Hoe vaak hoor je van toekomstige ouders die hun eerste kind verwachten: dat ze hun oude leventje niet willen opgeven. Daar is deze BabyBytes-lezeres behoorlijk van teruggekomen: ‘Met zo'n kolfapparaat op het toilet in een of andere club te zitten... geen aanrader.’
“Uitgaan was mijn lust en mijn leven. Eerst een lekker drankje doen in mijn favoriete café en dan door naar een dansclub of een concertje bijwonen. Heerlijk. Dus geen denken aan dat ik dat wilde opgeven zodra ik moeder zou worden! Ik hield er wel rekening mee dat het misschien wat minder zou worden, maar no way dat ik mijn leven op de schop zou gooien. Je raadt het vast al: hoe naïef...”
Oude leventje
“Mijn zwangerschap was niet helemaal gepland. Maar ik ben al jaren met mijn vriend, en we hebben het goed met elkaar. Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was dat even slikken, maar eenmaal gewend aan het idee, zagen we een leven als papa en mama al helemaal voor ons. Toch waren we vastbesloten om ons oude leventje niet vaarwel te zeggen. Dat wil zeggen: onze baby zou lekker mee gaan doen met ons drukke sociale leven en we zouden 'm zoveel mogelijk meenemen.”
Uitgaan
“De zwangerschap was op het eind heel zwaar, en in die periode moest ik er even niet aan denken om de hort op te gaan. Dat had ik al als een voorteken moeten zien. Maar ja, wist ik veel. Dus een paar weken na mijn bevalling begon het weer te kriebelen. Ik wilde uit! En hoe!
Een paar vriendinnen hadden kaarten geregeld voor een feest waar onze favoriete dj's zouden draaien. Ik had er zo'n ontzettende zin in. Enige puntje was dat ik borstvoeding gaf. Dus ik had een paar dagen goed gekolfd zodat er genoeg borstvoeding was (zonder alcohol erin). Toch moest ik het kolfapparaat meenemen, want halverwege de avond verwachtte ik dat mijn borsten op springen zouden staan.”
Moe
“Helemaal opgedirkt en met een groter uitgaanstasje dan normaal ging ik op pad. Mijn vriend gunde me dit avondje waarnaar ik zo lang had gesmacht en zou thuis alles regelen. Het was echt even mijn avond!
Eerst even een drankje doen in mijn favoriete kroeg waar ik onthaald werd alsof ik er jaren niet was geweest en toen door naar het avondje dansen. Maar ik merkte dat de alcohol er al behoorlijk inhakte, terwijl ik nog maar twee wijntjes op had. Ik voelde me behoorlijk moe. Alsof die ontspanning die verborgen moedervermoeidheid in sneltreinvaart op kwam zetten. Maar ik wilde doorzetten. Even een colaatje zou het moeten doen, maar dat deed het om eerlijk te zijn niet.”
Kolven op het toilet
“Ook dat onzinnige gewauwel van mensen die wel te diep in het glaasje hadden gekeken, die zwetende dansmassa en die keiharde muziek... Ik trok het voor geen meter. Aan mijn borsten te voelen was het ook hoogste tijd om een bezoekje aan het toilet te brengen. Maar ja, het damestoilet is áltijd druk, dus er stond een rij van heb ik jou daar. Ik had meteen spijt dat ik zolang had gewacht, want mijn borsten deden enorm pijn.
Achter me begon zich ook al een rij te vormen, dus ik zat al meteen in mijn hoofd te halen dat ik me dan waarschijnlijk wel opgejut zou voelen met al die wachtenden... Eindelijk was het mijn beurt. Tot overmaat van ramp liet ik de kolf uit mijn handen vallen en rolde die bijna onder de deur door het toilet uit. Ik kon 'm nog net op tijd pakken, zonder dat ik de deur open had moeten. Maar dat voelde héél ongemakkelijk. Wat zouden al die dames wel niet denken.
Toen zat ik daar: op dat, best wel vieze toilet, een poging te wagen om te kolven. Puntje bij paaltje kwam er niets uit, want ik voelde me totaal niet op mijn gemak. Na een paar minuten werd er al op deur geklopt: ‘Of alles wel goed ging daar, het duurde zo lang.’”
Wie houd ik nu voor de gek?
“Ik heb de boel maar ingepakt en ben snel naar de garderobe gegaan, jas opgehaald, op de fiets gesprongen en naar huis gecrost. Dat dus nóóit meer! Waar was ik in hemelsnaam mee bezig? Hoezo wilde ik m'n oude leventje volhouden? Wie hield ik nu voor de gek?
Eenmaal thuis aangekomen, trof ik mijn vriend en onze kleine slapend op de bank aan. Zó schattig! Veel leuker om naar te kijken dan naar die zwetende en dansende meute. Voorlopig ga ik het rustig aan doen en wie weet als ik de borstvoeding heb afgebouwd en iedereen goed in zijn vel zit, dat ik weer een nieuwe poging waag.”
Wat is jouw verhaal?
Heb jij ook iets meegemaakt als kersverse moeder, of wil je iets kwijt over je gezin, relatie, familie, kinderwens of bevalling? Stuur jouw verhaal naar de BabyBytes-redactie via dit formulier. Als je anoniem wilt blijven, kun je dat heel eenvoudig aangeven. Wij zijn benieuwd!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik dacht dat ik wel even kon paardrijden 😂 hup maxi cosi / wipper voor de stal/bak en rijden. Maar dan blijkt baby net moe.. ineens geen zin om ook maar 5 min alleen te zijn.. voedingstijd . En de roekeloze 19jarige die op elk paard stapt was ik ook niet meer ook al was ik net 23, was toch ineens verantwoordelijk voor een ander leven.
Nee precies, helemaal eens Sharon. Hier ook concert aan de andere kant van Nederland wat door Corona al 2x verzet was. 2 maanden ervoor een keizersnede gehad. Maar wat heb ik genoten en wat was het het waard! Als het goed voelt en gaat, waarom niet.
Reageer op dit artikel
reacties (7) Stuur een bedankje