes-lezeressen? Zo denken zij erover:
Jamie: "Ik voel me geen seconde schuldig! Ik vind werken heerlijk en ben blij dat ik kan blijven werken. Ik heb ook echt respect voor moeders die thuis willen/kunnen blijven. Ik was namelijk allang gillend gek geworden en ja, ik hou super veel van m’n jongens.
Natascha: "Schuldig is een groot woord, maar ik vind het jammer dat ik veel mis. Ik zou best minder willen werken, maar de rekeningen moeten ook betaald worden, haha."
Nicole: "Ik voel me niet schuldig.. drie weken geleden van baan gewisseld. Eerst drie middagen bso en soms een vso erbij waardoor mijn jongens vaak pas half negen op bed lagen en er 6.30 uur alweer uit moesten.. Toen voelde ik me pas schuldig, ze werden moe, chagrijnig en ik liep daardoor ook alleen maar te zeuren tegen ze 'schiet nou eens op, eet nou eens door, pak je spullen' etc.. Nu ben ik meer gaan werken op een peuterspeelzaal maar ben ik iedere dag 15.45 uur thuis en op woensdag om 11.30 uur. We kunnen op tijd eten, hebben genoeg gezellige tijd samen en ze liggen op tijd op bed. We zijn er allemaal vrolijker en gezelliger onder. Zou ik me dan schuldig moeten voelen omdat ik 4,5 dag werk? Nee, want ik ben een veel leukere mama voor ze nu. En daarnaast gaan ze zelf ook twee dagdelen naar de peuterspeelzaal dus zie ik ze daar ook. Dit werkt voor ons prima. Als ze straks naar school gaan, hebben ze niet eens door dat ik niet thuis ben."
Mandy: "Ik zeg maar altijd zo: 'Als papa en mama niet gaan werken kunnen we ook geen leuke dingen doen.' En tja, tegenwoordig moet je al met z’n tweeën werken in een gezin!"
Renate: "Voel mij absoluut soms schuldig dat ik zo 'weinig' met mijn dochter ben. Maar gelukkig is ze bijna 5, gaat ze naar school en naar de BSO wat ze allemaal super leuk vindt. Ik ben net bevallen van de tweede. Tegenover haar ga ik me helemaal schuldig voelen dat ze straks naar de opvang moet. Ik kijk er nu al zwáár tegenop! Maar ja, moet ik dan thuiszitten en geen leuke dingen meer doen met de kids? Niet meer een keer lekker eten halen, naar een restaurant, naar de Efteling of als ik een leuk kledingstuk voor ze zie, die laten hangen? Nee. Ik ben altijd een carrièrevrouw geweest. Maar ja, als ik de loterij zou winnen, zou ik wel iets doen aan huis zodat ik naast werk ook huismoeder kan zijn! Ik werk overigens vier daagjes. De woensdag en weekenden ben ik lekker vrij."
Monique: "Ik ben thuis bij mijn kleine mannetje! Bevalt me prima, aangezien ik hiervoor altijd gewerkt heb, en zes jaar bezig ben geweest met ivf en icsi. Ik geniet nu volop."
Martha: "Nee, ik voel me niet schuldig. Tijdens mijn huwelijk was ik de hoofdverdiener, omdat het niet anders kon. Na de scheiding heb ik een eigen huis gekocht. Met werken laat je ook weer zien dat het niet allemaal komt aanwaaien, verantwoordelijkheid. Als ik niet werk, komt er geen geld binnen en moeten we op straat leven. Daarbij werk ik als docent en kan ik mijn zoontje veel naar school brengen en weer ophalen. Zo hebben we genoeg tijd samen. Als mijn zoontje slaapt, kan ik mijn thuiswerk doen."
Melissa: "Ik voel me niet schuldig. Ik ben echt geen thuisblijfmoeder. Net 3,5 week vrij geweest en ik was blij dat ik weer aan het werk mocht. Even geen mama zijn!"
Frederica: ' Ik werk in de kinderopvang. Uit praktische overweging gaan ze twee dagen mee en zijn ze een dag bij oma. Ik zou soms wel wat meer 'eigen tijd' willen, want op de opvang zie ik ze ook nog. Ja, ik hou van mn kids, maar ik hou ook nog van mezelf.
Henrieke: "In het begin voelde ik me wel schuldig tegenover de kleine, maar inmiddels zijn we helemaal gewend aan het ritme! Ze vindt het prima bij de opvang. Ik voel me wel schuldig tegenover mijn collega’s als ik plotseling weg moet als ze bijvoorbeeld ziek is, maar dan gaat mijn meisje echt voor."
Dity: "Ook ik werk thuis, maar door de aard van mijn werk kan ik nooit helpen op school (ik ben gastouder en de oppaskindjes meenemen is geen goed plan). En daar voel ik me wel eens schuldig over. Dat ik tijdens werktijden naar mijn eigen kids zo flexibel als een spoorbiels ben... Maar het werken over an sich als werkende moeder heb ik me nooit schuldig gevoeld. Sterker nog: ik vind dat je als vrouw economisch zelfstandig moet kunnen zijn. Het leven biedt niet altijd de zekerheid van een ander inkomen om van te leven. Daarmee keur ik trouwens niet de keuze af van moeders die besluiten te stoppen met werken, ieder moet dit zelf bepalen. Het zal te maken hebben met het feit dat mijn moeder in de bijstand belandde na de scheiding van mijn ouders. Zij had geen eigen inkomen en heeft me altijd op mijn hart gedrukt om dat anders aan te pakken als ik volwassen was."
Kim: "Ik voel me totaal niet schuldig!!! En dat, terwijl ik ook nog stewardess ben en vaak dagen achtereen weg ben. Ik ben daarna weer vele dagen thuis, ze hebben een prima vader en leuke opa's en oma's waar ze mogen verblijven. Het kinderdagverblijf doet een prima job en ik ben een veel leukere moeder met meer geduld als ik soms mijn heerlijke baan mag uitvoeren. Van het geld dat het oplevert, wordt iedereen ook weer blij van! Ik ben thuis 100% mama, zij gaan voor alles en mijn sociale leven draait om hen heen, overal staan zij voorop, maar tijdens mijn werk ben ik weer even Kim in plaats van mama. Heerlijk!"
Mireille: "Ik werk fulltime en voel me vaak vreselijk schuldig! Maar de situatie is nou eenmaal niet anders. In het weekend veel kwali-tijd samen en hele dagen de hort op."
Alicia: "Mijn dochter is geboren op 16 November 2017. Op 10 December 2017 heb ik (voor de derde keer) gesolliciteerd voor een baan bij de politie. Na acht maanden selectie heb ik dit keer het verlossende woord ontvangen dat ik in week 41, 8 oktober 2018 mag gaan aanvangen met een opleiding tot agent. Dit houdt in dat ik vanaf 8 oktober 2018 voor 2,5 jaar fulltime (37,8u per week) aan de slag zal moeten om mijn diploma te behalen. Tijdens de opleiding zal ik afwisselen tussen periodes op de politieacademie en op mijn werkplek in Hilversum waar ik onregelmatige diensten ga meedraaien in o.a. de noodhulp.
Ik heb enorm veel negatieve reacties ontvangen op mijn beslissing om dit te doen. Vragen als, ‘doe je je kindje zo niet tekort’ of ‘had je beter kunnen wachten met het krijgen van kinderen’. Ik en mijn echtgenoot, ook werkzaam bij de politie, hebben goed overlegd voorafgaand aan mijn sollicitatie. De voordelen om juist nu de opleiding te doen waren aanzienlijk groter dan te wachten tot onze dochter groter is. Juist nu is het regelen van opvang stukken makkelijker omdat ze nog klein is en dus niet aan vaste schooldagen zit of andere buitenschoolse activiteiten. Een ander punt is, dat ze straks ook niet beter weet dan dat mama fulltime werkt.
Tuurlijk is het jammer dat ik bepaalde dingen niet als eerste zal zien of horen. Maar uiteindelijk doen we dit als ouders toch om onze kindjes een zo goed mogelijke toekomst te bieden. Als ze straks vier jaar is, ben ik klaar met de opleiding en kan ik weer meer thuis zijn om dingen met haar te doen."
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje