Als blijkt dat je slecht reageert op een ruggenprik en de navelstreng ook nog voor vele spannende momenten zorgt, dan wordt de laatste werkdag van een verloskundige eentje om nooit te vergeten. Daar voelde deze BabyBytes-lezeres zich wel een beetje schuldig over. 'Het liep snel fout. Ineens werd alles zwart voor mijn ogen. Ik kon nog net zeggen “Ik voel me niet goed”. Ik zag de ogen van de vroedvrouw wijd opengaan en ze riep de dokter.’
'Na lang twijfelen besloten we toch voor een tweede kindje te gaan. Het idee dat mijn dochter altijd ‘alleen’ zou zijn, had ons overtuigd. We wilden graag een broertje of zusje voor haar. De zwangerschap van mijn dochter was volgens de boekjes gegaan, net zoals de bevalling. Ze kwam weliswaar drie weken te vroeg, maar alles verliep prima zonder complicaties; een perfecte dochter van 46 cm en 2,8 kg.’
Tweede zwangerschap
‘Mijn tweede zwangerschap begon ook heel vlot zonder enige bijwerkingen. Ik kreeg maandelijks een echo, omdat ik het risico liep op een cmv-infectie via mijn werk. Het was helaas niet mogelijk om te stoppen met werken (zoals eigenlijk moest), omdat ik zelfstandige ben en dan zou ik dus volledig zonder inkomen komen te zitten. Elke maand kreeg ik hetzelfde te horen: alles is perfect, alleen... hij is wel wat groot en te zwaar voor zijn termijn. Daarom werd besloten hem met 39 weken in te leiden. Hij zou al tegen de 5 kg aanleunen en de gynaecoloog vond dat wel voldoende. De dag kwam dat ik mij middernacht mocht aanmelden op het verloskwartier en ze de bevalling in gang gingen zetten.’
Ingeleid
‘Ik kreeg een infuus en er werd een tablet toegediend om de weeën op gang te brengen. De vroedvrouw zei dat ik die nacht nog wel wat zou kunnen slapen. Het zou pas tegen de ochtend goed beginnen. Maar toen ze de monitor aansloot, zag ze meteen dat ik al goed bezig was. Dat vermoeden had ik al, want ik had al drie weken voorweeën. Als zelfstandige die 10 uur per dag werkt, kom je niet echt aan rust toe en dan is het niet abnormaal om voorweeën te hebben.’
Weeënstorm
‘Slapen zat er helaas niet meer in. Mijn water brak spontaan om 6:00 in de ochtend en ik kwam in heuse weeënstorm terecht. Ik kon het niet meer opvangen, had amper rust tussen de weeën. De vroedvrouw stelde voor een bad te nemen, het zou me helpen te ontspannen. Het warme water was inderdaad zalig, maar de pijn was gewoon te intensief. Op een moment kregen ze geen contact meer met me. Ik had mezelf volledig afgesloten van iedereen en zat vast in mijn pijn. Ik had op voorhand aangegeven dat ik geen epidurale wilde, omdat ik daar bij de geboorte van mijn dochter ook geen gebruik van had gemaakt. Alleen wist ik toen niet dat een spontane bevalling héél anders is dan een ingeleide.’
Verdoving
‘De weeën waren veel intensiever en sneller. Mijn man heeft toen beslist samen met de vroedvrouw dat ik verdoving nodig had. Ik herinner me niet veel meer van die ruggenprik. Ik werd letterlijk uit het bad gehesen en de ruggenprik werd gezet. Ik kwam terug bij mijn positieven en maakte weer contact met de vroedvrouw. Wat een opluchting, wat een hemel die pijnstilling! Maar het liep snel fout. Ineens werd alles zwart voor mijn ogen. Ik kon nog net zeggen: “Ik voel me niet goed”. Ik zag de ogen van de vroedvrouw wijd opengaan en ze riep de dokter.’
Slechte reactie
‘Ineens lag mijn bed plat en had ik een zuurstofmasker op m’n neus. En weg was ik weer. Mijn bloeddruk was nog 9/4; het bleek een slechte reactie op de epidurale dus die werd meteen afgeschakeld. Maar ik was weg en mijn lichaam moest eerst de resterende medicatie die al toegediend was verwerken. Ik heb nog een uur ‘geslapen’, toen de pijnstilling bijna uit mijn systeem was en de pijn terugkwam. Ik kwam weer bij. Ik deed mijn ogen open en de vroedvrouw stond tegen mijn gezicht aangeplakt (geen idee hoe lang ze daar zo nerveus heeft moeten wachten tot ik bij kwam). “Mevrouw, gelukkig bent u terug, welkom. Helaas moet de baby onmiddellijk komen. Hij doet het niet goed meer. Zijn hartslag valt bij elke wee en ik heb liever dat hij snel eruit is.”'
Niet genoeg ontsluiting
‘Ik bleek 8 cm te hebben, nog niet genoeg ontsluiting. Ze begonnen te overleggen wat te doen. Wachten? Keizersnede? Ondertussen was de kinderarts er ook bij komen staan en kwam mijn gynaecoloog erbij. Ik voelde al persweeën komen, maar we besloten nog even te wachten, het zou zeker niet lang meer duren.’
Geen keizersnede
‘Een half uurtje later had ik toch de 10 cm bereikt. Gelukkig, geen keizersnede. Mijn zware, grote baby kwam heel vlot, om 11:30 uur. Hij werd op mijn buik gelegd, huilde onmiddellijk en zag er perfect uit! 51 cm en 3,8kg. Het viel dus mee qua grootte en zwaarte.'
Navelstreng
‘Het werd even stil en ineens begon ze foto’s te maken. Hij bleek een knoop in zijn navelstreng te hebben (letterlijk een knoop zoals je in een touw ziet) vandaar dat zijn hartje waarschijnlijk de zware weeën ook niet meer aankon. De knoop was net niet te strak aangespannen, dus hij kreeg nog net voldoende voeding en zuurstof. We hebben enorm veel geluk gehad. De navelstreng was heel lang, maar de knoop had tijdens de zwangerschap strakker kunnen gaan zitten als de baby groter werd, of als er tijdens de bevalling aan was getrokken. Dan had hij er niet meer kunnen zijn. Dan had hij niet genoeg zuurstof gekregen en dan was het binnen enkele minuten gedaan...
De vroedvrouw moest foto’s maken van de knoop omdat dit niet zoveel voorkomt en uit elke case kunnen ze leren. Waarschijnlijk heeft hij zich in mijn buik toen hij kleiner was, zich zo in bochten gewrongen dat hij zelf de knoop heeft gemaakt, zoiets kunnen ze bijna nooit zien op een echo.’
Laatste werkdag
‘Ik hoorde de gynaecoloog tegen de vroedvrouw dat het bijna voorbij was. Bleek het haar laatste dag als vroedvrouw te zijn! Ik was haar allerlaatste bevalling. Toen alles achter de rug was, heb ik nog mijn excuses aangeboden voor alle stress die ik haar bezorgd had die dag. Natuurlijk moest ze erom lachen en vond ze het absoluut niet erg. Ze wilden wel heel graag op de foto met de baby die haar op haar laatste dag zo heeft doen zweten.’
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)