Nienke maakte door een zwangerschapsvergiftiging een echte horrorbevalling mee. Met grote risico's voor het leven van haar baby.
“Ik had zwangerschapsvergiftiging, ontdekt tijdens een routinecontrole”, vertelt Nienke. “Op woensdag werd het ontdekt en op vrijdag werd ik met 39 weken zwangerschap ingeleid met behulp van een ballonnetje. Dit was in coronatijd, dus een groot gedeelte van de dag zat ik alleen op een kamertje na te denken hoe mooi het zou zijn als de baby er was. Zaterdag was de baarmoedermond niet genoeg verstreken, dus kreeg ik een hormonale veter, die enorm veel pijn deed en er telkens uit ging. Zondagochtend was de baarmoedermond genoeg verstreken en werden de vliezen gebroken en de oxytocine gestart. Binnen een uur op de maximale stand. Wat een enorme pijn! Ik koos voor een ruggenprik, waardoor ik zelfs nog even geslapen heb.”
Koorts
“Om vijf uur ’s middags kreeg ik hoge koorts en een snel oplopende bloeddruk. Voor de koorts kreeg ik antibiotica, die de baby via de placenta ook zou krijgen. Voor de bloeddruk kreeg ik een tablet. Dit hielp niet genoeg, dus kreeg ik ook een extra middel via infuus. Omdat ik veel last had van de hoge bloeddruk, kreeg ik ook nog een Magnesiuminfuus om een eventueel insult tegen te gaan. Om tien uur had ik volledige ontsluiting. De arts-assistent zei dat de baby binnen drie kwartier geboren moest zijn. Ze moesten de vacuümpomp gaan gebruiken en anders werd het een spoedkeizersnede. Daar kwam de vacuümpomp. Na drie keer trekken was de baby er nog niet. Er kwam paniek. ‘Noodknop indrukken!’ werd er geroepen. Er kwamen twaalf mensen binnen: kinderartsen, gynaecologen, anesthesisten en verpleegkundigen.”
Reanimeren
“Om 23.53 werd onze eerste kind geboren. Zonder hartslag, niks, geen geluid. Dertien minuten reanimeren en hopen op een geluidje. Gelukkig, zijn hartslag was er, maar geen ademhaling. Ze wilden met hem naar de neonatologie rijden om hem voor transport klaar te maken voor het Kinderziekenhuis. Hij werd even naast mijn bed gereden. Ik pakte zijn hand en zei wat tegen hem. En ja, heel even opende hij zijn ogen na het horen van mijn stem. Wat een moment! Daarna ging hij met spoed naar het kinderziekenhuis. Pas uren later kon ik hem weer zien.”
Beademing
“Mijn zoon is vijf dagen beademd en drie dagen gekoeld. Hele spannende dagen. Zijn organen hadden een flinke klap gehad. Zijn hart was bij de geboorte op gang geholpen, zijn lever functioneerde niet goed waardoor er moeilijk een stollingsmiddel gemaakt werd. Daarom had hij, door de vacuümpomp, een bloeding buiten zijn schedel, die opliep tot 100cc. Door een slecht functionerend bloedsysteem is er een nier verschrompeld. Er werden meerdere echo’s van zijn hoofd gemaakt. Daarbij waren er grijze gebieden te zien, in de diepe hersenen, die zorgen voor de armen en benen. Na drie dagen werd er een MRI-scan gemaakt. Daarvan kregen we de uitslag op vrijdag. Er was niets meer van te zien! Onze kleine jongen lijkt zich inmiddels te ontwikkelen als een gewone baby van zijn leeftijd. Voor ons is het echter geen gewoon kind, het is een wonderkind.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)