Laten we eerlijk zijn: wie is er tegenwoordig níet verslaafd aan haar smartphone? Of je nu moeder bent of niet, we pakken elk moment aan om dat rechthoekige geval te kunnen checken. Echter, niet áltijd is het juist moment daarvoor… Deze moeders biechten op.
Anaïs: “Haha, tijdens het borstvoeden liet ik mijn iPhone plots vallen op mijn zoontje. Wat voelde ik me schuldig!”
Els: “Toen ik vandaag boodschappen ging doen, en mijn partner voor onze tweeling zorgde, was een van de twee (E.) over de hekje gekropen naar de woonkamer. We hebben geen idee hoe hij dat gedaan heeft, maar toen papa opkeek van zijn telefoon, was E. verdwenen. Zat hij doodleuk in de woonkamer te spelen met mama’s stofzuiger! Maar hij had lelijk kunnen vallen uit de stoel. Het is namelijk niet anders mogelijk om daar te komen dan via de stoel, en de twins kunnen nog niet zonder kleerscheuren ergens af klauteren...”
Marja: “Toen ik met mijn peuter achterop aan het fietsen was en ik een belangrijk app’je kreeg, kon ik het niet laten om meteen te reageren. Naja, belangrijk… Dat was het niet eens, het was vooral een juicy roddel. Ik zat alleen zo in m’n telefoon dat ik niet doorhad dat ik bijna van links werd aangereden door een andere fiets op een T-splitsing. Ik heb me nog dagenlang schuldig gevoeld.”
Paula: “Toen ik thuis lekker op mijn telefoon zat te facebooken, had ik m’n jongste op de grond neergezet op een kleed met wat speelgoed zodat-ie zichzelf kon vermaken. Ik hoorde ‘m niet en zat helemaal verdiept in de statusupdates over festivalbezoekjes, zwangerschappen en showbizznieuwtjes. Tot ik even opkeek om te kijken of-ie zichzelf nog vermaakte: was-ie een eind verderop gekropen en probeerde hij een glas sinas te pakken van de salontafel. Gelukkig kon-ie er nog niet bij, thank God!”
Manon: “Toen ik een keer een halfuur aan het app’en was met een vriendin zat m’n kleuter het hele behang onder te tekenen. Niks van meegekregen!”
Tina: “Omdat ik zo nodig m’n Instagram-feed moest doorscrollen, kon mijn dochter ongezien de halve snoepkast leegvreten. Toen voelde ik me wel een beetje een ontaarde moeder.”
Martine: “Ik ben verslaafd aan m’n telefoon. Ik geef het maar gewoon toe. Ik weet dat het slecht is, en ik probeer m’n leven te beteren, maar tot nu toe met weinig succes. Het slechtst voelde ik me toen m’n dochter naar me toekwam en zei: ‘Maham! Ik ben al tien minuten tegen je aan het praten, maar je luistert niet! Ik háát je telefoon!’ Sindsdien gaat het iets beter, het was wel een wake-up call...”
Linda: “Ik ben een keer druk bellend en sms’end de winkel uitgelopen, terwijl m’n kind nog binnen was. Ai…”
Karen: “Toen ik een keer met m’n kinderen naar de speeltuin ging, zat ik aan de rand van de zandbak met m’n telefoon te spelen. Dat is voor mij echt even een momentje voor mezelf. Helaas moest een andere moeder me aantikken met de vraag ‘of dat mijn kinderen waren’. Ze waren namelijk nogal halsbrekende toeren aan het uithalen en het leek haar verstandig dat ik ze even tot de orde riep. Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld…”
Paula: “Toen ik een 10-minutengesprek had op de basisschool van m’n kind, vroeg de lerares tijdens het gesprek op een gegeven moment of ik even m’n telefoon weg kon leggen omdat het om de toekomst van m’n kind ging. Oeps… het was gewoon een heel belangrijk app'je.”
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje