Ben jij in de afgelopen jaren bevallen? Dan is de kans groot dat je bent ingeknipt. Dit gebeurt namelijk in Nederland bij 19,2 procent van de vrouwen die thuis of niet medisch in het ziekenhuis bevalt. Bij vrouwen die in de tweede lijn bevielen (in het ziekenhuis met een medische indictie), was dit zelfs bij bijna één op de twee vrouwen het geval. En nu blijkt: vaak is dat onnodig, terwijl de klachten van inknippen lang kunnen aanhouden.
De knipquota
Deze cijfers komen uit het rapport van 2015 van Perined, een organisatie die al tientallen jaren gegevens over geboortezorg registreert. Opvallend is dat in Zweden, waar een vergelijkbare zorg als in Nederland gehanteerd wordt, slechts 6,6 procent van de vrouwen werd ingeknipt. Destijds was dat in Nederland 30,3 procent. Je kunt je dus afvragen waarom dat verschil ze groot is.
In ons koude kikkerland wordt bijvoorbeeld een knip gezet als bij het persen een uur of langer is verstreken. Bij het ene ziekenhuis wordt er bij 11 procent van de vrouwen ingeknipt, bij het andere ziekenhuis 46. Dat grote verschil is te verklaren omdat er geen algemeen geldende richtlijnen zijn wanneer wel en wanneer niet geknipt moet worden.
Wat mij betreft mogen ze als de wiederweer wat richtlijnen opstellen over inknippen. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen lang last kunnen blijven houden van zo’n ‘knipje’. Ik ben één van die vrouwen.
In 2013 beviel ik van een gezonde knul. Daar ging echter wel een super heftige bevalling - met pre-eclampsie, een inleiding en drie dagen bezig zijn - aan vooraf. In de middag van de derde dag bleef ik echter op acht centimeter hangen en kregen zowel ik als mijn zoontje het steeds moeilijker. De gyneacoloog besloot na een uur persen dat de baby direct geboren moest worden. Hoewel een keizersnede ter sprake kwam, besloot de gynaecoloog het toch eerst te gaan proberen met een vacuümverlossing, terwijl een team artsen werd opgetrommeld vanwege de toen slechte gezondheid van mijn zoontje.
Knip!
Ik was totaal van de wereld en kreeg er dus niets van mee dat deze beslissing werd genomen. Blijkbaar werd er een flinke knip gezet, waarbij de gynaecoloog een bloedvat raakte. Het is maar goed dat ik in mijn eigen wereldje zat, want het bloed spoot alle kanten op!
Om 4 uur werd mijn zoontje gelukkig gezond, maar met een hersenschudding van de vacuümpomp, geboren. Terwijl mijn ventje een check-up kreeg, werd ik zorgvuldig door de beste gynaecoloog gehecht. Ik kreeg vanwege het bloedverlies twee zakken bloed en omdat ik ernstig verzwakt was en flink ingeknipt, werd ik in bed gewassen en kon ik niet zelf douchen.
De gevolgen
Normaal gesproken lossen de hechtingen die na het knippen gezet zijn na ongeveer een week op. Na zo’n twee dagen bleek bij een nacontrole van de verloskundige dat de hechtingen bij mij al zo goed als weg waren, terwijl de wond wagenwijd openstond. Wat bleek? Ik kon niet tegen het hechtdraad dat was gebruikt en dus zat ik op de derde dag met een ontsteking van onderen. Er zat voor mij niets anders op dan mijn kont elke dag in een bad met Biotex te laten zakken om de ontsteking te laten verdwijnen en te wachten tot de wond uit zichzelf zou dichten.
Dat laatste heeft maanden geduurd en helemaal dichtgegaan is het nooit. Je kunt het vergelijken met een vouwtje dat is blijven zitten. Niet fraai, maar het is niet anders. De knip resulteerde erin dat ik pas na twee weken een mini-rondje met mijn kleine kon wandelen en hem soms eventjes in bad kon doen. Ik zat de eerste maanden op een zitkussen tegen aambeien en kon me pas na zes maanden zo voortbewegen dat ik er niet langer uitzag als een waggelende pinguïn.
Op de lange termijn heeft de knip ook nare gevolgen. Zo kan ik geen strings meer dragen, omdat die op het litteken snijden. In het eerste anderhalf jaar had ik continu een pijnlijke druk van onder als ik liep of stond en hier heb ik, nu drie jaar later af en toe nog last van. Het litteken is vandaag de dag nog steeds gevoelig en pijnlijk als het erg koud is buiten. Ook tijdens de seks kan het nog wel eens pijn doen. Ik zeg het niet snel, maar wat was ik toen blij dat ik geen partner had en dus jaren niet aan seks hoefde te denken, laat staan seks te hebben!!
Noodzakelijk
Al met al was het pure noodzaak dat ik ingeknipt werd, om de vacuümverlossing mogelijk te maken. Dat is dan ook de reden waarom ik het de artsen nooit heb verweten dat er een knip is gezet. Dat was wel een ander verhaal geweest als ik dezelfde nasleep had gehad, terwijl de knip niet echt nodig was geweest, zoals nu bij veel vrouwen het geval blijkt. Bij een eventuele volgende bevalling ga ik in ieder geval wel aangeven dat het mijn keuze moet zijn of ik wel of niet ingeknipt zal worden als er geen medische noodzaak is. Mocht dat laatste het geval zijn, dan duim ik dat ze mijn vorige litteken gelijk wat kunnen herstellen.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Odile (26) werd op jonge leeftijd alleenstaande moeder en heeft ervaren hoe meer dan lastig en uitdagend het opvoeden van een kleintje kan zijn. Inmiddels is haar baby een pittige peuter van drie jaar en zit ze in een transitie van alleenstaande moeder naar niet-alleenstaande ouder, nu ze geluk in de liefde heeft gevonden.
Ze is op dit moment werkzoekende en besteedt haar tijd graag aan het schrijven van artikelen voor BabyBytes en op haar blog 'Go Mommy Go'.
Ik ben ook ingeknipt na bijna 2 uur persen kreeg mijn baby het erg zwaar en was het nodig,mijn bekken bodem spier was ook veel te sterk waardoor hij er niet langs kwam. Ze had een verdoving bij de ene week gezet en een knip bij de volgende, daarna nog twee keer moeten persen. Ik werd gehecht en had er wel wat last van maar leek snel te genezen, toch een aantal dagen later zei de verloskundige (die niet de hechting had gezet) dat t niet helemaal zat zoals t hoorde. Ik had na 5 maanden nog een open wond en ben toen opnieuw geopereerd, de knip is opnieuw open gemaakt en is opnieuw gehecht. Dat duurde ook lang voor t genezen was, uiteindelijk ook 3 maanden. Ik heb dus 8 maanden met een open wond gelopen en nog is t een kwetsbaar plekje wat snel nog wel eens een beetje kapot gaat. Mijn kind is nu bijna twee.... Ellende ellende wat t voor mij....
Bij mij, werd er na 3x persen zonder een aankondiging een knip gezet?! 🤷🏼♀️ Ik dacht eerst dat ik uitgescheurd was, omdat het prikte en pijn deed. Toen werd er tussen neus en lippen door verteld dat er een knip gezet was.. Veel last van gehad daarna. 2 weken niet fatsoenlijk kunnen lopen of zitten, nu 5jaar later, voel ik het soms nog prikken
Reageer op dit artikel
reacties (8) Stuur een bedankje