In december 2014 ben ik bevallen van een prachtige en ‘kerngezonde’ zoon Clavo. Wel is hij levenloos geboren na een zorgeloze zwangerschap van 39.2 weken. Hij heeft vette pech gehad en is door verstrengeling met de navelstreng om het leven gekomen.
De kans dat de geschiedenis zich herhaalt is enorm klein - gelukkig! Ook was het een pittige en traumatische bevalling, helemaal omdat ik er zelf ook bijna niet meer geweest was en ik van geluk mag spreken dat ik in het ziekenhuis bevallen ben. Nu, april 2016, ben ik 23 weken zwanger van ons derde wondertje: een meisje! Dolgelukkig en blij geniet ik, buiten de bekkeninstabiliteit om, met volle teugen! Ik kijk uit naar deze bevalling ik heb er ‘zin in’. Genieten na de vreselijke ervaring van onze levenloos geboren zoon Clavo? Zin in een bevalling hebben wat je bijna je eigen leven heeft gekost? Ja! Dit gaat niet vanzelf, en is ook niet vanzelfsprekend, maar het lukt! Hoe? Dat vertel ik je in de tips hieronder.
Vertrouwen Vertrouwen in mijn eigen lichaam en vertrouwen in een goede afloop. Ik kan uit ervaring spreken, dat wat er ook gebeurt: vertrouw erop dat het goedkomt! Het klinkt misschien gek, want ik heb mijn Clavo niet teruggekregen. Toch heeft mijn lichaam een prachtig mensje op de wereld gezet en daar ben ik trots op. Mijn lichaam is gemaakt om ook deze bevalling tot een goed einde te brengen. Dit en mijn geest maakt het voor mij mogelijk het vertrouwen te hebben. Ik weet dat ik het kan; dat heeft mijn lichaam met de eerste bevalling bewezen. Kortom: ik heb vertrouwen in mijzelf en in mijn lichaam dat ik straks drie prachtige kindjes heb mogen en kunnen baren.
Weet dat je er niet alleen voor staat Er staan gidsen/engelen klaar om je te helpen! Vergeet ook de kracht van je ongeboren kindje en van jezelf niet. Dit is ‘iets’ waar ik voor het overlijden van Clavo niet echt in geloofde, nu is het één van mijn motto’s. Het geeft mij kracht en vertrouwen, de wetenschap dat je er niet alleen voor staat is toch heerlijk?
Ik ben de baas over mijn bevalling Gebeuren er dingen tijdens de bevalling waar ik niet achtersta, geef ik dit aan. Voelt het niet goed, dan doe ik het niet. (Als er geen medische noodzaak is natuurlijk.) De deskundigen hebben verstand van hun beroep, maar ik heb meer verstand van mijn eigen lichaam. Ik vertrouw hierop! Ik handel en volg mijn gevoel, in alles. Door dit bespreekbaar te maken met mijn vriend, de verloskundige en gynaecoloog voorafgaand aan mijn bevalling, creëer ik heel veel rust en dit betekent voor mij meer ruimte om te genieten.
Geniet Ik probeer te genieten van al het moois wat ik mee mag maken, ik voel mij gezegend met het zieltje wat haar weg naar mij heeft gevonden. Ik ben dankbaar voor alles wat ik mag voelen, en ook al klinkt dit tegenstrijdig: ook van al mijn ongemakken. Ik ervaar deze niet zonder reden; als deze ongemakken zijn overwonnen zullen ik en mijn kindje een sterkere band hebben en ik zal een nog mooier en sterker mens zijn dan dat ik al was. Niets is voor niets!
Gerust laten stellen Als ik mij zorgen maak, laat ik die zorgen zo snel mogelijk wegnemen door langs te gaan bij het ziekenhuis voor een echo of door mijn verloskundige even naar haar hartje te laten luisteren. Het is en blijft natuurlijk iets spannends en ik blijf alert na alles wat er gebeurd is. En dat mag, zolang het mijn leven maar niet gaat beheersen.
Niet piekeren Ik voel mij verplicht aan mijn drie prachtige kindjes om niet te piekeren maar te genieten. Als ik pieker ben ik te druk bezig met iets wat er misschien niet eens gaat zijn in plaats van bezig te zijn met hen. Waarom piekeren over iets wat misschien helemaal niet komen gaat? Dan mis ik het moois van vandaag! Stel dat het wel komt dan heeft het piekeren ook niets kunnen tegen houden. Wie dan leeft, wie dan zorgt.
Positief zijn Positief zijn is iets wat ik altijd wel ben geweest, maar waar ik door deze zwangerschap nog sterker in ben geworden. Soms vraag ik me af waar ik al dat moois en fijns aan te danken heb. Clavo zijn overlijden heeft mij zoveel meer gebracht dan alleen pijn en verdriet! Hierdoor kan ik niet anders dan positief zijn en Clavo dankbaar zijn. Niet altijd natuurlijk, maar toch lukt het mij aardig. Hoe meer positieve gedachten ik heb, hoe meer de zon in mijn leven gaat schijnen. En ja, ik ben een trotse mama van drie prachtige kindjes, waarvan ik van de laatste in juli nog moet gaan bevallen. Maar ik heb er zin in, ik kijk ernaar uit om haar straks in mijn armen te hebben om naar haar prachtige gezichtje te kijken en te zien of ze op haar zus en broer lijkt!
Heb jij misschien nog meer tips voor mij? Dan hoor ik het heel graag!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Mandy Rutten is 27 jaar en trotse mama van een slimme, bijdehande en bijzondere dochter van vijf en een prachtige zoon die levenloos is geboren in 2014 na een 'perfecte' zwangerschap van 39,5 weken. Door deze gebeurtenis is Mandy anders in het leven gaan staan en ziet ze de essentie van het leven op een andere wijze. Ze is zichzelf bewust en dankbaar voor al het moois om en in haar leven! 'Clavo zijn overlijden heeft ons zoveel meer gebracht dan alleen het verdriet.'
Deze levenservaring heeft haar deskundige gemaakt op het gebied van rouwen. 'Rouwen doe je samen maar eigenlijk toch meer alleen.' Haar levensvraag was: hoe kan je weer genieten van het leven na het overlijden van je kind?' Dat lijkt onmogelijk als dit je net is overkomen. Maar het kan en zonder je mooie dochter of zoon te vergeten!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje