Na de bevalling: wat je niet wilt weten…
- Krista-van-der-Hulst
- in Moeder
- 2
- 15186
- 28/05/2021
Het is inmiddels voor mij alweer een aantal jaren geleden en toch staat het me nog helder op mijn netvlies: de periode vlak na de bevalling. Er valt genoeg te lezen over de bevalling zelf en over wat je met de kersverse baby wel of niet moet doen. Maar waar ik niet over na had gedacht en waar ik ook niemand over hoorde, is wat er met jezelf allemaal gebeurt vlak na een bevalling.
Wellicht heeft het een reden. Misschien is men bang dat te veel informatie de voortplanting van de mensheid in gevaar zou kunnen brengen. Maar voor iedereen die het wel wil weten, lees maar verder.
Lees ook de vorige blog van Krista:
Als je baby geen baby meer is en zelfs geen dreumes
Wat niemand je vertelt
Wat niemand je vertelt over de periode na je zwangerschap:
- Dat het doodeng is om te poepen. Je wilt niet denken aan wat er kan scheuren of mee naar buiten komt als je te hard drukt. Nooit gedacht dat een krukje een fijn gebruiksvoorwerp is voor een dergelijke bezigheid.
- Dat er een nieuw gebruik is voor een bidon, waarna je hem zeker weggooit. De wc-rol raak je niet aan, maar die bidon met niet al te koud water is je beste vriend voor toiletbezoek.
- Dat je maandverband moet gebruiken wat eerder lijkt op een platgedrukte toiletrol in plaats van die schattige onzichtbare inlegkruisjes die je kende. Geloof me, deze variant is alleen onzichtbaar als je je mans ‘lage kruis-joggingbroek’ draagt. Wat op dat moment ook het meest logische kledingstuk is om te dragen overigens. En soms heb je meer dan 1 maandverband tegelijk nodig…
- Dat je borsten, of ze nou gebruikt worden voor borstvoeding of niet, ineens nog groter worden (kan dat nog?) en zo hard als staal zijn. Een betonboor zou er op stuk gaan. En dan ook nog lekken. Nee, ik heb ze wel eens comfortabeler gevonden.
- Dat je nog steeds het gevoel hebt alsof je een baby in je buik hebt, terwijl je wolkje gewoon naast je ligt. Er beweegt van alles in je en dat voelt heel freaky. Je organen komen weer terug (waar waren ze naartoe?) in hun originele positie, waar ze ook even moeten wennen aan de enorme ruimte die er ineens is na negen maanden te zijn weggeduwd als tweederangs lichaamsonderdelen.
- Dat mensen naar je buik kijken en (lijken te) vragen; ‘Hoelang moet je nog?’ of ‘Ben je nou alweer zwanger?’. Zucht, ik ben Doutzen Kroes niet. De pondjes moeten er nog af en zo vlak na de bevalling is sporten nog niet echt hoogste prioriteit. Sterker nog; het kan lang duren voor je buikspieren weer op de juiste plek zitten en tot dan mag je je buik helemaal niet trainen. Om maar te zwijgen hoe zwak het van onder voelt als je een sport beoefent waarin gesprongen moet worden. Bovendien mag ik me eindelijk weer wagen aan al dat lekkere - 9 maanden lang verboden - voedsel en vergeef me dat ik het aantal calorieën even negeer.
- Het bestaan van naweeën. Gelukkig zijn die mij bespaard gebleven, maar ik kon wel nagenieten van de naweeën die mijn kamergenote in het ziekenhuis de hele nacht last teisterde.
- Het praten over en bekijken van het ‘onderkantje’. Voor de bevalling een onbekend begrip, maar erna werd er in de kraamweek veelvuldig naar gevraag en gekeken. Niet dat het me na al die toeschouwers tijdens de bevalling nog veel kon schelen. Maar van mij mag het schattige ‘-tje’ er wel af, want zo voelt het niet als er recent nog een heel nieuw mens doorheen is gekomen.
- Dat je appelstroop niet meer op brood lust, omdat je er het betreffende onderkantje mee hebt gekoeld (in een plastic zakje nadat het in de viezer heeft gelegen)
Wat heeft jou verbaasd na de bevalling?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje