Opkomen voor zichzelf heeft deze BabyBytes-lezeres altijd moeilijk gevonden. Maar ze had van zichzelf wel verwacht dat ze altijd voor haar kind zou opkomen: ‘Maar zelfs dat lukte me niet toen ik zag hoe hardhandig die verpleegkundige met mijn zoontje omging’.
“Ik heb altijd grote moeite gehad om voor mezelf op te komen. Met als gevolg dat er vaak over me heen wordt gelopen of dat ik simpelweg word genegeerd. Op school, thuis, bij vriendinnetjes, op mijn werk... Ik kan tal van situaties beschrijven waarbij ik me niet goed voelde of waarmee ik het niet eens was, maar mijn mond hield. Ik durf het niet. Bang dat anderen boos om me worden. Heel vervelend, maar vooral frustrerend.”
Dieptepunt
“Ik heb verschillende trainingen gedaan: een assertiviteitstraining, een workshop om je zelfvertrouwen een boost te geven, seminars bijgewoond om aan jezelf te werken. Het enige wat ik nog niet heb gedaan is een één-op-één therapie met psycholoog. Dat durf ik niet, want ik ben bang dat er dan van alles naar boven komt, waar ik liever niet aan wil denken of mee wil dealen. Toch denk ik dat het moment is gekomen, omdat ik als moeder een behoorlijk dieptepunt heb meegemaakt, waar ik het met niemand over heb gehad, zelfs niet met mijn man...”
Zoontje in ziekenhuis
“Een paar weken werd mijn zoontje van anderhalf opgenomen in het ziekenhuis vanwege extreme benauwdheid. Hij moest beneveld worden. Hij kreeg om de zoveel uur een maskertje op waar stoom uit kwam. Zo kwamen zijn luchtwegen weer vrij en kon hij wat beter ademen.
De verpleegkundigen waren heel lief voor hem, want het is toch wel een beetje beangstigend als je zo'n maskertje op kreeg, maar hij liet het een beetje gelaten toe. Ook in de nacht moest hij worden beneveld, maar de verpleegkundige die dat bij hem deed, was allesbehalve lief.”
Hardhandige verpleegkundige
“Mijn zoontje lag in een diepe slaap, maar ze maakte hem al een beetje tegen mijn zin in wat ruw wakker. “Hij moet echt even rechtop zitten hoor.” Die stem... Ik overdrijf niet, maar haar stem was een schel geluid, een heks. Dus mijn zoontje schrok zich wild en zette het op een brullen. Ze zette hem hardhandig in een zittende houding en hield hem veel te stevig vast om dat masker op zijn gezichtje te houden. Mijn zoontje was in tranen en ik voelde me helemaal niet goed bij deze situatie. Ze ging zo hardhandig met hem om. De verpleegkundige die hem eerder die dag had behandeld had hem gewoon laten liggen. Ik snapte er niets van dat zij hem dan per se wilde laten zitten, en dat ook midden in de nacht!”
Ik wist niet wat ik moest doen
“Terwijl het helemaal niet goed voelde en ik haar het liefst flink op haar nummer wilde zetten (want hoe haal je het in je hoofd om zo hardhandig met mijn zoontje om te gaan!)… Wat denk je dat ik deed? Helemaal niets! Ik stond er compleet verbouwereerd bij en wist niet hoe ik met de situatie om moest gaan. Toen ze eindelijk wegging, heb ik mijn zoontje uit zijn bedje gehaald en moest ik heel erg huilen. Wat ben ik nu voor moeder die niet eens voor haar eigen kind durft op te komen? Ik schaamde me zo erg... Ik heb het aan niemand verteld, zelfs niet aan mijn man. Het enige wat ik heb gedaan, is tegen de verpleegkundige in de ochtend gezegd dat de nachtverpleegkundige het heel anders aanpakte dan zij. Zij liet mijn zoontje gewoon liggen en sprak lieve woordjes tegen hem.”
In therapie
“Dit voelt echt als een absoluut dieptepunt in mijn moederschap en het heeft me echt een schop onder mijn kont gegeven. Ik moet hier echt iets mee, dat kan ik niet langer ontkennen. Ik ben naar de huisarts gegaan en heb nu een doorverwijzing voor een therapeut. Helaas zijn de wachttijden lang en duurt het nog een paar maanden voordat ik kan beginnen. In de tussentijd hoop ik maar dat ik niet weer in zo'n situatie terechtkom. En mocht dat wel zo zijn dat ik alsjeblieft in staat ben om voor mijn kind op te komen.”
Ook iets op te biechten?
Heb jij ook iets meegemaakt wat je niet aan anderen durft te vertellen. Maar heb je het gevoel dat het je oplucht als je het kunt opbiechten? Stuur jouw verhaal anoniem naar de redactie via dit formulier. We gaan heel discreet om met jouw verhaal en in het formulier kun je heel makkelijk aanvinken dat je anoniem wilt blijven.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Qua rechtop zitten deed ze niks verkeerd, mijn zoontje is ook opgenomen geweest met extreme benauwdheid, ook elk uur vernevelen, ook s nachts. Meerdere vpk zeiden tegen mij dat het liggend amper effect heeft, dus zitten is belangrijk.
Wel is vervelend voor jou dat ze het hardhandig deed. Dat kan anders! Bij mijn zoontje waren ze heel lief, en ook duidelijk dat hij rechtop moest. Maar praat erover met je man. Dat je hierdoor bevriest, kan gewoon gebeuren. Voel je daar niet schuldig over. Als.je niet praat, krop je het op en voelt het nog erger. Sterkte!!
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje