Na een lange weg waren Michelle (29) en haar man eindelijk in blijde verwachting. Al meteen was Michelle erg misselijk: “We zijn daardoor zelfs eerder teruggekomen van vakantie. Het bleek dan ook een tweeling te zijn. Dolgelukkig waren we”.
Blaasontsteking
“Niet alles liep van een leien dakje. De eerste weken moest ik veel overgeven, ik kreeg een blaasontsteking en raakte oververmoeid. Ik moest een ijzer infuus en kreeg nog eens een blaasontsteking. Met 24 weken vierden we mijn man zijn verjaardag en deden we een gender reveal. Niet wetende dat ik nog geen week later zou bevallen”.
Beetje buikpijn
“Op donderdag werd ik wakker met wat rug- en buikpijn. Omdat ik twee druppeltjes bloed had verloren, belde ik de gynaecoloog. Die zou nog even terugbellen. Tegen mijn man zei ik dat hij zich niet druk moest maken: ‘Ik heb vast weer een blaasontsteking’, zei ik. We mochten even langs komen voor een extra controle”.
Weeënremmers
“Op de echo bleek dat mijn baarmoederhals was verstreken, maar er was gelukkig geen ontsluiting te meten. Ik kwam aan de weeënremmers. Hier kreeg ik enorme opvliegers van, heb het werkelijk nog nooit zo warm gehad in mijn leven. Omdat ik nog maar 25 weken was, moest ik met de ambulance naar een academisch ziekenhuis. Gelukkig leek de pijn af te zakken. Omdat de pijn toch iets afgezwakt was, kreeg mijn man het advies om zelf met onze auto te achter de ambulance aan te rijden. Dat was handig voor als we weer naar huis gingen. Little did we know…”
“In de ambulance kon ik steeds slechter liggen en eenmaal in het ziekenhuis aangekomen wist ik niet of ik moest zitten, staan of liggen. De gynaecoloog ging meten en wat bleek, ik had volledige ontsluiting. Ik kreeg nog een echo. Met de baby’s was alles goed. Ik was denk ik een kwartier binnen toen ik persweeën kreeg. Alleen was mijn man er nog niet. De gynaecoloog en het team coachten mij hier doorheen, zodat ik de weeën weg kon puffen. Ik hield het bijna niet meer en riep dat mijn man nu moest komen!”
Meepersen
“Om 14:55 liep mijn man de verloskamer binnen en hoorde daar voor het eerst dat ik ging bevallen. Ik mocht gaan meepersen. Met een mega knak braken mijn vliezen, waarna onze eerste zoon werd geboren. Hij werd meteen naar een andere kamer gebracht, waar de kinderarts en de verpleegkundigen klaarstonden”.
Billetjes eerst
“Ondertussen kreeg ik geen weeën meer en moest ik aan de weeënopwekkers. Dit hielp alleen niet. Even was er sprake van een spoedkeizersnede. Maar omdat de baby het moeilijk kreeg in de buik, was hier geen tijd meer voor. Vijf mensen hebben mijn buik geduwd en de gynaecoloog heeft de baby aan zijn been naar beneden getrokken. Hij werd geboren met zijn billetjes eerst; een onvolkomen stuit. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Deze deed een stuk meer pijn’. Ook hij ging direct naar het kamertje. Wat was het heftig om ze niet te kunnen zien of op mij te hebben liggen. Alsof de achtbaan nog niet groot genoeg was, kwamen de placenta’s niet los en moesten die op het OK verwijderd worden”.
Wonder
“Diezelfde dag liepen we voor het eerst de NICU binnen. Oftewel, ik werd met bed en al de afdeling in gereden. Daar lagen twee mini mensjes waar wij ouders van zijn. Wat een wonder dat zij nog leven”.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
 en haar man eindelijk in blijde verwachting. Lees het hele artikel op Babybytes.){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje