Mijn bevallingsverhaal: 'Ik beviel zonder verloskundige'
- Redactie
- in Bevalling
- 4
- 19712
- 19/09/2021
Je hoort ze weleens: van die prachtige verhalen waarin de verloskundige te laat kwam en de ouders van het kindje de baby helemaal zelf moesten opvangen. Een ver-van-je-bed-show? Niet voor Anke. Zij bevalt op het toilet, maar de verloskundige is nog onderweg...
Harde buiken
De volgende ochtend wordt Anke wakker met harde buiken. “Ik gooi het op spanning. De controle bij de verloskundige is prima, maar ze stuurt me wel door naar de gynaecoloog voor een bloed- en urinetest. ‘s Middags om 13.30 uur zit ik in het ziekenhuis. Mijn buik voelt al de hele ochtend hard, en hij is gevoelig. In de wachtkamer voel ik me verre van goed. 'Ik zal blij zijn als ik straks thuis ben', app ik m'n vriend. Hij is op zijn werk en ik vraag of hij ons zoontje van 2,5 jaar bij mijn ouders op kan halen. 'Dan kan ik nog even een uurtje liggen', stuur ik hem. Om 15.00 uur ben ik thuis en ga ik op bed liggen. Ruim een uur later word ik wakker. De gynaecoloog belt 16.15 uur op en geeft aan dat de waarden uit het bloed niet helemaal goed zijn. Op zaterdag 13 februari om 11.00 uur moet ik terugkomen. 'Prima,' zeg ik, 'ik zal er zijn.' Ik bel mijn vriend om te vragen of hij nog even langs de supermarkt wil rijden. Daarna besluit ik een douche te nemen, want mijn buik voelt nog steeds heel gespannen.”
Bevallen?
Niet lang na haar telefoontje, komt Anke’s vriend thuis. ''Ben ik aan net bevallen?', vraag ik hem, terwijl ik nog steeds onder de douche sta. 'Misschien is het beter om Stef - ons zoontje - door je zusje bij mijn ouder te laten halen.' Om 17.00 uur staat mijn schoonzusje op de stoep. Ik ben ondertussen nog steeds boven en loop wat heen en weer. De harde buiken zijn overgegaan in weeën. 'Bel de verloskundige maar', zeg ik tegen mijn vriend. Tien minuten later is ze onderweg. Ik bedenk me opeens dat we het hele circus weer door moeten. Bij mijn zoontje duurde het van begin tot eind 7 uur, dus al met al prima te doen. Als je je alleen bedenkt dat de pijn weer uren gaat duren, word je daar op z’n zachts gezegd niet heel blij van. Om 17.15 uur moet ik naar de wc. Als ik erop zit, schiet ik omhoog. Ik roep mijn vriend: 'Ze komt er nu aan!'"
Samen
Op het toilet krijgt Anke enorme persdrang. “Ik duik op handen en knieën op de vloer. We zijn op dat moment met z'n tweeën. M'n vriend raakt wat in paniek. ‘Dit kan niet hoor, ga op bed liggen ofzo!’ ‘Nee schat, dit komt goed’, zeg ik. ‘We doen dit samen.’ Mijn vriend belt tussendoor de verloskundige. Ze is onderweg, maar ze gaat niet op tijd zijn. ‘Pers maar’, geeft ze aan. Ik pers twee of drie keer. Daar komt ze, zo klein als ze is. M'n vriend pakt haar op en legt haar tegen hem aan. ‘Huilt ze, huilt ze?!’, roep ik. Ik aanschouw het tafereel achter me. Heel zachtjes hoor ik achter me gehuil. Enigszins beduusd zeg ik: ‘Wauw, ik ben gewoon bevallen.’ Ik kan het amper geloven. Een uur geleden lag ik nog op bed, niks aan de hand. En nu ben ik bevallen van een prachtige dochter. Tien minuten later komt de verloskundige. We zitten nog met z'n drieën in de badkamer. Enorm blij, maar nog helemaal overweldigd van wat ons is overkomen.”
Krachtig
Hoe Anke nu, een paar maanden later, terugkijkt op de geboorte van haar dochtertje? “Iedere bevalling is bijzonder. Je kind verwelkomen op deze wereld is fantastisch en uniek. Het mooie bij ons, was dat we echt met z’n drieën waren. Ik luisterde volledig naar mijn lichaam en voelde me superkrachtig. Ik zou zo'n bevalling iedereen toewensen!”
Heb jij ook een heftig, ontroerend of bijzonder bevallingsverhaal en wil je dit delen? Stuur je ervaring dan in 600-800 woorden op via onderstaand formulier.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (4) Stuur een bedankje