Linda had op de een of andere manier het voorgevoel dat het een lang traject zou worden voordat ze zwanger zou worden. Ze kreeg helaas gelijk. Een jaar nadat ze ervoor gingen, was het nog steeds niet gelukt en ging ze naar de huisarts. 'Elke maand was een teleurstelling.... Hoe kon dat nou?'
Ovulatietest
“Ik was al een jaar gestopt met de pil zodat mijn lichaam kon ‘ontpillen’. Twee jaar geleden besloten we dat een kindje zeer welkom zou zijn en we er voor wilden gaan. Ondanks dat we bezig waren met een verbouwing van het huis, hielden we elke maand rekening met de vruchtbare dagen. Er zijn heel wat ovulatietests doorheen gegaan, en op mijn menstruatie kon ik de klok gelijk zetten... Alles was (is) stabiel!” Toch had Linda al een voorgevoel dat het een heel lang traject voordat ze zwanger zou worden en dat sprak ze ook uit tegen haar schoonzus: "Ik denk dat het bij ons nog wel eens lang kan gaan duren", zei ze.
Doorverwezen
“Elke maand was een teleurstelling... Hoe kon dat nou!? Na ruim een jaar zijn we voor het eerst naar de huisarts gegaan... Een vriendelijke en nuchtere man die zelf ook wat hulp van de fertiliteitsarts nodig heeft gehad om zijn vrouw zwanger te maken. Hij gaf ons een doorverwijzingen naar diezelfde arts en gaf aan dat mijn (inmiddels man) zijn zaad moest laten controleren. Spannend was het, vooral voor hem! Want het is toch wel een ‘dingetje’ en mocht het niet goed zijn en zou het aan hem liggen, wat dan? Na een aantal dagen bleek alles van prima kwaliteit te zijn, gelukkig! Maar wat dan…”
Niets te zien
“Ik kreeg echo’s en ook daar was niets op te zien. Mijn eileiders zijn doorgespoeld en ook daar zat niets in de weg... We zouden na die behandeling verhoogde kans hebben om zwanger te raken dus die kans pakten we aan. We zouden terugkomen voor de eerste IUI- behandeling als er nog geen positief nieuws was geweest. En dat was zo…”
IUI
“Begin van het jaar maakte ik de eerste afspraak. Ik kreeg hormoonpillen voorgeschreven en deze moest ik dagelijks innemen. De dag vóór de IUI zou ik een Ovitrelle-spuit moeten zetten. Ik moest op controle... Wat was dát spannend! De arts vroeg hoe ik mij voelde waarop ik zei: 'Het voelt wel wat zwaar in mijn buik', (niet wetende wat het zou kunnen betekenen). Ik zag haar gezicht zorgwekkend wegtrekken... Ze maakte een echo en ja hoor; niet een, twee, drie of vier eiblaasjes maar acht grote!”
Abortuspil
“Ik moest direct alles af laten breken, want de kans dat, dat bevrucht zou raken en ik het zou overleven was toch wel een risico! Wat was de gang van het ziekenhuis toch lang… Ik probeerde mijn tranen in te houden en eenmaal buiten barstte ik in tranen uit. Wat een ellende! Dacht je na maanden je eerste IUI te hebben, ging ik naar huis met een 10-daagse ‘abortuspil’. Dat is zó tegendraads... Elke dag met verdriet zo’n pil genomen, want ja, we moesten zelf ook ‘klussen’ dus al met al zou de kans er zijn dat er toch iets bevrucht zou kunnen raken.”
Een grote klap
“De maand erop kon de tweede behandeling niet doorgaan door corona. We toonden begrip, want ja, we begrepen het ook wel, maar het was weer een klap in ons gezicht! Of dat niet al genoeg was, belde mijn moeder die maand daarna huilend en overstuur op. We moest meteen naar haar toe komen, want het ging niet goed met pap. We wonen een paar straten van mijn ouders af dus we waren er in no-time. Fuck dit zag er niet goed uit, bekneld naast het toilet en niet aanspreekbaar. We hebben hem plat op de grond gelegd en ben begonnen met reanimeren. Mijn vader is ter plekke overleden aan een hartstilstand. Ik viel in een groot zwart gat. Mijn vader overleed een maand voor mijn bruiloft…”
We mogen weer
“De bruiloft ging door. Een heel beladen dag, want wat van de ene kant mooi was, was van de andere kant zwaar... Aan het einde van de trouwdag kreeg ik een mail van mijn arts; we mogen weer... Dubbel vond ik het! Bijna eng... Mijn vader zou onze kleine nooit meer mee kunnen maken, mócht het lukken! Hij wist gelukkig wel dat we daarna bezig waren. We hadden een videogesprek met de arts en alles werd opnieuw in gang gezet. Hormonen kreeg ik via injecties die ik zelf in moest stellen en toe moest dienen, heel spannend ook om jezelf te prikken! Ik bibberde maar deed mijn ogen dicht en stak het naaldje in mijn buik, het viel best mee gelukkig”.
Helaas
“Op de controledag moest ik alleen komen... Je bent op dat moment zo kwetsbaar, afwachtend op hopelijk positief nieuws om door te gaan naar de IUI. Gelukkig! Een groot eiblaasje! Drie dagen later moesten we terugkomen voor de behandeling, spannend, nu ging het écht gebeuren! De arts was vriendelijk en beantwoordde onze vragen, stelde ons gerust en toen werd de inseminatie gedaan. Ik voelde er weinig van en het was snel gepiept. Daarna twee weken wachten, wat duren die weken lang! Helaas... Geen positief nieuws! We hadden toch wel goede hoop want ja, er was niets ‘mis’ met ons en alles werkt”.
Laatste poging
“Inmiddels zijn we weer een aantal maanden verder en zijn we nog steeds met IUI behandelingen bezig. Volgende maand is onze laatste IUI daarna gaan we over op IVF. Hopelijk is dat niet nodig... Nu gaan we nog een paar dagen afwachten tot we mogen testen óf wachten op de menstruatie, zal het uitblijven of niet?! Fingers crossed!”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)