De meeste mensen bereiden zich goed voor op de komst van hun eerste kindje. Ik natuurlijk ook. Ik had grote delen van het Internet afgestruind, een cursus over borstvoeding gevolgd en me vele keren voorgesteld hoe dat nu zou zijn, zo’n kindje in huis.
Overdonderd door een (wat) te vroege en heel snelle bevalling was de komst van onze zoon natuurlijk totaal anders dan ik mij had voorgesteld. Ik wist niet goed hoe ik een luier moest verschonen (hulde aan de kraamverzorgster!), borstvoeding geven bleek een tepel in een mondje proberen te frummelen en natuurlijk: kleine babytjes slapen niet in de nacht! Onze zoon trouwens ook niet zoveel overdag, maar dan was ik ook wakker, dus dat maakte niet zoveel uit.
Terug naar de nacht. Wat doe je dan, als je zoontje zo om de anderhalf tot twee uur even wil weten of mama (en papa) er nog zijn? Even wat laten drinken en terug in bed leggen. Ja, dat eerste deel lukte prima, maar dat tweede deel… nee, dat lukte niet. De beweging van terug-in-eigen-bedje werkte als een soort alarm waardoor onze zoon ons liet weten dat hij niet alleen in zijn eigen bedje wilde slapen. Rondlopen door de kamer daarentegen, vond hij heerlijk.
Mindfulness
Dus wat deed ik toen? Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van de cursus mindfulness die ik in het kader van leertherapie had gevolgd tijdens mijn zwangerschap. Na de zoveelste slechte nacht werd ik zo nu en dan behoorlijk wanhopig van het slaaptekort en ging het me tegenstaan om naar bed te gaan en een keer of zes eruit te moeten. Ik maakte me dan natuurlijk vreselijke zorgen over hoe ik dan ooit de volgende dag door moest komen, een gedachte die meer stress opleverde dan hielp.
En daar kwam de mindfulness om de hoek kijken. Want wat gebeurt er als je ’s nachts voor de zoveelste keer wakker wordt, maar je geen zorgen maakt over de volgende ochtend, maar slechts bezig bent met wat er op dat moment is? En dat is een lief klein babylijfje dat zich tegen je aan krult, kleine smakgeluidjes tijdens het in slaap vallen, je eigen voeten die de vloer raken, het tapijt dat zacht aan voelt… Dat zorgde ervoor dat ik in ieder geval geen last had van de wanhopig makende gedachte dat ik de volgende ochtend vast te moe zou zijn om op te staan. De volgende morgen was er immers nog niet!
Je begrijpt, mindfulness is een verademing wanneer je wereld op z’n kop staat. Schakel je gedachten over verleden en toekomst uit en kijk wat er in het heden is. Concentreer je op de aspecten van het moment die wel fijn (of op zijn minst acceptabel) zijn. De ellende van de volgende dag is er (nog) niet!
In bed bij papa en mama
Nu pak ik het overigens helemaal anders aan: kindje(s) in bed bij papa en mama en slapen maar! Misschien een enkel keertje wakker worden om een tepel in een mondje te frummelen. Mijn boek over mindfulness ligt daardoor al een tijdje stoffig te worden op het nachtkastje.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)