Nu ik voor de tweede keer zwanger ben is het onvermijdelijk dat ik dat ga vergelijken met de eerste keer. Die eerste keer is inmiddels al drieënhalf jaar terug, dus ik weet niet alles meer, maar er zijn zeker dingen anders.
Wat is er anders?
1. Ik ben moe, moe en nog eens moe. En mijn hoop dat het na het eerste trimester over was, verdween als sneeuw voor de zon in het tweede trimester. Omdat er een peuter rondhuppelt in huis of omdat ik een stukje ouder ben en het zwaarder is? Ik heb geen idee. Ik slaap liever dan ik erover nadenk.
2. Mijn buik groeit veel sneller. Nog voor we het bekendmaakten, zag ik al een buikje. Gelukkig nog niet zo erg dat mensen het al aan me konden zien, of het in ieder geval niet durfden te vragen (die gênante situatie dat iemand niet zwanger blijkt te zijn hebben velen vast wel eens meegemaakt of gehoord). Ik heb het niet nagekeken, maar vorige keer paste ik mijn normale kleding nog zeker tot halverwege de zwangerschap. Nu heb ik al sinds week 15 positiebroeken aan.
3. Een bijkomend voordeel van het sneller groeien en de ervaring is dat ik de baby veel eerder voelde bewegen. Zijn het mijn darmen? Nee, dat was het toch echt al. Het voelt meteen vertrouwd.
4. Ik kan deze keer mijn zwangerschapsgeluk met nog een gezinslid delen. Hoe heerlijk is dat: kusjes op je buik van de grote broer en gezellig praten over de baby.
5. Ik ben me veel meer bewust van dat er een echt mensje in mijn buik zit. De eerste keer is het nog moeilijk te geloven dat het echt zo is, tot het eruit komt (ik was toen ook oprecht verbaasd), maar nu weet ik dat. En daarom vind ik het vaak ook reuze gezellig en voel ik dat ik nooit alleen ben. Zelfs in een gezelschap met onbekende mensen is het geruststellend dat ik mijn eigen kindje bij me heb.
6. Een paar extra ‘kwaaltjes’ die ik me niet kan herinneren. Oorsuizen en meer puistjes had ik volgens mij de eerste keer niet. En waarom ik deze keer als theeleut ineens walg van thee is me ook een raadsel.
7. Dit keer ben ik hoogzwanger en zal ik bevallen in de winter. Vorige keer was dat juist in de zomer. Straks heb ik dus een winterkind en een zomerkind. Heel leuk, maar ik heb wel ineens allerlei extra en andere zwangerschapskleding nodig… Die korte broek kan al in de zak van Max.
8. Waar ik vorige zwangerschap helemaal los kon op jongenskleding, mag ik nu op de meisjesafdeling los. Met dit verschil heb ik zeker geen moeite. Mijn portemonnee helaas wel.
9. Ik weet nu wat er aan het einde van de zwangerschap op me te wachten staat, dat is aan de ene kant geruststellend, maar het maakt me ook bang, want ik weet ook hoe heftig het was. De pijn zelf kan ik me niet meer zo goed herinneren (een kunstje van de natuur denk ik), maar ik weet namelijk wel nog dat ik dacht (misschien zelfs uitriep); waarom nemen mensen een tweede of zelfs meer? Aan de andere kant weet ik nog hoe overweldigend gelukkig ik was toen ik mijn baby voor het eerst op mijn borst had liggen en naar dat moment kijk ik erg uit.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)