Vanaf het moment dat je zwanger bent kom je in een achtbaan van emoties. Hetzelfde geldt vanaf het moment dat je kind geboren wordt. Naast alle toestanden, hectiek en slapeloze nachten zul je tal van prachtige dingen beleven met je kind(eren). Het állermooiste moment? Deze moeders vertellen.
Mindy: ‘Na ruim drie maanden te vroeg geboren te zijn, spannende tijden te hebben meegemaakt en hem altijd in het ziekenhuis achter te moeten laten, mochten we onze zoon vandaag eindelijk mee naar huis nemen! Weggaan met hem en een afscheidscomité van verpleegkundigen, dat is zo ontroerend…’
Brigitte: ’Ik was zwanger van de tweede, vijf maanden ofzo. We hadden net de sleutel van het nieuwe huis en mijn man was daar klussen. Ineens werd ik megaberoerd. Spugen, zweetaanval, duizelig, alles. Mijn zoon van net vijf belde gelijk naar papa, pakte een washandje, natgemaakt, op mijn hoofd gelegd en hij kwam naast mij zitten om m’n handje vast te houden. Hij zei: ‘Komt goed schatje.’ Kwam het gelukkig ook allemaal.’
Shirley: ‘Het moment dat je partner (vader van je kind) tegen je zwangere buik praat en je kind via bewegingen reageert.’
Kyra: ‘Het tweede streepje op de test na vierenhalf jaar gedoe en ziekenhuisbezoeken.’
Yvonne: 'Mama, ik hou van jou.' Cliché maar zó lief als je bijna 3-jarige dat tegen je zegt..’
Sandra: ’Dat op een dag van alleen maar gehuil en een doodvermoeide zwangere mama iemand vertelde haar kindje verloren te zijn… Ik heb hem meteen opgepakt en geknuffeld.’
Victoria: ‘Mijn zoontje is met enige regelmaat ziek, waarbij hij vaak 's nachts moet overgeven. Ik maak dan de volgende ochtend thee en zorg dat hij die dag een beetje rustig aan doet met eten en drinken. Een tijdje terug was ik een beetje ziek, zonder spugen weliswaar, maar mijn zoontje van twee had een theezakje gepakt, (dat nog op een bordje op het aanrecht lag) en ook een kopje waar nog een beetje water in zat. Hij had dat theezakje erin gedaan en kwam dat bij me brengen. 'Mama ziek, mama thee.' De lieverd!’
Ilse: ‘Mijn zoon had vastzittende nekwervels. Enkele dagen voor de wendag van de kinderopvang werden deze bij de osteopaat rechtgezet. Toen we op het kinderdagverblijf nog even door het raampje gluurden draaide mijn zoon zijn hoofd naar een geluid wat hij hoorde - dat kon hij daarvoor niet (makkelijk), zo mooi! Dit leert mij meteen naar je eigen gevoel te luisteren en niet alleen naar de reguliere hulpverleners.’
Patricia: 'Mijn mooiste moment was dat ik twee jaar geleden, na twaalf jaar na mijn oudste dochter, de hoop opgevend van nog een kindje, toch nog een mooi meisje erbij heb gekregen. Oudste is veertien jaar, jongste nu twee.’
Manon: ’Mijn mooiste moment is dat mijn vriend onze dochter zelf gehaald heeft! De verloskundige zat achter hem en liet hem alles zelf doen. Enige wat zij deed was controleren of de navelstreng niet om haar nek zat. Dit was zo bijzonder!’
Roxanne: ‘Afgelopen week was ik op een gegeven moment boven en m’n zoontje (bijna twee) riep mij. Ik kwam beneden en er stonden twee kopjes op schoteltjes en mama moest even thee drinken.’
Sandra: ‘Toen mijn oudste dochter haar zusje voor het eerst zag. Onbetaalbaar!’
Kim: ‘Zijn lachjes na de voeding.’
Manouk: ‘Toen wij met zestien weken de echo voor geslachtsbepaling hadden, zaten we te wachten in de wachtkamer omdat er nog een stel voor ons was. Luidkeels hoorde wij de man van het stel roepen dat het een meisje was. Mijn man keek me aan en zei: ‘Nou, zo ga ik echt niet reageren hoor!’ Toen we aan de beurt waren werden onze vermoedens dat we een dochter krijgen harstikke bevestigd met mijn man schreeuwend als antwoord: ‘EEN MEISJE!’ Ik heb toch zo hard moeten lachen.’
Diana: ‘De allereerste echo van ons eerste kindje. De twinkeling in papa's ogen.’
Kelsey: ‘Gisteren een heel mooi moment. Onze dochter wilde staan, dus zette ik haar rechtop om te staan. Haar armpjes gingen naar me toe dus ik boog iets naar voren, armpjes om m'n nek en ze zei ‘mama’. Daarna legde ze haar hoofdje op m'n schouder en stapte ze op m'n schoot. Ze wilde me niet meer loslaten. Ik begon spontaan te huilen van blijdschap en wat was ik trots. Ze is nu tien maanden. Ik krijg nu nog tranen in m'n ogen.’
Ellen: ‘Toen mijn dochter bij haar geboorte huilde. Ze is geboren met 32 weken en het was best spannend allemaal. Ik kon haar niet zien maar dus wel horen. Heel bijzonder!’
Tamara: 'Onze zoon Jesse heeft twintig weken in het ziekenhuis gelegen, meerdere operaties gehad waarvan één grote spoedoperatie toen hij slechts 1200 gram woog. De kans op overleven was zeer klein. Een paar dagen na die operatie lag hij eindelijk weer ontspannen en zonder pijnlijk gezicht in zijn bedje. Dit was voor mij een bijzonder mooi moment.'
Lees HIER de vorige 'Lezeressen vertellen'-artikelen.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (6) Stuur een bedankje