Als hoofdredacteur van BabyBytes ben ik altijd op zoek naar mooie, bijzondere, herkenbare verhalen over het moederschap. Laatst vond ik er één op een Amerikaanse site, waar ik kippenvel van kreeg. Hij gaf namelijk - heel treffend - het moederschap prachtig weer.
Het verhaal gaat over de moeder van een volwassen dochter, die samen aan het lunchen zijn als haar dochter vertelt dat ze overweegt zelf moeder te willen worden. "Hoe is dat nu, mam?" vraagt ze, waarop haar moeder haar woorden zorgvuldig en op een prachtige manier afweegt. Ik heb gezocht naar de bron, maar hem helaas niet kunnen vinden. Desalniettemin leek het me leuk om het verhaal te delen. Ik weet zeker dat jullie het herkennen!
"We zijn samen aan het lunchen als mijn dochter tussen neus en lippen door vermeldt dat zij en haar man eraan denken een 'gezinnetje te stichten'. "We doen een opinie-onderzoek," zegt ze half-grappend. "Denk jij dat we eraan moeten beginnen, mam?" "Het verandert je leven..." zeg ik, op een zo neutraal mogelijke manier. "Ja, dat weet ik," zegt ze. "We kunnen niet meer uitslapen in het weekend en niet meer spontaan op vakantie." Maar dat is zeker niet wat ik bedoelde.
Zwangerschapscursus
Ik kijk naar mijn dochter en probeer te bedenken wat ik haar wil vertellen. Het zal in ieder geval iets zijn wat ze niet kan leren op een zwangerschapscursus. Ik wil haar vertellen dat de lichamelijke wonden van de bevalling wel zullen helen, maar dat het moederschap haar een emotionele wond op zal leveren zo rauw dat ze voor altijd kwetsbaar zal zijn. Ik overweeg of ik haar niet moet waarschuwen voor het feit dat ze als moeder geen krant meer open kan slaan zonder zichzelf af te vragen: 'Wat als het míjn kind was geweest?' Elke vliegtuigramp, elke terroristische aanslag en elke huisbrand zal haar achtervolgen. Dat ze zich - als ze foto's van uitgehongerde kindjes ziet - af zal vragen of er iets ergers bestaat dan je kind zien sterven.
Primitief
Ik kijk naar haar prachtig gemanicuurde nagels en haar stijlvolle outfit en bedenk dat - hoe verfijnd ze nu ook is - het moederschap haar zal terugbrengen naar de meest primitieve vorm van mens-zijn. Tot op het level van een mamabeer die haar baby berschermt. Dat een plotselinge schreeuw om 'MAMA!' ervoor zal zorgen dat ze alles zonder twijfelen uit haar handen laat vallen, ook als dat haar mooiste servies is.
Carrière
Ik heb bovendien het gevoel dat ik haar ervoor moet waarschuwen dat het niet uit maakt hoeveel jaar ze heeft geïnvesteerd om op werkgebied te zijn waar ze nu is: het moederschap zal haar prioriteiten veranderen. Ze zal er wellicht voor kiezen haar kleintje naar de kinderopvang te brengen, maar er komt een dag waarop ze tijdens een belangrijke vergadering denkt aan de zoete geur van haar baby. En dat ze dan elk greintje zelfdiscipline moet aangrijpen om niet heel hard de meetingroom uit te rennen richting huis.
Ik wil mijn dochter vertellen dat de manier waarop ze gewend is beslissingen te maken, niet langer meer hetzelfde zal verlopen. Ze zal ongetwijfeld een keer te maken krijgen met een kleuterjongen die niet meer op het vrouwentoilet wil plassen, maar bij de McDonald's tussen de tray's met fastfood en de schreeuwende kinderen een scene gaat schoppen omdat hij alleen naar het mannentoilet wil. En dat zij dan moet beslissen of ze toe wil geven aan zijn genderidentiteit, óf dat ze liever een oogje in het zeil wil houden (je weet nooit welke griezel er rondhangt) en hem moet dwingen naar het andere toilet te gaan.
Hoe resoluut ze ook is in het maken van belangrijke beslissingen op haar werk, zo onzeker zal ze als moeder zijn. Ze continu twijfelen of ze het wel goed doet allemaal.
Dromen
Terwijl ik naar mijn knappe dochter kijk, zou ik haar willen vertellen dat ze de zwangerschapskilo's er waarschijnlijk wel af gaat krijgen, maar dat ze zich nooit meer hetzelfde zal voelen. Dat haar leven, nu zo belangrijk, veel minder waardevol zal voelen als ze een kind heeft. Dat ze zichzelf zonder twijfel op zou offeren voor haar kleintje, maar dat ze ook ontzettend hoopt dat ze zo lang mogelijk bij haar kind mag zijn. Niet meer om haar eigen dromen te verwezenlijken, maar om te kunnen zien dat haar kinderen hun dromen waar maken.
Relatie
Ze moet ook weten dat de relatie met haar man gaat veranderen, maar niet op de manier die zij denkt. Ik zou willen dat ze zou begrijpen hóe veel meer je kan houden van de man die voorzichtig luiers verschoont of er niet om schroomt met zijn kinderen te spelen. Ik denk dat ze moet weten dat ze opnieuw verliefd op hem zal worden om redenen die nu heel onromantisch klinken.
Ik zou willen dat mijn dochter kon voelen hoe extatisch je bent als je kind leert te fietsen. Of hoe het klinkt als een baby lacht, omdat die voor het eerst de zachte vacht van een hond of kat aait. Ik wil dat ze die liefde voelt, die zo echt is dat het pijn doet.
Geen spijt
Mijn dochter kijkt me vragend aan als ze ziet dat ik tranen in mijn ogen heb. "Je zal er geen spijt van krijgen," is alles wat ik uiteindelijk zeg. Dan reik ik over de tafel, pak ik haar hand en wens haar, mijzelf en alle vrouwen die dit bijzondere pad op gaan het allerbeste.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje