Als je bijna 41 weken zwanger bent dan ben je er wel een beetje klaar mee. “Ik was 40 weken en 6 dagen zwanger toen de weeën in de ochtend begonnen en de hele dag duurden. Maar toen volgde een vreselijke nacht!’
“Ik had gedacht dat ik de 40 weken niet eens zou halen, maar nu zat ik al op 4 weken en 6 dagen zwangerschap. Zoals wel vaker in de nacht stond ik op vanwege maagzuur. Ik ging douchen, want het was bijna gebedstijd. Na het ochtendgebed ben ik weer in bed gaan liggen en voelde driemaal een sterke harde buik. Ik dommelde weer in slaap en werd soms wel wakker van de pijn. Rond 8:00 uur kwam ik uit bed en voelde de pijn heel onregelmatig, maar ze bleven komen en gaan.”
In het geheim weeën wegpuffen
“Mijn ouders zitten in een verhuizing dus die kwamen hierheen om wat online te regelen. Ik moest soms even weglopen om een wee weg te puffen, want ik wilde nog niks laten merken aan mijn ouders. Mijn moeder is een stresskip, zeker nu met haar verhuizing, laat staan als ik nu ook nog ging bevallen!
Ik weet dat het erg lang kan duren bij mij, dus ik heb niemand gebeld, alleen mijn kraamzorg (is een hele goede vriendin). Helaas zwakten de weeën af als ik ging zitten of liggen. Inmiddels had ik ook de verloskundige gebeld in de namiddag om te zeggen dat er iets bezig was. Zij adviseerde om gewoon rustig te doen en als de bevalling kwam dan zette die door ook als ik zou gaan liggen of zitten.”
Beetje genoeg van te krijgen
“In de avond begon ik het wel zat te raken. Ik wilde er aan de ene kant ook vanaf zijn dus ging ik met mijn man mee om de kinderen weg te brengen, die hadden toevallig een slaapfeestje). Ik kende die moeder en ben nog even binnen geweest en heb gedag gezegd. M jn dochter vond het te eng dus die ging weer mee terug.
Rond 19:45 uur waren we thuis en ik voelde elke keer als ik ging zitten of liggen een hele heftige wee. Mijn man wilde nog pizza bestellen dus ik had een helft van een pizza op. Daarna wilde ik even liggen om hopelijk nog wat te kunnen slapen.”
Vreselijke nacht
“Het werd een vreselijke nacht... Ik kreeg diarree, weeën en moest ook nog eens overgeven. Ik had een soort persdrang die ik net zo ervaarde twee minuten voor mijn tweede bevalling. Uiteindelijk heb ik rond 5:00 uur 's nachts de verloskundige gebeld. Die wilde pas voor 11:00 uur komen, want ze dacht dat ik buikgriep had. De weeën kwamen om het uur soms zelfs twee elk uur! Het waren steeds echt hele heftige weeën, alsof ik al bij 8 cm ontsluiting had.
Toen mijn man wakker werd (hij werd ‘s nachts ook wakker, maar omdat hij weinig kon weinig doen heeft hij nog redelijk kunnen slapen), zag hij dat het echt niet goed ging en hij begon zich zorgen te maken. Hij belde de verloskundige, maar die zei dat ze met mij had afgesproken pas rond 10:00 uur te komen. Hij zei: ‘Nee ik wil dat je nu komt’, dus ze was er om 7:30 uur.
Ik had lichte verhoging, maar voor de rest was alles goed met mij en baby. Ze wilde ondanks mijn wens voor een hands-off bevalling toch even kijken of de weeën iets hadden gedaan. Ik had 3 cm, dat was echt balen.
Ik was zo uitgeput dat ik eigenlijk mijn hele bevallingswens wilde opgeven en een ruggenprik wilde. Maar ja, eenmaal in het ziekenhuis en ruggenprik ben je ook weer twee uur verder, dus vermande ik mezelf en probeerde er doorheen te komen.”
Bad
“Helaas hadden we het bad nog niet gevuld en ik had net gedoucht dus de boiler was leeg. Mijn weeën worden meestal ondraaglijk na het breken van de vliezen dus wilde ik wachten. Mijn man is echt een topper. Hij zette de waterkoker aan, deed vier pannen op het fornuis en haalde telkens twee emmers heet water bij de buren. Dus rond 11:00 uur kon ik eindelijk in bad.”
“Maar de verloskundige had moeite met de bevalling, omdat de vliezen zo strak om het hoofdje van mijn baby zaten. Ze belde de andere verloskundige, die wat meer ervaren was en die ze net had afgelost, om te komen. Om 12:00 uur was ze er en om 12:15 uur waren mijn vliezen gebroken en heeft ze gestript.
Ik ben het bad ingestapt en voor mijn gevoel had ik nog drie weeën en begon mijn lichaam het over te nemen, ik had persdrang. Mijn man ging steeds naar onze dochter die ook thuis was. Maar omdat het zo snel ging, haalde de kraamverzorgende die er inmiddels ook was hem. Hij was verrast: 'Nu al? zei hij.”
Paniek
“De tv werd hard gezet voor onze dochter en ik perste elke wee mee. Ik raakte even in paniek toen het hoofdje begon te staan en riep ‘Nee, nee, nee, ik wil niet meer!’ Maar dat gaat natuurlijk niet. Ik herpakte mezelf en toen haar hoofd eruit was zag ik een bos met haar. Huh!? Hoe kan dat? Dat hebben mijn andere kinderen nooit gehad!
Ik pakte haar hoofdje en wachtte op de volgende wee. Ik perste zo hard als ik kon en trok haar zo op mijn borst! Om 13:16 uur had ik de zwaarste baby van al mijn kinderen met 3855 g! Wat een magisch moment was dat!”
Placenta
“Ik was zo opgelucht, zo blij! Ik had geen tijdsbesef meer, maar merkte dat het bad erg rood werd, de verloskundige en kraamzorg hadden voor mijn gevoel ontzettend veel haast met de placenta. Ik rukte aan haar hoofdje en ze pakte meteen de borst dus ik hoopte dat de placenta snel kwam. Ik begon weer weeën te krijgen en de verloskundige zei dat ik langzaam mocht trekken aan de navelstreng, ik voelde een plop maar dat waren de resten van de vliezen. Daarna perste ik en kwam hij er gelukkig uit.”
“De verloskundige wilde dat ik uit bad kwam, maar toen ik wilde opstaan ging het niet goed. Ze moesten me echt uit bad tillen en snel neerleggen, ik voelde me zo naar! Gelukkig ging dat snel weer weg en viel het mee met vloeien. De placenta zat in een bak naast mijn prachtige dochtertje en ik mocht de navelstreng doorknippen.”
Tevreden en blij
“Het is niet helemaal gegaan zoals ik het voor me zag, maar al met al ben ik zo tevreden en blij. Er was een klein paniekmomentje maar het mocht er zijn. Ik herpakte mezelf, heb haar zelf aangepakt en opgetild, zelf de navelstreng doorgeknipt en bovenal zijn we beide gezond!
Ze pakt soms wel de borst en soms niet, wat erg frustrerend is, want ze huilt zichzelf in slaap. De andere kinderen zijn echt helemaal gek op haar. De kraamzorg is echt top en voor de rest is het nu aansterken en beter worden!”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)