Als je vliezen breken, denk je dat het eindelijk gaat gebeuren, maar nee: je weeën komen niet echt op gang... Maar als die weeën te lang uitblijven, dan moet er worden ingegrepen. Melanie wilde niets liever dan bevallen: 'De weeën moest ik echt weg puffen dus daar stond ik dan puffend in de lift.'
“Ik ben bevallen van een prachtige tweede zoon met 39 weken en 2 dagen. De laatste loodjes waren het zwaarst, maar ik genoot nog wel van die héérlijke schopjes die ik toen voelde in mijn buik. En het klinkt cliché, maar een tweede bevalling gaat vaak sneller dan een eerste bevalling.”
Vruchtwater!
“Die donderdag 12 September 2019 gebeurde het. Het was 6:00 uur in de ochtend. Ik werd wakker, want ik moest plassen. Toen ik op stond uit bed voelde ik een enorme warme plas langs mijn benen stromen en ik dacht: ‘Yes, gaat het vandaag eindelijk gebeuren? Het was vruchtwater.
Ik heb meteen de verloskundige gebeld en die zei: ‘Meid, je moet wel voldoende sterke weeën hebben, wil je echt gaan bevallen.”
Weeën zakten weg
De verloskundige kwam langs en deed een check; ik had twee centimeter ontsluiting. 'Dat gaat de goede kant op’, dacht ik. Helaas schoot het de hele dag niet op. Mijn weeën waren zwak en ebden weer weg. Ja, wat doe je dan om een beetje afleiding te zoeken? Gewoon als een gek het huis nog even boenen en vooral bewegen. Misschien bracht dat de weeën op gang?”
Infectiegevaar
“Die avond kwam de verloskundige nogmaals checken, want we gingen de nacht in. Ik dacht dat ik wel naar het ziekenhuis mocht, want bij 24 uur gebroken vliezen is er kans op infectiegevaar. Helaas had ik nog steeds 2 centimeter ontsluiting.
De verloskundige overlegde met mij en vroeg wat ik wilde. Bevallen natuurlijk! ‘Liefst morgenochtend’, zei ik. Ze overlegde met het ziekenhuis om een kamertje te regelen waar ik de volgende dag naartoe mocht om te bevallen en waar ik aan de weeënopwekkers mocht gaan als er nog steeds niets gebeurde.
“Ik mocht die avond al naar het ziekenhuis om daar te slapen en eventueel pijnstillers te krijgen, omdat ik zeer pijnlijke weeën had en dit was nog maar het begin. Ik koos er echter voor om nog thuis te blijven, fijn in mijn eigen bed.”
Weeën werden sterker
“Die nacht werden de weeën heftiger en pijnlijker. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. De verloskundige had gezegd haar te bellen als de weeën sterker werden. Ik heb het nog volgehouden tot de ochtend en toen heb ik haar gebeld. Inmiddels had ik vier centimeter ontsluiting, weer een stapje dichterbij.
Ik had last van misselijkheid en kon niets eten. Om 7:00 uur zijn we naar het ziekenhuis gegaan met mijn man en mijn moeder. De weeën moest ik echt weg puffen dus daar stond ik dan puffend in de lift.”
In mijn eigen bubbel
“We werden naar een kamertje gebracht en de verpleegkundige en een andere verloskundige kwamen eraan. Ze stelden allerlei vragen en hadden gegevens nodig nog van mij. De weeën werden steeds heftiger en heftiger. Ik zat echt in mijn eigen bubbel.
Toen kreeg ik het gevoel had dat de baby kon komen. Ik had enorme persdrang, maar de verloskundige van het ziekenhuis was niet in de kamer. Ik hield het gewoon niet meer! Ik probeerde de weeën weg te puffen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig kwam de verloskundige snel. Met twee slechts twee persweeën was daar ons tweede mooie wonder. Ik ben ontzettend dankbaar dat hij in ons gezinnetje is gekomen.”
Jouw bevallingsverhaal delen?
Wil je ook graag jouw bevallingsverhaal met ons delen? Heel graag! Via dit formulier kun je jouw verhaal naar ons sturen. En wil je anoniem blijven, dan kun je dat in fot formulier heel eenvoudig aangeven. Wie weet staat jouw bevallingsverhaal binnenkort online!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)