Het is dinsdagavond en ik lig voor mijn doen vroeg in bed. Ik kijk nog een beetje lusteloos naar de tv die ik vervolgens al vrij snel uitknip. Mijn hoofd rust op het kussen, ik sluit mijn ogen en voel hoe de slaap langzaam vat krijgt.
Kas heeft een zesde zintuig voor dit moment en hoewel hij tien minuten geleden nog diep lag te slapen, schalt zijn stem nu kraakhelder door het huis: ‘Mama? Waar ben je? Ga je ook slapen nu? Ik wil bij jou zijn. Wacht, ik kom even naar jou toe.’ Seconden later staat hij naast mijn bed. Een oneindige stroom woorden bereikt vrijwel direct mijn oor. Ik weet hem na enkele warrige peuteranekdoten weer richting eigen bed te bewegen waar hij zeker nog tien minuten luidkeels ligt te mopperen dat hij echt niet wil slapen om vervolgens vrij plotseling in slaapcoma te vallen.
No sleep
Dit is het begin van een werkelijk waar verschrikkelijke nacht. De hond heeft diarree en maakt mij om het uur wakker door aan de deur te krabben. In het holst van de nacht staat Kas nogmaals naast mijn bed. Hij schudt mij zachtjes wakker en vraagt: ‘Mama! Wil jij de iPad even aan de lader leggen?’ Als een zombie sjok ik de trap af naar beneden en knip het licht aan om op zoek te gaan naar de lader. Mijn oog valt op de klok en het dringt langzaam tot mij door dat het kwart over drie is. ‘Weet je wel hoe laat het is?’, vraag ik beschuldigend aan Kas die natuurlijk geen idee heeft. Ik weet zelf ook niet welk antwoord ik eigenlijk uit zijn mond verwacht. Ik dirigeer Kas onder zijn luid protest naar bed waar hij weigert in zijn bed te gaan liggen. Het slaapgebrek breekt mij inmiddels op. Ik schiet uit mijn slof en dreig al zijn speelgoed weg te geven aan de buurjongen als hij niet heel snel in zijn bed gaat liggen. Kas werpt een blik op het speelgoed dat over de gehele vloer van zijn slaapkamer verspreid ligt en kiest eieren voor zijn geld.
Niet zingen, dan wordt ze boos!
Voor mijn gevoel heb ik mijn ogen al tien hele seconden dicht als de wekker van mijn wederhelft Bas gaat. Hij heeft niet veel gemerkt van de helse nacht die achter ons ligt en stapt zorgeloos onder de douche. Kas, die inmiddels ook is gewekt door het ochtendritueel van Bas, welke gepaard gaat met veel geluid en licht, vergezelt hem in de badkamer. Hij schijnt zijn vader bij met het zwakke licht van de minion-nachtlamp terwijl hij op het badmatje zit. Kas kletst er op los: over zijn minion-lamp, over zijn bed, over de douche en hij doet onthutsende constateringen over het lichaam van zijn vader. Ik probeer de ochtendgeluiden buiten te sluiten met een kussen dat ik over mijn hoofd klem. Bas is duidelijk met zijn goede been uit bed gestapt en zingt een liedje uit eigen repertoire. ‘Shhhhhh Pap! Niet zo vrolijk zingen!’, galmt de stem van Kas door de douche. ‘Dat mag niet, dan wordt mama wakker en dan wordt ze boos! Wacht, ik ga wel even kijken of ze nog slaapt.’
Ik hoor twee blote voetjes die in razend tempo dichterbij komen. Ik zie het zwakke licht van de minion-lamp bij de deur en ik knijp mijn ogen snel dicht. Kas gaat naast het bed staan en houdt zijn minion-lamp bij mijn gezicht. ‘JAAAA! Jaaa Papa! MAMA slaapt nog!’, schreeuwt hij hard vanaf mijn bedzijde naar zijn vader. ‘En nu niet meer zo vrolijk zingen. Anders wordt ze echt wakker en boos!!’
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben Sanne (bouwjaar 1987) en sinds 2012 de trotse moeder van Kas. Ik woon al veels te lang samen met mijn wederhelft Bas. Onze huisraad wordt verder aangevuld met één kat en twee honden die we door de jaren heen hebben verzameld. Ik ben gek op koken, films kijken, gamen en heb meer guilty pleasures dan ik eigenlijk wil toegeven.
Ik schrijf sinds 2012 op Babybytes over mijn avonturen als nieuwe moeder onder het pseudoniem Panini en nu mag ik verder als vaste columnist van Babybytes.
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje