“Baby’s lastig? Die slapen toch alleen maar?” Tja. Soms kun je met best wat gêne terugdenken aan de tijd dat je nog geen moeder was, maar dacht dat je de waarheid in pacht had. Onze lezeressen biechten op wat ze vroeger dachten over het moederschap, maar waar ze flink van teruggekomen zijn…
Lisa: “Ik dacht altijd dat iedereen zich aanstelde als het over bevallingen ging. Ik dacht heel nuchter: elk mens hier op aarde komt uit een vrouw, dus zo zwaar zal het dan heus niet zijn. Nou dat viel even tegen…”
Tess: “Ik vond het altijd raar en vies als moeders bij hun kinderen snotjes en oogpulkjes weghaalden met hun blote handen! Rara wie dat nu zelf dus ook doet en het echt niet vies vindt!”
Melanie: “Ik dacht dat ik wel effe vier weken van tevoren kon stoppen met werken, dan heb je meer tijd na de geboorte. Maar ik moest zes weken van tevoren omdat ik niet meer de volle uren kon werken. Dat heeft wel m'n ogen geopend dat zwangerschap toch best zwaar kan zijn en je echt zo snel mogelijk met verlof wilt. En maar goed ook, want onze dochter is 2,5 week te vroeg geboren.”
Maureen: “Ik dacht dat ik zou moeten overgeven als ze 'het glibberige kind' na de bevalling op me zouden leggen (oké, dat zei ik omdat ik de hele zwangerschap misselijk was) of dat ik zou kokhalzen van de babykwijl (ik kon hiervoor niet zo goed tegen kwijl/spuug; dan ging ik zelf bijna over m’n nek). Ondertussen lag de dame na de bevalling lekker tegen me aan en veegde ik met m’n hand de kwijl van d’r mondje, of liet het op m’n arm druipen.”
Ashley: “Ik dacht dat je na de bevalling gewoon hetzelfde energieniveau had als voor de bevalling. Na de bevalling was een blokje om gevoelsmatig een halve marathon.”
Sabine: “Ik dacht dat baby’s altijd zouden slapen whahahahahhaha!”
Vivian: “Ik zag altijd ouders worstelen met een kind in de buggy te krijgen als het niet wilde. Ik dacht altijd: pff... Jezus, zet dat kind er gewoon in. Moeilijk gedoe! En nu als mijn dochter niet wil? Tja, dan komt de ninja-tactiek eraan te pas bij m’n ukkie en lukt het mij ook amper.”
Mary: “Dat ik nog steeds hetzelfde leven erop na zou houden als mijn kinderloze vrienden (we waren de eerste met een kind).”
Sharon: “Dat ik, als ochtendmens, nog steeds iedere dag om 7 uur klaarwakker zou zijn en op zou staan haha! Maar na de gebroken nachten kan ik eeuwig doorslapen. Nu ben ik noch ochtendmens, noch avondmens. Maar gewoon, moeder.”
Judith: “Dat ik mijn kind gewoon zou laten huilen. Voor zijn eigen bestwil... Nou, dat kan ik niet. En dat ik gewoon weer ging sporten en supersnel weer in shape zou zijn. Dat lijkt nu onmogelijk. Energielevel is op sloopniveau.”
Cathy: “Ik dacht: de baby gaat na één week op z’n eigen kamer. (Nu bijna 20 maanden en slaapt nog heerlijk bij ons.) En ik dacht dat borstvoeding geven vanzelf zou gaan. Het is toch even een leerproces voor mij en m’n dochter geweest!”
Edith: “Dat ik streng en consequent zou zijn. Het tegenovergestelde bleek waar! En ik wist ook altijd goed te vertellen hoe anderen het moeten doen. Typisch gevalletje van de beste stuurlui...”
Kelly: “Ik dacht 100% zeker te weten dat we dezelfde hoeveelheid tegen elkaar aan zouden... euhm... 'frituren', dan voor mijn zwangerschap of mijn leven met kindjes...”
Valérie: “Ik had nooit gedacht dat ik heel hard zou staan juichen bij ein-de-lijk weer eens een goede poepluier!”
Angela: “Ik heb altijd gedacht dat je als thuisblijfmoeder veel vrije tijd had. Ik weet nu beter.”
Liane: “Ik dacht: ik beval even, ga daarna naar huis en weer verder met m'n leven... Nou, na vijf dagen weeën en een spoedkeizersnede was dat wel even anders.”
Saskia: “Kinderbijslag. Ik dacht altijd dat hoe meer kinderen iemand had, hoe rijker ze was. Mijn ouders hebben 4 kinderen, die kregen dus voor mijn gevoel een goudmijn binnen.”
Tessa: “Mijn zoon zou geen iPad of tv mogen kijken. Nou... Nu zijn zusje net geboren is en zij borstvoeding krijgt, ben ik blij dat deze dingen bestaan. Onze 2-jarige weet feilloos dat mama effe bezig is en gaat anders op boevenpad. Lang leve het digitale tijdperk!”
Aukje: “Ik was altijd bang dat ik de baby een keer zou vergeten. Bijvoorbeeld de Maxi-Cosi op 't dak van de auto laten en dan wegrijden. En nu denk ik: Maxi-Cosi op 't dak?! Daar heb ik ‘m nou nog nooit op gezet.”
Lees HIER de vorige edities van 'Lezeressen vertellen'!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Dat ik een nuchtere moeder zou zijn omdat ik normaal best relaxt ben. Nouuuuuu, oh oh, nee. Begint nu enigszins te normaliseren maar oh wat heb ik gegoogled en me druk gemaakt.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje