Lieve mama, je hoeft je niet te verontschuldigen!

Laatst liep ik in de supermarkt, vroeg in de morgen, nadat ik mijn peuter had weggebracht naar de opvang. Zo ’s morgens vroeg doe ik het liefst boodschappen. Geen jengelend mopje aan mijn been, schappen net gevuld en geen rijen voor de kassa: heerlijk.

Vanuit mijn ooghoek zag ik een moeder lopen in mijn gangpad, met in haar kielzog een meisje van mijn dochtertjes leeftijd. Hoe ik dat wist? Dat kon niet missen. Ze dreinde namelijk het hele gangpad door: ”Neeheehee. Ik wil diieehiieehiiee!” Aha! Ik kon mijn lach niet onderdrukken, want zo loop ik ook regelmatig over straat met mijn opstandige peuter. Ik vroeg de desbetreffende moeder om de leeftijd van haar dochter. De moeder antwoordde met een: “Twee jaar, wat dacht je?” en samen lachten we hardop. Ik zei dat ik het herkenbaar vond.

We liepen beiden verder en haar dochter begon stennis te schoppen, zoals een echte peuter betaamd. Ik zei: ”Lastig he, deze fase? Ik vind het vaak best wel pittig.” De mama antwoordde terughoudend met: ”Ja” om daar vervolgens zo snel mogelijk aan toe te voegen: ”Maar het is ook echt heel leuk hoor, deze fase. Ik bedoel, ik vind het ook echt genieten hoor! Het is zo’n leuke leeftijd!” Daarna volgden nog een paar superlatieven om te onderstrepen hoe lief haar dochtertje wel niet was.

Verborgen camera

Ik dacht vooral: waarom doe je dit? Waarom ga je je meteen verontschuldigen tegenover mij? Ik vind je heus geen slechte moeder, omdat je toegeeft dat je het soms zwaar vindt! We staan hier gewoon te keuvelen, jij en ik. Tussen de komkommers. Niemand die ons ziet of hoort. Er staat geen verborgen camera verstopt achter de aubergines.

Toen ik thuiskwam, ging ik hier over nadenken. Waarom doen veel moeders dit? Waarom kunnen we niet soms gewoon zeggen dat het ouderschap hartstikke zwaar is en we er soms even geen zin in hebben? Dat maakt ons geen slechte moeder, dat maakt ons juist een goede moeder. Want je ventileert je gedachten, in plaats van ze op te kroppen. Dit is mijns inziens, heel gezond. Hierdoor raak je je negatieve emoties ook nog sneller kwijt. En bovendien heb je nog een leuk gesprek!

Het is niet verboden om je emoties te uiten, sterker nog: ik denk dat het gestimuleerd zou moeten worden! Ik denk dat het voortkomt uit schaamte, dat sommige moeders hun frustraties verborgen houden. Dat moeders toch nog steeds bang zijn om veroordeeld te worden door anderen. Vooral door wildvreemden, want als je de reacties op openbare pagina’s soms leest, zou je bijna denken dat er amper nog beschaving te bespeuren is in onze maatschappij.

Groepsgesprekken

Daarom ben ik met mijn coachingspraktijk ook de groepsbijeenkomsten gestart, om moeders te stimuleren hun gedachten uit te wisselen met andere mama’s. Met alle bijbehorende emoties die daarbij komen kijken. In een veilige omgeving, waar je niet veroordeeld wordt en waar je jezelf kunt zijn. Ik begrijp ook echt, dat de supermarkt zich niet leent voor een enorme openbaring met betrekking tot het moederschap. Dat moeders zich vaak opgelaten voelen over hoe ze zich diep van binnen voelen. Daarom kan je nu bij Frou Frou Coaching je verhaal doen in een veilige, open omgeving, zonder veroordeeld te worden. Dus als je denkt, ik vind het moederschap ook zwaar en wil ook wel eens weten hoe andere moeders dit doen, meld je dan hier aan. Ik zie je hopelijk op 29 juni aanstaande! Ik beloof je dat ik ook eerlijk mijn anekdotes met jou zal delen ☺.

Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!

• SHARE
• PIN
• Volg ons