Je zal maar op vakantie zijn in en ineens beval je van een gezond kindje in je hotelkamer terwijl je geen flauw idee dat je zwanger was. Eens in de zoveel tijd duikt er weer zo'n verhaal op in de media. Maar hoe kun je nu niet merken dat je zwanger bent? We vroegen het aan onze lezeressen en het gebeurt echt vaker dan je denkt. Lees maar:
Maureen: “Ik ondekte op zaterdag 23 september 2017 dat ik zwanger was en op 25 september 2017 ben ik bevallen. Ik ben zelfs een week ervoor naar de huisarts geweest, omdat ik buikpijn had en die constateerde dat ik blaasontsteking had en verder niks. Toen ik op maandag 25 september hevige buikpijn kreeg is er een spoedecho gepland. Ik moest gelijk naar het ziekenhuis, maar de echo had geen zin, want ik had al 6 cm ontsluiting. Door onderzoek van het bloed van onze dochter bleek ik al zeker 44 weken zwanger te zijn geweest... Toen ze ter wereld kwam was ze 4350 gr en was ze 53 cm lang. Ik heb een maagverkleining heb gehad en merkte geen verandering in mijn omvang. Ook lag ze naar achter waardoor ik niets voelde en zag. Bij mijn eerste ook bijna geen buik gehad, maar haar voelde ik haar wel.”
Tamara: “Hier op de dag van de bevalling naar de huisarts met buikpijn. Anderhalf uur later had ik een klein meisje in m'n armen. Achteraf bleek ik 38 weken zwanger te zijn geweest, zonder wat te merken. Ik heb een reumatische aandoening: fibromyalgie. Hierdoor heb ik vaak pijn en voel ik me vermoeid. Ik was met de pil gestopt, omdat mijn ex en ik een kinderwens hadden. Toen deze relatie uit ging, was ik voorzichtig en heb ik condooms gebruikt. Ook dan is de kans dat je zwanger wordt klein, maar wel aanwezig... Toen de huisarts me vertelde dat ik zwanger was, kwam het nieuws nog niet goed binnen, omdat ik verging van de pijn, die blijkbaar door weeën werd veroorzaakt. Toen mijn dochter eenmaal was geboren was ik dolblij!"
Angela: “Ik was vijf maanden zwanger en puur en alleen omdat ik een zwangerschaptest deed om te bewijzen dat ik NIET zwanger was, kwam ik erachter. Anders weet ik 100% zeker dat ik er pas achter kwam nadat er weeën kwamen. Ik kon officieel niet eens zwanger worden vertelde mijn moeder me toen ik het haar vertelde. Mijn zoontje werd met spoedkeizersnede gehaald met 36 weken zwangerschap, omdat ik een ernstige zwangerschapsvergiftiging had en bijna kwam te overlijden door een bloeddruk die ze niet onder controle kregen. Toen ik twee dagen na de test (drie testen!) bij de verloskundige kwam, gaf ook zij meteen aan dat er waarschijnlijk nog geen hartslag te horen was, omdat ik nog zo pril in de zwangerschap leek te zijn. Mijn lichaam gaaf ook amper hormonen af in de bloedtesten en de zwangerschapstest gaf drie weken aan. Schrok zij even toen er een volledig kind in mijn buik aanwezig was… Ik heb de hele zwangerschap amper symptomen gehad en ben 1 weekje ‘ziek’ geweest, wat ik makkelijk kon verklaren met seizoensveranderingen en de griep. Op dat moment had mijn moeder vermoedens en heb ik dus de test uit eigenwijsheid gedaan, omdat ik dacht mijn eigen lichaam te kennen. Goddank rook, drink e.d. ik niet en zorgde ik goed voor mezelf.”
Chantal: "Ik heb het ook meegemaakt met mijn vierde zwangerschap. Twee dagen voor de bevalling wisten wij pas dat ik zwanger was. Het begon op 5 maart 2017, in de middag werd mijn oudste dochter thuisgebracht van een weekend logeren bij haar tante. Kort daarna kreeg mijn man een berichtje van haar met de vraag of ik zwanger was. Waarop hij nee antwoordde nee. Ze zei dat ze bij mij in het gezicht zwangerschapsvlekken had gezien. Zelf let je hier natuurlijk niet echt op. Maandag 6 maart heeft mijn man toch maar een zwangerschapstest opgehaald en die heb ik gedaan en wat bleek? Ik was zwanger! We waren er overrompeld door. Hoe kan dit? Ongesteld, alles gegeten wat niet mocht met oud en nieuw alcohol gedronken... Dinsdag 7 maart contact gezocht voor een echo. Die avond nog had ik een afspraak voor een echo. Ik ging er alleen heen, aangezien we nog kinderen hebben en die naar bed moesten gaan. Tot mijn grote verbazing werd er gezegd dat ik een voldragen zwangerschap had en dat de baby al was ingedaald. Nadat ik het noodkraampakket had gehaald, moest ik terug naar haar voor een inwendig onderzoek. Tot mijn grote schrik bleek dat mijn baarmoedermond al verweekt was en dat het wel eens wat sneller zou kunnen komen dan we dachten. Ook had ik al iets ontsluiting. Daarna ben ik naar huis gegaan en zijn we gaan slapen. De volgende ochtend zei ik rond 7.15 uur tegen mijn man dat hij de kinderen vast naar school moest brengen. Kort erna kreeg ik zoveel weeën achter elkaar dat ik de verloskundige belde met de vraag of ze zo snel mogelijk kon komen, want ik voelde dat het niet lang meer zou duren. De verloskundige en de kraamhulp waren hier om 7.30 uur en hebben het bed nog klaargemaakt. Toen het net klaar was, zei ik dat ik moest gaan liggen, want het ging niet meer. Om 7.55 uur ging de bel en dat was mijn man. Daarna kreeg ik persweeën en was onze dochter geboren op 8 maart 2017 om 8.03 uur. De verloskundige zei dat ik waarschijnlijk niets van de zwangerschap heb gevoeld omdat ik daarvoor psychisch een moeilijke tijd had. Ook heb ik tijdens mijn hele zwangerschap gemenstrueerd."
Rowenaa: "Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik mijn bloed laten controleren. Volgens mijn hCG-waarde was toen ik negen weken zwanger. Maar negen weken stond gelijk met ongeveer 19 weken, maar daar stond ik dat moment niet bij stil. Je gaat er vanuit dat je pas te weten komt dat je zwanger bent als je niet zo heel ver bent. Twee weken later mocht ik naar de gynaecoloog. Ik had al research gedaan. Ik wist hoe mijn babytje er met negen weken uit zou zien en ik had me helemaal voorbereid. De gynaecoloog zette dat ding op mijn buik, en daar zag ik haar op het scherm! Totaal niet de baby die ik verwacht had! Ik was toch nog maar net zwanger?! De gynaecoloog vroeg al meteen of ik het geslacht wou weten ... Totaal in shock wist ik niet wat ik moest antwoorden ... Want ik had echt niet verwacht dat ik dan al het geslacht zou weten! Ik had gewoon de helft van mijn zwangerschap gemist!" Ik had helemaal geen symptomen gehad. Gewoon ongesteld geworden. Niet overdreven dik geworden. Ik was een beetje aangekomen maar absoluut niet zo veel dat je er ongerust van werd. Ook voelde ik niets. Pas toen ik het wist, kwamen alle pijntjes en kwaaltjes. Ik kreeg opeens heel snel een buikje en mijn menstruatie stopte."
Yolanda: "Ik kwam er met mijn oudste pas na zes maanden achter. Ik zat in een zeer stressvolle periode. Mijn relatie was uit en daardoor was ik dakloos geworden. Ik had geen zwangerschapssymptomen. Ik was ook niet aangekomen. Maar toen deed mijn menstruatie 'raar'. Ik ben naar de huisarts gegaan. De eerste twee testen bleken negatief te zijn, de derde was positief. Op dat moment bleek dus dat ik al zes maanden in verwachting was."
