“Ga je vanavond mee naar bootcamp?” Deze vraag kreeg ik op de app. Mijn lijf en hoofd protesteren. Ik app iets terug in de trant van: sorry, moe, warm, nog kwetsbaar bekken… “Maar je krijgt er juist energie van, ik ben drie maanden na mijn bevalling begonnen en het heeft me echt goed gedaan.”
Ik kijk naar beneden, maar mijn vier maanden geleden bevallen buik. Zeggen dat ik het niet nodig heb, zou niet echt geloofwaardig over komen. Toch ben ik ervan overtuigd dat je een soort basis fitheid nodig hebt om niet na het bootcampen volledig in te storten. En ik heb niet veel te klagen, maar van het opbouwen van die basis fitheid is het nog niet echt gekomen de afgelopen maanden.
Echt sporten doe ik momenteel niet, of misschien nog niet. Wandelen vind ik fijn, en met een fietskar achter me aan fiets ik elke dag een aantal keren de stad door. Maar om nou echt officieel te gaan sporten, dan moet ik toch wel een flinke drempel over, vooral als ik moe ben. En laat moe zijn nou net zo’n ding zijn dat de laatste maanden vaak het geval is.
Toch voel ik ergens ook wel een drang om te sporten. Ik ben niet het type dat binnen een paar week na de bevalling weer in de eigen kleren kan. Daar gaan maanden en maanden overheen en het gaat helaas niet vanzelf. Sporten zou waarschijnlijk wel helpen.
Aan de andere kant ben ik ook trots op mijn lichaam. Drie keer heeft het een kindje kunnen dragen en voeden. Een dankbare taak, waarbij het niet meer dan normaal is dat het even wat tijd nodig heeft om bij te komen. Die tijd wil ik het ook geven.
Trap op, trap af
Tijdens het koken ben ik nog een beetje heen en weer aan het appen als ik mijn dochtertje door de babyfoon hoor huilen. Trap op, speen in, trap af. O, ik hoor haar weer. Trap op, speen in, trap af. Onderweg naar de keuken zie vanuit mijn ooghoek dat de jongens de tuin onveilig aan het maken zijn. Ik ren de tuin in om een humanitaire ramp te voorkomen als ik iets in huis ruik. Meteen ren ik weer naar binnen omdat er iets aan dreigt de branden. Pan omhoog, pan naar beneden. ‘Whèèèèèè.’ Trap op, speen in, trap af. Nee hè, het gaat regenen, snel de was naar binnen. En dan gauw weer naar de keuken. Maar eerst nog even weer trap op, speen in, trap af.
Als ik dit een aantal keer heb mogen herhalen met hier en daar een variatie app ik: “Ga maar zonder mij vanavond, ik heb al gesport”.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geke is getrouwd en een vrolijke moeder van twee zoons (2012 en 2014) en een dochter (2018). Door haar beroep als medisch analist bekijkt ze haar rol als moeder ook door een analytische bril. In haar vrije tijd schrijft ze graag over de alledaagse (on)geregeldheden die ze als moeder tegenkomt. Neem ook eens een kijkje op haar eigen site Nietvolgensboekje.nl.
Reageer op dit artikel
reacties (0)