Zoals ik al eerder schreef is mijn moedergevoel nogal wispelturig van aard. Mijn gevoel is één ding, maar ik luister ook graag naar mensen die ervoor gestudeerd hebben. Toch merk ik de laatste tijd dat mijn moedergevoel wel degelijk aanwezig is en soms verrassend helder uit de hoek kan komen.
Zo zat ik een tijdje geleden met mijn vijfenhalf maand oude dochtertje in de spreekkamer van de arts van het consultatiebureau. Anderhalve maand ervoor had ik met de verpleegkundige een gesprek over wel of niet beginnen met het aanbieden van vast voedsel. Op hun advies ben ik daarmee begonnen, maar in tegenstelling tot haar broers moest zij er niks van weten. Na een aantal pogingen te hebben gedaan om iets in haar mondje te krijgen en het daar houden hoorde ik een heel rustig en zelfverzekerd stemmetje in mijn hoofd: “Ze is er nog niet aan toe, geeft niks, het komt vanzelf”. Hé, daar is ze, mijn moedergevoel!
Helemaal in mijn nopjes met mijn moedergevoel vertelde ik nu aan de arts dat mijn dochtertje nog niet eet, maar dat ik me er geen zorgen over maak. Ze groeit, ontwikkelt zich goed en ze is vrolijk. Het gaat dus prima. Het gesprek dat daarop volgde, liep toch wat anders dan dat ik had verwacht.
Een kwartier later stond ik weer buiten. Een schema met wat mijn baby allemaal binnen zou moeten krijgen rijker, en 80% van mijn zelfverzekerde gevoel armer. De twijfel slaat toch weer toe. Gaat ze echt tekorten oplopen als ze niet snel gaat eten? Dat wil ik mijn kind niet aan doen. En wordt het inderdaad een slechte eter als ik niet wat meer doorzet? Of zou het misschien juist andersom zijn; dat als ik te veel doorzet dat ik dan een slechte eter creëer? En daarbij, haar broer had een overgevoelig buikje, speelt dat bij haar misschien ook?
Moedergevoel
Daar zat ik dus weer, met de vraagtekens in mijn hoofd.
Het antwoord kwam van mijn dochtertje zelf. Na een in eerste instantie succesvol lijkende poging te hebben gedaan om haar wat fruit te geven heeft ze de hele dag zo hard gehuild van de buikpijn dat mijn moedergevoel aan het meehuilen was. Het was overduidelijk, ze is er nog niet aan toe. Mijn gevoel had gelijk, het rustige gevoel komt weer terug. We wachten gewoon nog even af. Drie hoeraatjes voor het moedergevoel!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geke is getrouwd en een vrolijke moeder van twee zoons (2012 en 2014) en een dochter (2018). Door haar beroep als medisch analist bekijkt ze haar rol als moeder ook door een analytische bril. In haar vrije tijd schrijft ze graag over de alledaagse (on)geregeldheden die ze als moeder tegenkomt. Neem ook eens een kijkje op haar eigen site Nietvolgensboekje.nl.
Reageer op dit artikel
reacties (0)