Leuk als iedereen in de familie uitkijkt naar het eerste kleinkind, maar dat iedereen er iets wat van vindt of wat over wil zeggen, is een stuk minder leuk... ‘Zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder laten ons niet met rust. Om gek van te worden!’
“Ik snap heus wel dat het spannend is een eerste kleinkind, maar had iemand me kunnen voorbereiden op hoe de oma's dit zouden aanpakken? Ik word helemaal horendol van die twee. Ze bemoeien zich met van alles en nog wat. We willen heel graag zelf ontdekken hoe het is als gezin, maar we krijgen er de kans niet voor.”
Ziekenhuis
“Ik was in het ziekenhuis bevallen en mijn kind en ik lagen er net een beetje knap bij, toen we besloten de familie in te lichten dat ze er was. En ik overdrijf niet: binnen vijf minuten stonden de oma's en opa's aan ons bed, terwijl ze allebei op minstens twintig minuten van het ziekenhuis wonen. Alsof ze beneden in het restaurant hadden zitten wachten! Mijn man en ik keken elkaar verbaasd aan toen ze zo snel de kamer binnenkwamen, maar goed: wij zaten ook nog in een roes, dus 'Het zal wel’ dachten we allebei.”
Alles was veranderd
“We moesten door complicaties een paar dagen langer in het ziekenhuis blijven. Dus het was fijn thuiskomen toen we zagen dat de koelkast was gevuld, de was was gedaan en er een pan groentesoep op het fornuis stond. Het werk van mijn schoonmoeder. Ontzettend lief. Maar toen ik de babykamer binnenkwam, die ik zo zorgvuldig had ingericht, zag ik dat er het een en ander anders stond. Ook waren de spullen op de commode anders geplaatst en toen ik de kledingkast opendeed, zagen we dat alles op kleur was gesorteerd. Dat vond ik wel wat ver gaan, want ik had juist alles met veel zorg ingericht en ingedeeld. Blijkbaar werd dat niet goed genoeg bevonden. Mijn man zei dat ik me er niet zoveel van moest aantrekken en dat hij het er met zijn ouders over zou hebben.”
Ongevraagd het huis binnengekomen
“Maar ook mijn eigen ouders kunnen er wat van. Die stonden ineens de volgende ochtend om 7 uur al in de keuken! Ze waren met hun sleutel binnengekomen en hadden ook boodschappen gedaan en soep gemaakt. Nou ja! De koelkast was nu overvol en er was voor twee weken soep. Ze bleven ook de hele tijd plakken, terwijl wij ons eigen gang wilden gaan. Mijn man had bovendien verlof dus die kon helpen, en de kraamzorg stond ook al voor de deur dus hulp genoeg. Gelukkig hadden we een bijdehante kraamverzorgster die mijn ouders naar huis heeft gestuurd.”
Lastig gesprek
"Toch blijven mijn ouders en schoonouders te pas en te onpas langskomen en bellen. We worden er helemaal gek van. We vinden het ook lastig om er iets van te zeggen, want we willen ze niet voor het hoofd stoten. Maar er moet echt iets gebeuren. Dus we hebben ze allemaal uitgenodigd om binnenkort langs te komen om duidelijk te maken dat dit niet de bedoeling is. Krijg al buikpijn als ik eraan denk...”
Ook iets op te biechten?
Wil jij ook iets opbiechten? Met dit formulier kun je geheel anoniem je verhaal kwijt.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)