De meningen zijn hier sterk over verdeeld: het wel of niet in slaap laten huilen van een baby. Nou spelen er natuurlijk veel factoren mee en je hebt ook een groot verschil tussen ‘gillen’ en ‘jammeren’. Deze lezeressen vertellen over hun ervaringen.
Anita: “Toen onze oudste geboren was, leerde de kraamzuster me dat het helemaal niet verkeerd is om ze een poosje te laten huilen. Het moet alleen niet langer dan tien minuten duren. Dus dit hebben we ook bij de jongste toegepast en het werkt prima. Op den duur leer je de huiltjes van je kindje kennen en weet je het gewoon als er echt iets aan de hand is.”
Jonneke: “Bij de eerste hebben we het wel gedaan: kookwekker en laten huilen. Het voelde als uren. Achteraf heb ik er spijt van. Bij de andere twee hebben we het niet gedaan. Dat voelde veel beter. En ze zijn niet verwend hoor. Ik las laatst elders een onderzoek dat beweerde dat uithuilen juist wél veel stress geeft. Dat klinkt in mijn oren ook logischer.”
Corina: “Ons dochtertje moest zichzelf altijd in slaap huilen, om prikkels te verwerken. Nu is ze acht maanden en ze gaat al een aantal maanden rustig slapen zonder te huilen. Dus ze heeft er echt niks aan overgehouden hoor.”
Ayla: “Ik heb het gedaan, met achteraf enorme spijt. Mijn zoon was 15 maanden toen mijn dochter werd geboren en ik was alleenstaand. Ik wist het op een gegeven moment niet meer met dag en nacht gehuil. Ik kan het helaas niet meer terugdraaien.”
Sandra: “Bij mijn dochter voelde het alsof ik geen andere keuze had. Overdag leek er totaal niks meer aan de hand en konden we vrij snel een redelijk ritme vinden. Maar vanaf 19.00 uur was het drama. Wekenlang was ik tot twaalf uur ‘s nachts bezig om haar in slaap en stil te krijgen. Het maakte niks uit wat ik deed. Zelfs al lag ze bij mij op de borst of in mijn armen: ze bleef maar huilen. Ik trok het toen niet meer en heb haar toen wel veel laten huilen, met pijn in mijn hart.”
Bonnie: “Het ligt eraan hoe de baby huilt. Veel baby's huilen ook een beetje om in slaap te vallen. Dat is hun manier. Als ze pijn hebben, dan zie je dat aan de houding, het gezichtje en de handjes bijvoorbeeld. Als ik één van onze kindjes als baby in bed legde, wist ik dat ze een volle buik hadden, een schone luier, een fijne temperatuur en een prettig bedje in een duistere, rustige kamer. Wanneer ze geen pijn hadden, liet ik ze rustig wat jammeren om in slaap te vallen. Vaak slapen ze dan al snel. Als je de baby dan steeds gelijk zou pakken, verstoor je zijn of haar manier om in slaap te vallen en raken ze juist oververmoeid en overstuur. Een huilbaby is een ander verhaal... Daar speelt echt wel iets van continu pijn of ongemak”.
Nina: “In begin heb ik die van mij niet laten huilen. Naarmate ze ouder waren wel. Je hebt huilen en huilen en als mama weet je echt wel wanneer er iets aan de hand is. Zo weten ze ook hoe ze onder dat slaapje uit komen.”
Lowiese: “Mijn dochtertje liet ik nooit langer dan tien minuten huilen. Dat is ook echt niet nodig, ik had gelukkig een makkelijke baby.”
Cindy: “Mijn eerste dochter heb ik laten huilen omdat de kraamhulp zei dat het goed was. Ik heb er nog steeds spijt van. Het ging door merg en been.”
Hanna: “Het is per baby en situatie verschillend. De eerste heb ik uiteindelijk laten huilen omdat ze haar zin wilde hebben. De tweede was een huilbaby en het bleek dat hij verborgen reflux had. Na een andere voeding was het ergste binnen twee weken verholpen. Je hoort aan je kind wanneer het menens is. Nu is hij bijna twee jaar en dan laat ik hem soms wel even zeuren hoor.”
Kim: “Ik had een huilbaby. Zelf sliepen we amper. Na twee maanden heb ik aangedrongen op een kinderarts. Het bleek verborgen reflux te zijn en dat was snel verholpen. Laten huilen is prima, dat hebben we bij de tweede gedaan. Maar er zijn echt grenzen. Je hoort (en voelt) of het verveeld huilen is of dat er echt iets anders is. De tweede sliep trouwens met zeven weken klokje rond. De eerste heeft daar een jaar over gedaan.”
Crystal: “Uiteindelijk hebben wij onze baby in slaap laten huilen. Het heeft ons drie avonden gekost, maar daarna hadden we een kindje dat goed zelf in slaap viel en doorsliep. Geen enkele methode is de beste. Het moet voor jezelf goed voelen. Wat voor de één goed werkt, hoeft voor de ander niet goed te werken. Waar het om gaat is dat je als ouder zijn het beste wil voor je kindje. Leef en laat leven.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Als ze baby zijn, liever niet, ze hebben je nodig om zich te kunnen reguleren. Met mijn 2,5 jarige zoon laat ik hem wel even huilen snachts, vaak herpakt hij zijn slaap weer, maar soms moeten we er weer even bijzitten, en dat is niet erg
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje