Bang zijn om te bevallen komt vaker voor dan je denkt. Zo keek deze BabyBytes-lezeres enorm op tegen de bevalling. “Als ik er alleen al over nadacht, kreeg ik last van hyperventilatie. Doodsbang was ik voor de bevalling.”
“Mijn zwangerschap verliep op rolletjes. Ik had om eerlijk te zijn nergens veel last van. Wel wat moe in het begin, maar dat was alles. Ik mocht in mijn handjes knijpen, begreep ik al snel. Want vriendinnen of collega's die over hun zwangerschap vertelden, klaagden over van alles en nog wat. De een was extreem misselijk, de ander kreeg last van haar bekken, en weer een ander had last van een hoge bloeddruk.”
Angst voor de bevalling
“Natuurlijk was ik blij dat het bij mij enorm meeviel met de zwangerschapskwaaltjes. Waar ik wel steeds meer last van kreeg was angst... angst voor de bevalling. Zo vond ik het lastig om naar bevallingsverhalen van anderen te luisteren. En lastig is een understatement, want ik kreeg het doodsbenauwd van al die verhalen. Uitscheuren, veel bloedverlies, urenlange pijn, weeënstormen, een verloskundige die maar niet kwam opdagen omdat ze in de file stond... De angst om te bevallen, werd steeds groter en groter.”
Niet sterk genoeg?
“Ik durfde er niet zo goed met anderen over te praten. Ik schaamde me dat ik zo bang was om te bevallen. Ik kreeg er hele nare gedachtes over. Bang dat het verkeerd zou gaan, dat mijn kind iets zou overkomen of dat ik er iets blijvends aan zou overhouden. Op een bepaald moment dacht ik zelfs dat ik dit écht niet zou kunnen. Misschien was ik niet sterk genoeg, want ik ben klein van stuk en tenger van postuur, dus hoe ging ik dat in hemelsnaam doen?
Ik heb er heel wat nachten wakker van gelegen. En ik was zo stom om deze idiote angst voor mezelf te houden. Als iemand vroeg of alles wel goed met me ging, wimpelde ik het af door te zeggen dat ik een beetje moe was. Maar ondertussen...”
In een stuit
“Toen ik 36 weken zwanger was, controleerde de verloskundige mijn buik. Tot mijn grote verrassing zei ze dat de baby was gedraaid en nu in een stuit lag. Ze ging even overleggen met een collega en samen vertelden ze dat het nu ook mogelijk was om te kiezen voor een keizersnede. Nadat ze me alle voor- en nadelen hadden verteld, stuurden ze me naar huis om er met mijn partner over te praten en goed na te denken. Het was ook mogelijk om de baby te laten draaien door een specialist.”
Keizersnede
“Er viel ineens zo'n enorm last van mijn schouders. Ik was zó blij met dit nieuws! Laten draaien door een specialist? Nee zeg, ‘laat mijn baby maar lekker zo liggen als ‘ie ligt!’ was mijn eerste gedachte. Natuurlijk ga ik voor een keizersnede!”
Liever een operatie
“Mijn partner, die overigens geen idee had dat ik verschrikkelijk bang was voor de bevalling, vond dat ik moest doen waar ik me het beste bij voelde. ‘Het is jouw lichaam en ik vertrouw erop dat je doet wat voor zowel onze baby als voor jou het beste is.’ Natuurlijk voelde ik me schuldig dat ik helemaal niets tegen mijn partner had gezegd over mijn doodsangsten voor de bevalling, maar ik was zo blij dat ik er onderuit kon komen door te kunnen kiezen voor een keizersnede. Ik zag zo'n operatie veel meer zitten dan een bevalling via de natuurlijke weg. Om toch maar te laten overkomen dat ik er goed over na had gedacht, heb ik twee dagen gewacht voordat ik weer contact opnam met de verloskundige om door te geven dat ik voor een keizersnede koos.”
Wachten
“De keizersnede zelf ging volgens het boekje. Het enige vervelende was dat ik op de dag zelf me om acht uur 's ochtends moest melden met een lege maag en dat ik pas rond 14 uur aan de beurt was omdat er een spoedkeizersnede tussendoor kwam. Maar de ingreep zelf en de herstelperiode erna gingen helemaal goed, gelukkig.
We hebben een prachtige zoon gekregen die helemaal in orde is en ook ik voel me weer de oude. Het litteken neem ik maar voor lief en vind ik nu bij mijn lichaam horen. Is toch een mooi wondertje uitgekomen. En die angst voor een bevalling heb ik héél diep weggestopt.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Wel jammer dat er bij stuit bijna automatisch wordt gekozen of advies gegeven wordt voor een keizersnede, Terwijl een vrouw prima een kindje in stuit kan baren, mits er geen medische bezwaren zijn. Diverse ziekenhuizen in NL met gynaecologen die gespecialiseerd zijn met begeleiden van stuitbevallingen. De meeste gynaecologen wagen zich er niet aan. Geef de kans aan de vrouw om haar lichaam te volgen en houdingen aan te nemen die de baring en uitdrijving bevorderen ( dus niet op de rug ) maar bij voorkeur op all 4's of baarkruk. En laat zwaartekracht in het voordeel werken.
Ik kon echt 0,0 kracht geven als ik op een baarkruk o.i.d. zat. Kon het alleen op mn rug. Vind dat er tegenwoordig erg negatief gedaan wordt over de rughouding, terwijl persen juist zo belangrijk is bij het baren van een kind (zwaartekracht is leuk, maar zonder persen valt het kind er echt niet uit).
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje