Ik weet niet meer hoe of waarom, maar ergens halverwege mijn zwangerschap kwam ik – tijdens één van mijn vele Google-momenten – in aanraking met het begrip ‘navelstrengbloed doneren’. Ik had er voor die tijd nog nooit van gehoord en was ook door mijn verloskundige er niet op gewezen dat dit een optie was. Het leek me een goede optie en ik ben serieus gaan overwegen om na mijn bevalling het bloed uit de navelstreng te doneren. Wat houdt het precies in, waarom zou je het doen en wat zijn de consequenties? Vandaag vertel ik daar meer over.
Wat is het?
In het bloed uit de navelstreng zitten stamcellen van je baby. Deze stamcellen kunnen ervoor zorgen dat mensen met onder andere leukemie genezen, of in ieder geval langer (gezond) kunnen leven. Een prachtig idee natuurlijk. Bovendien is het afnemen van het navelstrengbloed zelf pijnloos. De navelstreng wordt toch weggegooid, of je het bloed erin nu doneert of niet.
Hoe gaat het in z’n werk?
Als je je opgeeft om navelstrengbloed na je bevalling te doneren, krijg je een donatiekit opgestuurd van de navelstrengbloedbank. Deze kit moet je meenemen als je op het punt staat om naar het ziekenhuis te gaan voor je bevalling, of houd je thuis als je thuis gaat bevallen. Na het moment suprême kunnen speciaal getrainde verloskundigen/gynaecologen het bloed uit de navelstreng afnemen. Dit bloed, en een beetje weefsel, worden opgeslagen in het kitje. Die moet vervolgens binnen twaalf uur na de bevalling naar het postkantoor worden gebracht. Als je het navelstrengbloed wilt doneren via de Sanquin bloedbank, dan kan dat alleen als je in een aantal ziekenhuizen bevalt die bij hen geregistreerd staan. Geef in elk geval vooraf bij je verloskundige aan dat je dit van plan bent. Zij kunnen je eventueel meer informeren of doorverwijzen naar instanties die dat kunnen.
Consequenties
Navelstrengbloed doneren leek een erg kleine moeite met een gigantisch groot gewin, dus ik begon me ernstig af te vragen waarom niet iedereen gewoon het navelstrengbloed wilde doneren en waarom het geen protocol was van de verloskundige om mij hierop te wijzen. Tijdens mijn eigen zwangerschap heb ik daar dan ook veel over opgezocht. Het zat me namelijk niet lekker dat er het niet gangbaar was om navelstrengbloed te doneren. Was het iets raars om te doen? Zouden mijn kind en ik er consequenties van ondervinden als ik ervoor zou kiezen het navelstrengbloed te doneren? Zou ik mijn kind iets ontnemen, tekort doen? Had hij het misschien zelf nodig? Daar vond ik ook flink wat (tegenstrijdige) informatie over. Meteen na de bevalling wordt namelijk doorgaans (overigens met name in Amerika) de navelstreng doorgeknipt. Het bloed dat er nog in de navelstreng en placenta zit, wordt vervolgens weggegooid. Er bestaat echter ook een beweging die beweert dat het voor de baby beter is om de navelstreng uit te laten kloppen.
Uit laten kloppen?
Ik stelde me even een verloskundige voor die met een mattenklopper tegen de placenta aan het meppen was, toen ik voor het eerst van die term hoorde. Later begreep ik dat het anders werkte: bij een gezonde bevalling kan je kind een aantal minuten bij je op de borst liggen, terwijl de navelstreng nog niet doorgeknipt is. Pas na een tijdje, als er dus geen bloed meer in de placenta en navelstreng zit, wordt deze alsnog doorgeknipt. Naar het schijnt heeft je baby 70% van het bloed in z’n eigen lichaampje en zit er nog 30% in de placenta en navelstreng. Als de navelstreng dus meteen wordt doorgeknipt, komt je kind wat bloed tekort. Dit wordt echter vrij snel wel weer aangevuld, maar een beetje extra bloed, (en extra zuurstof en ijzer dat met het bloed meekomt), is natuurlijk altijd mooi meegenomen. Steeds meer verloskundigen kiezen er dan ook voor om de navelstreng uit te laten kloppen. Maar dit kan dus niet, als je ervoor kiest om het navelstrengbloed te doneren. Het bloed wat dan namelijk nog in de navelstreng zit, zal gedoneerd worden. Overigens kan het ook niet als er tijdens de bevalling complicaties zijn ontstaan. Bijvoorbeeld als je kindje de navelstreng om de nek heeft.
Keuze maken
Doe je je kindje wezenlijk iets tekort als je ervoor zou kiezen het navelstrengbloed te doneren? Daar heb ik tot mijn eigen frustratie geen eenduidig antwoord op kunnen vinden. In Amerika worden de navelstrengen direct na de bevalling doorgeknipt en daar zijn de baby’s voor zover ik weet ook gewoon gezond. Desondanks heb ik er uiteindelijk na heel veel lezen zelf voor gekozen om de navelstreng wel te laten uit kloppen. Daarmee maakte ik dus ook de keuze om geen navelstrengbloed te doneren. Het moederschap staat bol van het maken van moeilijke beslissingen en dit is er een goed voorbeeld van. Ik vond het lastig en ergens ook wel egoïstisch om zo bewust ‘nee’ te zeggen tegen het doneren, want ik had dolgraag iemand blij gemaakt met de gezonde stamcellen van mijn zoon. Toch sta ik – ook nu nog – achter mijn keuze. Ik kan dan ook iedereen aanraden om er even bij stil te staan dat je een keuze hebt. Laat je de navelstreng uitkloppen en geef je je eigen kind daarmee de meest gezonde start, of kies je ervoor anderen mogelijk een nieuw leven te geven?
Meer informatie
Ik vond het bijzonder moeilijk om goede, eenduidige informatie te vinden over het doneren van navelstrengbloed. Mijn eigen verloskundige had destijds überhaupt nog niet van het fenomeen gehoord. Ik kreeg bij de volgende afspraak een verkreukeld foldertje met wat minimale informatie mee en dat was het. Dit hielp mij niet om er vertrouwen in te krijgen dat het echt een goede beslissing zou zijn om wel het navelstrengbloed te doneren. Ik kreeg het gevoel dat het raar, niet gangbaar en misschien daarom ook wel ergens gevaarlijk was om te doen. Op eigen kracht ben ik toen op zoek gegaan naar meer informatie. Onderstaande links hebben me uiteindelijk enigszins geholpen bij het maken van mijn keuze.
Succes met het maken van de keuze die het best bij jou en je kindje past.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik heb juist de navelstreng laten uitkloppen, omdat ik het belangrijk vind dat mn kind het laatste restantje bloed nog meekrijgt. Doneren kon bij ons ziekenhuis niet, al had ik dat wel gewild.
Hier in België wordt het standaard gevraagd door de gynaecoloog tijdens uw zwangerschap of je navelstrengbloed wilt doneren. Dan moet je papieren invullen en vragen beantwoorden zoals heb jij of je partner bepaalde aandoeningen? En moet je ondertekenen dat je toestemming geeft om het bloed te verzamelen.
Ik heb toen ook zelf opzoekwerk gedaan en 1 vraag gesteld aan de gynaecoloog: kan mijn kind aanspraak maken op zijn eigen navelstrengbloed als dit zou nodig zijn voor een bepaalde behandelingen in de toekomst?
Het antwoord is: nee.
Het bloed wordt verzameld in een bloedbank en wordt uitgedeeld waar nodig met de juiste match.
Dit wrong heel erg bij mij, je doneerd het maar eigenlijk heb je dan geen garantie dat wanneer je kind het zelf zou nodig hebben er misschien dan geen match is omdat je eigen stamcellen al opgebruikt zijn voor een ander persoon.
De enige optie is om dit privé te laten invriezen maar hier hangt wel een prijskaartje aan vast.
Mijn oudere kinderen hebben ook geen stamcellen gedoneerd omdat er toen nog geen sprake was over navelstrengbloed collecteren.
Dus waarom dan wel de jongste en de oudsten niet?
Na de bevalling moet je de instantie die het navelstrengbloed collecteerd op de hoogte brengen als je kind bepaalde aandoeningen krijgt. Vond ik zelf ook al geen leuke, om een instantie daarover te moeten inlichten.
Ik had graag ook de navelsteng laten uitkloppen maar mijn dochter was een sterrenkijker met de navelstreng rond haar nekje. Ze hebben de navelstreng doorgeknipt voor ze volledig geboren was. Ze werd op mijn buik gelegd en alle aandacht van de vroedvrouwen en gynaecoloog ging naar beneden, ze waren navelstrengbloed aan het aftappen voor de placenta los kwam.
Toen ze klaar waren vroeg de vroedvrouw waar mijn papieren waren met de toestemming en toen zei ik: ik heb geen toestemming gegeven.
Toen viel haar kwartje dat ze het mij niet gevraagd had en wist ik meteen waarom ze daar zo gefocust bezig waren daar beneden vlak na de geboorte.
Dit deel van de bevalling is geen aangename herinnering, daarom als ik iets lees over navelstrengbloed huiver ik een beetje.
Het is in theorie een mooie gedachte en iedereen mag zelf zijn keuze daar in maken en heb ik ook respect voor, dat wil ik wel duidelijk maken.😊
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje