Er woeden nog net geen oorlogen tussen verschillende kampen moeders, maar het scheelt niet veel. Zo is er een eeuwigdurende discussie gaande tussen borst- en flesvoedinggevende moeders, moet je je bijna verantwoorden als je als moeder ervoor kiest een potje Olvarit bij je kind naar binnen te harken en heeft iedereen (iedereen!) een mening over hoe je er in zwangere toestand uitziet, hoe je je gillende peuter in de supermarkt aanspreekt en of je hem of haar weleens voor een beeldscherm parkeert.
Gedurende zo’n oplaaiende discussie zijn er dan altijd wel een paar moeders die manen tot rust en wederzijds respect. “Wij ouders moeten elkaar juist steunen! We moeten begrip hebben voor elkaars keuzes!”, is dan zo’n veelgehoorde dooddoener. Want ja, natuurlijk zou de wereld er mooier uit zien als we elkaar niet continu zouden vooroordelen. Maar is dat überhaupt een realistisch streven?
Veroordelende vragen Mijns inziens beperkt het onderling veroordelen zich niet tot de wereld der moeders. Zo vinden anderen vast iets van mijn afgetrapte rugtas, als ik het kantoor binnenstap. Of moet ik me weleens verantwoorden waarom ik - als parttime werkende moeder - dolgelukkig ben met mijn huishoudelijke hulp, eens in de week (“maar jij werkt toch helemaal niet zoveel, kan je dat niet zelf dan?”). Vragen als: “Heb je echt de hele dag voor Netflix gehangen, terwijl het buiten zo’n mooi weer was?”, “Haha, lunch je nu alweer met een croissantje en een pak Oreo’s?” en “Gaan jullie dit jaar alweer kamperen in Drenthe?” worden ook regelmatig gesteld in een setting waar geen ouder of kind bij betrokken is.
Vergelijken doen we allemaal Al dit soort vragen kun je zowel gewoon als interesse, als veroordelend opvatten. En heel eerlijk: zou dat moeten boeien? Als moeder maak je waarschijnlijk de meest doordachte keuzes die je in je hele leven zult maken. Je denkt misschien nog wel beter na over of je je uk borst- of flesvoeding gaat geven, dan over welke soort hypotheek je voor de komende dertig jaar gaat afsluiten. Maakt het dan uit dat de cassière van de drogisterij haar wenkbrauwen optrekt als jij een bus Nutrilon komt afrekenen? En is het echt interessant wat je schoonmoeder vindt van het tv-kijkgedrag van je kind? Moeten we ons echt druk maken over het feit dat de buurvrouw haar kinderen suikervrij opvoedt, terwijl we zelf onze kinderen weleens trakteren op een blikje Fristi of een pakje Nijntje-koekjes?
Dat brengt me dan ook naar het volgende punt: moeten we van moeders onderling verwachten dat iedereen elkaars keuzes niet veroordeelt of zelfs respecteert? Is dat nodig? Of moeten we maar genoegen nemen met het feit dat mensen nu eenmaal geprogrammeerd zijn om zichzelf met anderen te vergelijken en daar conclusies uit trekken?
Rug recht! Ik denk namelijk dat het veel makkelijker is als we zelf wat steviger in onze schoenen gaan staan. Maak een keuze over hoe je je kinderen wilt opvoeden, en sta hier achter. Ik kies er als moeder bijvoorbeeld voor dat ik vind dat mijn kind weleens met mijn iPhone op de bank naar Peppa Pig mag kijken en daar heb ik een goede reden voor, althans dat vind ik zelf. Het interesseert me dus niet dat er andere ouders (of wetenschappers) zijn die hier een hele andere mening op na houden. Ik twijfel er niet aan dat ik keuzes maak uit liefde voor mijn zoon, met zijn belang voorop. Dus wat een ander daarvan vindt? Dat zorgt er in ieder geval niet voor dat ik ernstig ga twijfelen.
Ik zou iedereen dan ook lekker op willen roepen een wat sterkere rug te kweken. Steek je kin in de lucht, doe je schouders naar achteren en sta vierkant achter de keuzes die je maakt over je eigen kinderen. Jij weet van iedereen het best wat jullie als gezin nodig hebben. Dat iemand anders een mening heeft over jouw keuzes: prima toch?
Glimlachen en doorrr! Het misschien wel asociale, opdringerige gedrag van een ander kun je niet veranderen, de manier waarop je hier zelf mee omgaat wel. Dus wil je een maatschappij waarin ouders elkaar minder veroordelen? Begin dan bij jezelf en laat het je in ieder geval niet raken. Maak een keuze waar je trots op kan zijn - omdat het jouw keuze is! - en sta daar achter. Dan kun je verder gniffelend meegenieten van moeders die zich erg kunnen opwinden over het wel of niet voeden middels de fles.
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)