Lisa: “Ik ging ‘s ochtends om 10.15 uur na de huisarts met veel buikpijn en rugpijn. Ik kon amper liggen, staan of lopen. Daar werd verteld dat ik zwanger was en dat ik waarschijnlijk al aan het bevallen was. Omdat ze dachten aan een prematuur kindje, kon ik meteen door na het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Daar aangekomen hebben ze een echo gemaakt en bleek het kindje al voldragen te zijn 39/40 weken, en had ik al 7 cm ontsluiting. Een uurtje later is mijn kerngezonde mannetje geboren.”
Naomi: "Na weken hard klussen in ons nieuwe en eerste huis zouden we van 12 (mijn verjaardag) op 13 oktober onze eerste nacht in ons huis slapen maar dat liep even anders.....In de nacht van 11 op 12 oktober werd ik wakker. Pijn aan mijn rug. Ik dacht nog 'Ik moet echt weer op een normaal bed gaan slapen'. Omdat we gingen verhuizen, sliepen we al een paar weken op een matras of luchtbed omdat onze bedden al uit elkaar waren. Dus naar de wc en weer naar bed. Even slapen, weer wakker. Rond zes uur naar beneden gegaan en een kopje thee gedronken die kwam er meteen uit (overgeven) en tegelijkertijd plaste in mijn broek (achteraf bleek dat vruchtwater te zijn). Rond half negen 's ochtends kwam mijn vriend me feliciteren en ik zei nog: 'Ik voel me zo beroerd. Ik denk dat ik vandaag niet naar het huis kom om te klussen of wat dan ook.' Elke keer om de zoveel minuten had ik overal pijn en wist ik me geen raad. Mijn moeder vroeg nog of ik niet in verwachting was. 'Niet dat ik weet', zei ik nog. Mn moeder belde de dokter en we konden om half twee terecht. Even later zei ik dat ze nog maar een keer moest bellen, want het ging echt niet. Dus we konden rond half elf terecht bij de huisarts. Het was een arts in opleiding en hij vroeg hoe en wat mn klachten waren. Dus ik vertelde hem dat ik pijn aan mn rug en eigenlijk alles had. Ik moest een test doen en die was POSITIEF. Hij zei dat ik moest liggen en dat hij even wilde kijken. Ik ging liggen en hij ging me controleren. Opeens zei hij dat hij een hoofdje voelde en hij zei: 'Je bent aan het bevallen!' Mijn moeder zat in de wachtkamer en die heb ik snel geroepen. We gingen als een speer naar het ziekenhuis. In de auto heb ik mijn vriend gebeld en die kwam ook meteen. In het ziekenhuis kreeg ik een echo en zeiden ze binnen nu en 2 uur ben je moeder ik had al 8 cm ontsluiting. Mijn zoon kwam gezond ter wereld. Hij was helemaal voldragen. Wat een mooi cadeau op mijn eigen verjaardag! 12 Oktober wordt hij alweer twee jaar!"
Linda: "Ik was 26 weken zwanger toen ik er achter kwam van nummer drie. Waarom ik het niet merkte? Omdat ik een maagverkleining liet doen, moest ik een Mirena-spiraal laten plaatsen. De pil zou door een maagverkleining minder betrouwbaar zijn. Op 13 oktober liet ik de spiraal laten plaatsen en op op 27 oktober kreeg ik mijn mini gastric bypass. Twee weken later kreeg ik een hevige bloeding... Dat komt vaker voor zou bij de Mirena-spiraal en hormonaal veranderde er ook veel vanwege het vele afvallen. In mei kwam ik erachter zwanger te zijn... 26 weken. Drie maanden na de gastric bypass operatie begon ik met overgeven en voel ik me moe. Maar ik koppelde die klachten aan de maagverkleining. Achteraf bleek dat ik zes weken na de maagverkleining al zwanger was van onze derde. Ik was inmiddels 45 kilo afgevallen en dat was natuurlijk niet goed voor de zwangerschap. Gelukkig is het nu een kerngezonde meid!"
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Tuurlijk...... En wederom onzin: een huisarts voelt met buikpijn echt dat daar een baby zit... En een spoedecho, maarveerst inwendig onderzoek? Right... Hou op met al deze nepverhalen...
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje