Lisa (34) heeft ernstig slaaptekort: 'Niemand neemt ons serieus'
- Redactie
- in Moeder
- 29
- 52491
- 27/02/2020
Gisteren publiceerden we een artikel over het effect van chronisch slaapgebrek. Hieruit bleek dat deze effecten absoluut niet onderschat mogen worden. "Het hoort er gewoon bij" is te kort door de bocht, helemaal als je verwacht dat ouders met ernstig slaapgebrek nog gewoon blijven functioneren.
Mama Lisa heeft hier ervaring mee. Haar dochter Norah van 17 maanden oud wordt iedere nacht tussen de drie en zes keer wakker. Gemiddeld slaapt ze zo'n vier uur per nacht, verdeeld over een aantal etappes. Aan BabyBytes vertelde zij haar verhaal:
"Het ergste is misschien nog wel het feit dat ik me zo ontzettend NIET serieus genomen voel. Niet door mijn familieleden, mijn liefste vrienden, mijn collega's, mijn werkgever en zelfs niet door medische professionals. Iedereen scheept me af met een opmerking in de categorie: 'het hoort erbij, alles komt vanzelf wel goed'. Ondertussen slaap ik al bijna anderhalf jaar amper en heb ik steeds vaker het gevoel op mijn tandvlees te lopen van ellende.
Donderwolkje
Ik ben altijd chagrijnig, alsof er een donderwolkje boven mijn hoofd hangt. Ik moet me meerdere keren per dag inhouden om niet tegen iemand te gaan schreeuwen. Om op mijn werk in de zorg mijn patiënten met respect, geduld en liefde te behandelen, om niet continu tegen mijn man tekeer te gaan en om niet tegen mijn kleine meisje te snauwen. Ik wíl me helemaal niet zo voelen, maar het kan niet anders.
Slechte slaper
In de eerste dagen na haar geboorte sliep mijn dochter langere stukken. Ook 's nachts. Soms zelfs zo lang dat we een wekker moesten zetten om haar wakker te maken voor een voeding. Ze zou anders namelijk teveel afvallen. We maakten toen nog grapjes tegen elkaar: 'wat een schone slaapster hadden wij gekregen!' En dat geheel tegen onze verwachtingen in! Zowel mijn man en ik zijn slechte slapers geweest toen we kinderen waren, dat hebben onze ouders ons altijd gezegd. We hadden ons dus voorbereid op het ergste, maar in de kraamweek leek het ontzettend mee te vallen.
Mijn dochter Norah kreeg vrij snel na de kraamweek last van krampjes, waardoor ze het na iedere voeding uitbrulde van de pijn in haar buikje. Hele nachten liep ik met haar rond op mijn onderarm. Toen ze tien weken oud was en ik inmiddels wallen had tot op mijn kin, namen de krampjes gelukkig iets af. Maar haar wakker-zijn 's nachts niet. We hebben alles geprobeerd: inbakeren, bij ons in bed in een babynestje, in haar eigen bed... Je weet dat baby's in het begin slecht slapen, dus ik probeerde er zo relaxt mogelijk mee om te gaan en deed dutjes waar dat kon als Norah even sliep. Zo bleef ik nog enigszins functionerend op de been.
Weer aan het werk
Het werd allemaal nóg lastiger toen mijn verlof erop zat en ik weer aan het werk moest. Ik werk met dementerende bejaarden in de zorg en dit vraagt veel geduld, liefde, maar ook fysieke inspanning van mij. Door het slechte slapen is dit soms amper op te brengen. Uit bed stappen als mijn dochter het 's nachts weer op het schreeuwen zet, doet soms gewoon pijn. Mijn hele lichaam protesteert om uit bed te gaan, het is echt verschrikkelijk.
Werken in de zorg is heel heftig. Ook toen ik er nog wel goed bij sliep, vond ik het soms zwaar. Nu ik echter functioneer op soms amper twee uur slaap per nacht, vraag ik me echt af hoe ik het moet doen. Er is geen ruimte voor het maken van fouten, bewoners moeten nu eenmaal de juiste medicatie krijgen, op een veilige manier worden gewassen en hun voeding krijgen. Ik moet ze bovendien met respect en geduld behandelen en dat is soms wel eens lastig als je voor je gevoel op je tandvlees loopt. Mijn collega's helpen me waar mogelijk, maar we hebben op de afdeling te kampen met personeelstekort en het is vaak roeien met de riemen die we hebben.
Medische hulp
Ik heb op het consultatiebureau en bij de huisarts regelmatig aangegeven dat de nachten verschrikkelijk heftig zijn en dat ik niet weet hoe lang mijn partner en ik het nog volhouden. Ze lijken ons echter niet serieus te nemen. 'Iedere ouder slaapt slecht, mevrouw' zeggen ze. Eén keer heeft de huisarts Norah bekeken en hij constateerde al snel dat ze kerngezond is en er dus geen medische reden is waarom ze zo huilt 's nachts.
Momenteel sparen mijn vriend en ik voor de hulp van een slaapconsultant. Dit is vrij prijzig en wordt niet vergoed. We hebben hier goede verhalen over gehoord en hopen echt dat zij iets kan betekenen voor ons. In de tussentijd blijven we op de been door Norah eens in de drie weken naar onze ouders te brengen en een nacht door te slapen. We wisselen de nachten bovendien af, maar leuker wordt het er niet op. Onderling katten we vaker op elkaar dan we willen en het ergste vind ik nog wel dat ik niet de vrolijke, gezellige moeder voor mijn dochter kan zijn, die ik voor ogen had.
Ik wilde mijn verhaal graag vertellen op BabyBytes, in de hoop dat ik tips zou kunnen krijgen. Wie weet heeft een andere ervaringsdeskundige een gouden tip voor ons.
Mijn vraag is dan ook: hebben jullie te maken gehad met ernstig, langdurig slaaptekort en hoe hebben jullie dit opgelost of hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (29) Stuur een bedankje