Ons gezin is compleet. Er komen geen baby's meer en om daar zeker van te zijn, zijn we op zoek naar het perfecte anticonceptiemiddel. Ik heb al een specifieke methode in gedachte, maar mijn vriend moet daar nog niets van weten... Daarom nu even een open brief aan hem!
Lieverd,
Ik was nog een tienermeisje toen ik met mijn moeder naar de huisarts ging. Vanwege extreme menstruatieklachten kreeg ik de pil voorgeschreven. Mijn moeder vond het al lang best, omdat ik nu ook beschermd was tegen een mogelijke zwangerschap. Ze drukte me op het hart dagelijks mijn pil te nemen, hielp me er regelmatig aan herinneren en mijn klachten verdwenen. Ik was eigenlijk best tevreden over de pil, totdat ik een paar jaar later merkte dat ik me wel erg 'vlak' begon te voelen.
Wanneer had ik voor het laatst hartverscheurend gehuild? En wanneer had ik voor het laatst me zó gelukkig gevoeld dat ik dacht dat ik op wolken kon lopen? Ik kon het me niet herinneren. Bovendien sleepte ik - ondanks dat ik echt niet buitensporig veel at - wat overgewicht met me mee en merkte ik dat mijn libido naar een dieptepunt was gezonken. Ik stopte in overleg met diezelfde huisarts met de pil en besloot een spiraaltje te laten plaatsen. De beste man waarschuwde me nog voor extreme pijn - ik had destijds immers nog niet gebaard - maar ik wilde per se van de pil af.
Spiraal
Het spiraaltje was op z'n zachtst gezegd geen succes. Er kwam geen eind aan de krampen in mijn onderbuik, soms zo erg dat ik ervan moest overgeven. Het spiraaltje moest eruit en we besloten dat we een kindje wilden. Een paar maanden later was het - gelukkig - raak en inmiddels hebben we twee dochters en een zoon rondwandelen. Ons gezin is meer dan compleet. Ik ben het zwanger zijn zat, ik wil NOOIT meer bevallen en ik ben dolgelukkig dat we na de heftige tropenjaren nu in rustiger vaarwater terecht gekomen zijn.
Nu is het dus jouw beurt. Ja, ik weet dat je daar bedenkingen bij hebt. Maar daar heb ik nu even geen boodschap aan. Want ik heb jarenlang de verantwoordelijkheid voor het wel (of niet!) krijgen van kinderen. Na mijn lichaam jarenlang aan allerlei hormonen te hebben blootgesteld, na uitgerekt te zijn, betast tijdens mijn bevallingen, gehecht down under (x3), vind ik het mooi geweest. I've paid my dues.
Ik snap je
Ik weet dat je bang bent voor de behandeling. Het is ook niet niks, dat geef ik absoluut toe. Het zal pijnlijk zijn en de nasleep zal vast ook geen pretje zijn. Het idee is bovendien ook naar, zo'n operatie tussen je benen. Ik snap dat je dat liever niet wilt. Maar ehm... een zwangerschap, bevalling en de nasleep daarvan waren ook pijnlijk. De gynaecologen en stagiaires die in mij hebben gevoeld tijdens de zwangerschap waren namelijk ook niet bepaald zachthandig.
Alternatief
Mijn vraag is dus: wat vind jij een acceptabel alternatief? Vind je het fair om nogmaals aan mij te vragen of ik de pil wil slikken? Wil je voortaan iedere keer condooms gebruiken met als risico dat die dingen toch niet helemaal waterdicht (haha) zijn? Heel veel andere opties zijn er namelijk niet en een sterilisatie voor mij zou stukken ingrijpender zijn. Bovendien... dat is ook gewoon niet helemaal eerlijk? Toch?
Dus lieverd. Ik denk dat het tijd is. Stel je niet aan, man up en maak een afspraak. Dan zal ik je handje vasthouden, je steunen waar ik kan en je midden in de nacht pijnstillers brengen, zoals jij drie keer eerder voor mij hebt gedaan.
Hoe is de anticonceptie in jullie gezin geregeld?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Waarom wordt een bevalling toch tegenover sterilisatie gezet? Dat is écht appels met peren vergelijken. Een zwangerschap, bevalling/keizersnede moet nu eenmaal, is natuur, daar is ook geen alternatief voor. Je wordt er ook niet voor het leven onvruchtbaar van. Voor sterilisatie zijn er alternatieven en het is een definitie keuze om voor de rest van je leven onvruchtbaar te zijn terwijl alle alternatieve tijdelijk zijn.
Geen zin in hormonen hebben of geen zin in condooms vind ik daarom niet even zwaar wegen als geen zin in een sterilisatie. Ik wilde ook van de hormonen af, en we vinden beiden condooms vreselijk. Bij ons lag sterilisatie dus ook op tafel.
Mijn man is gesteriliseerd, maar niet omdat ik de bevallingen heb gedaan. Niet omdat ik hem over gehaald heb of voor het blok gezet. Omdat we het beiden de beste weg vonden. En het ging op zijn tempo. Ik vind echt dat je hierin partners moet zijn, en gewoon niks te eisen hebt van de ander. Praat, heb begrip, sta open voor elkaar.
Lijkt mij een heel prima oplossing als ons gezin compleet is, maat alleen als mn man het echt zelf wil. Ik ben echt een zeurpiet en kampioen overhalen maar in dit geval zou ik day echt niet doen.
Tuurlijk ja, er kunnen gevolgen/klachten zijn na een sterilisatie. Maar er kunnen ook gevolgen/klachten zijn na een bevalling. En die kans is veel groter. In dit geval x3. Maar dat moet maar normaal zijn, dat hoort erbij.
Ikzelf was er ook klaar mee na 3 zwangerschappen, en vanaf m'n 15e aan de pil ivm heftige acne. Geen hormonen meer in mijn lijf. Geen pil, geen prik, geen staafje, geen ring, geen spiraal. Gewoon niets.
En ja, condoomgebruik kan. Maar die kleine kans hè..? We wilden ook geen zwangerschap meer. Dus is mijn man naar de huisarts geweest. Nou, zij wilde hem daar gelijk ter plekke wel behandelen... ehhh... Ja hoor, dat doet ze vaker, speciale korte opleiding voor gehad. Nou dat vond mijn man geen goed idee, liever naar de uroloog. Dat ging vlekkeloos, mijn man heeft er nog geen paracetamol voor hoeven nemen. Het voelde wat trekkerig zei hij. Controle was ook goed, geen klachten volgens mijn man.
Ook van zwagers en vrienden die gesteriliseerd zijn horen we positieve verhalen.
Dit is iets te makkelijk hoor... Na sterilisatie is er een kans van 2-5% op chronische pijn in de balzak. Reken maar uit: 20.000 mannen per jaar laten dit in Nederland doen. In het meest positieve geval, houden 400 daarvan de rest van hun leven pijnklachten....
Er is dus nog altijd een kans van 95-98% dat dat niet gebeurt, die kans is dus groter. Aan elke operatie zit een bepaald risico. Bij ons zit trombose in de familie, dus hormoongebruik weegt bij mij zwaarder dan die 2-5% kans. Niet alleen vanwege trombose, maar hormoongebruik op langere termijn is gewoon echt slecht voor een vrouw op heel veel vlakken. En als een man geen condoom wil gebruiken (waar ik zelf niks op tegen heb) dan mag hij zich van mij inderdaad laten helpen.
Ja, en dat is een fijne operatie?!... waarom zouden vrouwen dat nog moeten willen doen? Na de bevallingen en met de nodige risico's (het is voor ons vrouwen veel intensiever en invasiever)
Reageer op dit artikel
reacties (11) Stuur een bedankje