Het ene kind slaapt overdag tot 'ie een jaar of vier is, de ander vindt 't overdag veel te gezellig en houdt het na 1,5 jaar al gezien. Wat dat betreft mag ik met mijn bijna driejarige peuter absoluut niet klagen. Probleem is alleen: ik doe het toch.
Ik heb de liefste, grappigste, schattigste peuter op de wereld. Echt! Hij ligt nooit te schuimbekken op de grond in de supermarkt, hij is meestal lief voor zijn zusje en eigenlijk altijd lief voor ons. Hij kwebbelt gezellig en speelt leuk. En toch hecht ik nog enorm veel waarde aan de anderhalf uur die ik dagelijks 's middags voor mezelf heb.
Druk druk druk
's Ochtends spelen we heerlijk met z'n drieën. Mijn peuterzoon, dreumes-dochter en ik zijn vaak de hele ochtend druk in de weer. Aankleden, ontbijten, spelen, boodschappen doen, op visite bij vrienden, naar peuterdansles, naar de speeltuin, even winkelen... noem het maar op. We zitten eigenlijk nooit stil, want daar word ik onrustig van. Dus houd ik mijn kroost goed bezig, tot ze rond half één klaar zitten voor de lunch. We kwebbelen wat en kijken soms even een filmpje. Om half twee is het dan tijd voor beide kinderen om te gaan slapen.
Een heerlijk momentje me-time breekt aan. Ik ruim de spullen van de lunch op, gooi wat speelgoed in het juiste kastje, ruim de was weg en grijp mijn laptop erbij. Om even wat te werken, te checken hoe mijn Facebook-timeline erbij staat, om een serie te kijken of schaamteloos op Funda wat veel te dure huizen van de binnenkant te begluren. Tussendoor pak ik - zonder dat iemand dat ook wil - een stuk chocolade en drink ik in alle rust een kopje thee. Tussen 13.30 en 16.00 geniet ik van even een moment waarop het huis in rust is.
Daar gaan we...
Maar, zoals dat gaat bij kinderen: mijn peuter ontwikkelt zich en lijkt niet heel erg enthousiast meer te worden van zijn middagdutje. Hij haalt de laatste twee weken regelmatig allerlei trucjes uit die me doen denken aan het beertje uit het prentenboek 'Welterusten... kleine beer'. Hij maakt koprollen, trapt tegen het voeteneind van zijn bed aan haalt schilderijtjes van de muur, pakt sokken uit zijn lade en trekt die aan, zingt liedjes, vertelt verhaaltjes over wat hij heeft meegemaakt, maakt nog meer koprollen en speelt met zijn knuffels.
Elke dag als ik op het moment sta om hem uit bed te vissen, valt hij in slaap. Toch nog even drie kwartier, voordat hij wakker moet worden, omdat ik er anders zeker van ben dat hij 's avonds niet slaapt. En heel eerlijk, ik zal namelijk wel 's werelds slechtste moeder zijn: ik moet zeggen dat ik het vrij heftig vind.
Voordelen
Het middagdutje is me namelijk heilig en ik zie nog niet heel veel voordelen van het feit dat die er straks niet meer zal zijn. Nu weet ik dat het moederschap niet echt (vooral niet) draait om de voordelen voor míj, maar toch had ik gehoopt dat ik geleidelijk aan de kans kreeg te wennen aan een ouder wordend kind dat 's middags niet meer zou slapen. Inmiddels weet ik dat het altijd sneller komt dan je denkt en zou ik mijn naïeve zelf een schop voor mijn hol willen geven.
Hoe lang het middagslaapje nog duurt weet ik niet, maar voorlopig geniet ik even extra hard van het half uurtje waarin mijn kinderen nu beiden in diepe rust zijn.
Of hoor ik inmiddels iemand...?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje