Mamablogger Sharon: ‘Durfde ik maar weer alles te doen’
- Sharon
- in Overig
- 8
- 2716
- 08/03/2019
Ik loop soms in mijn hoofd soms maanden, misschien wel jaren, voor op wat nu is. Soms is het heerlijk om even weg te dromen. Ik merk dat ik zeer blij ben met ons ritme (wellicht het stukje obsessief compulsief wat begin vorig jaar bij mij is gediagnosticeerd). Maar ik kijk graag vooruit naar een tijd dat het weer zo goed gaat en dat ik weer alles durf te doen.
Met alles bedoel ik wat voor ieder ander normaal is. De meesten stappen de trein of elk ander ov-middel in, zonder er maar überhaupt bij stil te staan... Ik echter kan mij er dagen van tevoren al ziek van denken. Ik moet, in dit geval, maar vier haltes met de metro (niet eens ondergronds) mee. Ik zou zo graag weer aan het werk willen al is het dan deeltijds in verband met de kinderen… Maar voor nu lijkt het nog allemaal zo ver weg.
Lees ook de vorige blog van Sharon:
Tussen bubbels en realisme
Angsten
En ergens weet ik ook dat ik mij er nog niet druk om hoef te maken en mij er wel bovenuit vecht, maar ik wil zonder nadenken met de kinderen het openbaar vervoer instappen om even naar opa en oma te gaan, of om een dagje weg te gaan.
Waarom ik dit vertel? Omdat ik weet dat ik niet alleen ben met mijn angsten…en omdat ik graag hoor hoe anderen zich er doorheen vechten. Samen zijn wij in staat verder te komen. Ik wil graag delen wat ik wel en niet kan... Ik wil er graag voor de medemoeder zijn, deze helpen en niet verder weg laten zakken als zij zich minder voelt. We mogen er allemaal zijn, met of zonder emotionele bagage, met of zonder partner, bv-maffia of loedermoeder etc... Wij hebben een ding unaniem gemeen: onze kids en het geluk dat wij onze kids willen meegeven.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (8) Stuur een bedankje